Je moet je zo gedragen alsof de sfeer van de plaats waar je werkt uitsluitend van jou afhangt. Het moet een sfeer zijn van arbeidzaamheid, van blijdschap, van aanwezigheid van God en van een bovennatuurlijke kijk op de dingen.

Ik begrijp je willoosheid niet. Als je in aanraking komt met een groepje mensen dat een beetje lastig is - misschien wel zo geworden door jouw nalatigheid, ga je ze uit de weg, gooi je het bijltje erbij neer en denk je dat ze ballast zijn, een hinderpaal voor je apostolische dromen, dat ze je toch niet zullen begrijpen

Hoe wil je dat ze naar je luisteren als je niet, naast je genegenheid en je dienstbaarheid in gebed en versterving, tot ze spreekt?

Je zult heel wat verrassingen meemaken als je eenmaal besloten bent om met ieder van hen, één voor één om te gaan! Bovendien zullen ze, als jij niet anders wordt, terecht kunnen uitroepen, terwijl ze jou met de vinger nawijzen: Hominem non habeo!, - Ik heb niemand die me wil helpen!