Als je soms te maken krijgt met zielen die slapen, kun je een enorme behoefte in je voelen opkomen om hen toe te schreeuwen, hen door elkaar te schudden, hen te laten reageren, zodat ze uit die vreselijke versuftheid komen waar ze zich in bevinden. Het is zo triest als je ze ziet lopen als een blinde die met zijn stok overal tegenaan tikt zonder dat hij de weg vindt!

Hoe begrijp ik dit wenen van Jezus over Jeruzalem als een uiting van zijn volmaakte liefde