Ik moet je waarschuwen tegen een list van - satan - met een kleine letter, want meer verdient hij niet! - die de normaalste omstandigheden probeert te gebruiken om ons een klein stukje of een heel stuk af te brengen van de weg naar God.

Als je strijdt, en dat geldt nog meer als je werkelijk strijdt, moet je niet verbaasd zijn dat je vermoeid raakt of een periode hebt dat het je - tegen de borst stuit - en geen enkele geestelijke of menselijke troost zult ondervinden. Je moet eens horen wat iemand mij enige tijd geleden heeft geschreven en wat ik heb bewaard met de gedachte aan sommige naïeve mensen die denken dat de genade buiten de natuur omgaat: “Vader, sinds een paar dagen ben ik vreselijk lui en lusteloos bij het uitvoeren van mijn leefplan; ik moet mezelf tot alles dwingen en heb er heel weinig animo in. Bid voor me dat deze crisis gauw voorbij mag gaan, want de gedachte dat ik hierdoor van mijn weg kan afraken, vind ik heel erg”.

Ik zei daar alleen maar op: Wist je niet dat de Liefde offers vraagt? Lees langzaam de woorden van de Meester: “Wie zijn kruis niet quotidie, iedere dag, opneemt, is Mij niet waardig”. En vervolgens: “Ik laat u niet als wezen achter” De Heer laat die dorheid, die je zo moeilijk vindt, toe opdat je Hem meer zult liefhebben, opdat je alleen maar op Hem zult vertrouwen, opdat je meeverlost met zijn kruis, opdat je Hem zult ontmoeten.