Negende Statie: Jezus valt voor de derde keer onder het Kruis

De Heer valt voor de derde keer op de helling van de Kalvarieberg, wanneer nog slechts veertig of vijftig stappen Hem van de top scheiden. Jezus kan zich niet meer overeind houden: Hij heeft geen kracht meer en ligt uitgeput op de grond.

Hij heeft zich vrijwillig overgegeven en zijn mond niet opengedaan: als een lam naar de slachtbank geleid, als een schaap, dat verstomt voor zijn scheerders. (Jes. 53, 7).

Iedereen is tegen Hem… De mensen uit de stad en de vreemdelingen, de Farizeeën en de soldaten, de hogepriesters… Ze zijn allemaal beulen geworden. Zijn Moeder - mijn Moeder - Maria, weent.

Jezus vervult de Wil van zijn Vader! Arm: naakt. Edelmoedig: wat heeft Hij nog niet overgegeven? Dilexit me, et tradidit semetipsum pro me: Hij had mij lief en heeft zich voor mij aan de dood uitgeleverd. (Gal. 2, 20).

Mijn God! Maak dat ik de zonde verafschuw, en dat ik mij met U verenig door het heilig Kruis te omhelzen, om op mijn beurt uw allerbeminnelijkste Wil te vervullen…, ontbloot van alle aardse gehechtheid, zonder ander oogmerk dan uw glorie…, edelmoedig, zonder ook maar iets voor mijzelf achter te houden, door mij tezamen met U als een volmaakt brandoffer op te dragen.

Gedachten ter overweging

1. De Heer kan niet meer opstaan: het gewicht van onze zonden is Hem te zwaar geworden. In elkaar gezakt wordt Hij naar het kruishout gedragen. Zwijgend laat Hij met zich doen.

Nederigheid van Jezus. Zelfontlediging van God die ons optilt en ons verheft. Begrijp je nu waarom ik je aanraadde je hart op de grond te leggen opdat de anderen er zacht over zouden kunnen lopen?

2. Wat is het toch moeilijk om tot Kalvarië te komen!

Ook jij moet je overwinnen om de weg niet te verlaten… Die strijd is iets wonderbaarlijks, een authentiek bewijs van Gods liefde, die ons sterk wil zien, want virtus in infirmitate perficitur (2 Kor. 12, 9), bij zwakheid komt de kracht tot haar recht.

De Heer weet dat juist wanneer wij ons zwak voelen, wij Hem gaan zoeken, beter bidden, ons meer versterven, onze liefde voor de naaste vergroten. Zo worden wij heilig.

Dank God veel omdat Hij toestaat dat er bekoringen zijn… en omdat je strijdt.

3. Wil je Jezus van nabij, van zeer nabij, begeleiden?… Open dan het heilig Evangelie en lees het lijden van de Heer. Maar niet slechts lezen, nee: meeleven. Het verschil is groot. Lezen is zich iets herinneren dat voorbij is: meeleven echter is aanwezig zijn bij een gebeurtenis die op dit moment plaatsheeft, een deelnemer meer zijn bij elk tafereel.

Laat dan je hart wijd worden, zodat het zich bij de Heer voegt. En als je merkt, dat het wil vluchten - je bent immers een lafaard zoals de rest -, vraag dan om vergiffenis voor jouw lafheden en de mijne.

4. Het lijkt alsof de wereld jou terneer drukt. Je ontwaart rondom geen enkele uitweg. Het is deze keer onmogelijk om de moeilijkheden te overwinnen.

Maar, ben je wederom vergeten dat God jouw Vader is? Almachtig, alwetend, barmhartig? Hij kan je niets slechts toezenden. Datgene wat jou bezorgd maakt, is goed voor je, ook al zijn op dit moment jouw ogen verblind.

Omnia in bonum! Alles strekt ten goede! Heer, dat uw allerwijste Wil nog eens geschiede, en altijd!

5. Nu begrijp je hoeveel je Jezus hebt laten lijden, en je bent vol smart. Wat is het toch eenvoudig om Hem vergiffenis te vragen, en jouw veelvuldig verraad uit het verleden te bewenen! Je hebt een onbedwingbaar verlangen alles goed te maken!

Goed. Maar vergeet niet, dat de geest van boetvaardigheid vooral bestaat in het vervullen van plicht van elk ogenblik, wat het je ook moge kosten.