Als je ooit ongerust wordt door de gedachte aan onze broeder de dood, omdat je namelijk ziet hoe weinig je voorstelt, vat dan moed en denk: wat zal die Hemel die ons te wachten staat, wel niet zijn, als de hele schoonheid en grootsheid, het hele geluk en de oneindige liefde van God zullen worden uitgegoten in dat armzalig vat van stof, uit klei genomen, dat het menselijk schepsel is, en als dat daar eeuwig zal worden verzadigd, altijd met de frisheid van een nieuw geluk?