Maak je de gedachten eigen van een vriend die schreef: “Terwijl ik op straat liep, overwoog ik hoe goed God voor mij is en ik zou met een enorme innerlijke vreugde hebben willen uitschreeuwen: Vader, Vader!, opdat iedereen zou horen van mijn kinderlijke dankbaarheid. En, hoewel ik dat niet deed, heb ik Hem onder het lopen heel vaak zachtjes zo genoemd - Vader! - in de zekerheid Hem aangenaam te zijn.

Iets anders zoek ik niet; ik wil Hem alleen maar genoegen doen en ik wil zijn glorie: alles voor Hem. Als ik mijn verlossing en mijn heiliging wil, is dat omdat ik weet dat Hij dat wil. Als ik in mijn christelijk leven vurig naar zielen verlang, is het omdat ik weet dat Hij dat vurig verlangt. Ik meen het echt als ik zeg dat ik mijn ogen nooit op de beloning wil richten. Ik verlang geen beloning. Alles uit liefde!”