De wil van God

Dit is de sleutel van de deur, die toegang geeft tot het Rijk der Hemelen: Qui facit voluntatem Patris mei qui in coelis est, ipse intrabit in regnum coelorum. Wie de wil van mijn Vader doet…, die zal binnengaan!

Veel grote dingen hangen ervan af, of jij en ik ons gedragen zoals God het wil. - Vergeet dat niet.

Wij zijn als blokken steen die zich kunnen bewegen, die voelen en die een volmaakt vrije wil hebben.

God zelf is de steenhouwer die de ruwe kanten van ons afkapt, die ons met hamer en beitel de vorm geeft die Hij wil.

Laten wij niet proberen ons aan Hem te onttrekken of aan Zijn wil te ontkomen, want wij kunnen de hamerslagen toch niet ontwijken. - Integendeel, wij zouden alleen nog maar meer en nutteloos lijden. En in plaats van een gepolijste steen die klaar is voor de bouw, zullen wij niets anders worden dan een vormeloze hoop grind, die de mensen achteloos zullen vertrappen.

Berusten?… Zich schikken?… De wil van God liefhebben!

De totale aanvaarding van de wil van God voert noodzakelijk tot de vreugde en de vrede, het geluk in het Kruis. - Dan zal men ervaren, dat het juk van Christus zacht is en Zijn last licht.

Vrede, zeg je, vrede! - De vrede is… voor de mensen van “goede” wil.

Een redenering die vrede geeft en die de heilige Geest diegenen aan de hand doet die de wil van God liefhebben: Dominus regit me, et nihil mihi deerit. De Heer is mijn herder, niets zal mij ontbreken.

Wat zou een mens die deze woorden met overtuiging herhaalt, nog kunnen verontrusten?

Vrije mens, onderwerp je om vrijwillig te dienen, zodat Jezus van jou niet hoeft te zeggen, wat Hij van anderen aan de heilige Teresia van Avila gezegd zou hebben: “Teresia, Ik wilde wel…, maar de mensen wilden niet.”

Akte van eenwording met de wil van God: Wilt U het, Heer?… Dan wil ik het ook!

Aarzel niet. Laat uit je hart een fiat - Uw wil geschiede!… - naar je lippen opstijgen als bekroning van het offer.

Hoe dichter de apostel bij God staat, des te universeler is hij: zijn hart wordt wijder, zodat alles en iedereen een plaats krijgt in zijn verlangen, heel de wereld aan Jezus' voeten te leggen.

Mijn God, liever wil ik alléén Uw wil doen, dan de gelukzaligheid bereiken zónder Uw wil te doen,… als zo'n ongerijmdheid al mogelijk was.

De overgave aan de wil van God is het geheim om op aarde gelukkig te zijn. - Zeg daarom: Meus cibus est, ut faciam voluntatem eius, mijn spijs is het, Zijn wil te doen.

Deze overgave is juist de voorwaarde waaraan je voldoen moet, om de vrede in het vervolg niet meer te verliezen.

Het gaudium cum pace, vreugde en vrede, is de zekere en heerlijke vrucht van de overgave.

Onthecht zijn is niet hetzelfde als een hart van steen hebben, zoals Jezus dat ook niet had.

Als je gebrek lijdt, ben je niet minder gelukkig dan wanneer je overvloed zou hebben.

God verheft degenen die Zijn wil volbrengen, juist daar waar Hij ze vernederd heeft.

Vraag je in de loop van de dag vele malen af: doe ik op dit ogenblik wat ik behoor te doen?

Jezus, wat U ook “wilt”…, ik houd ervan.

Graden: in de wil van God berusten, zich schikken naar de wil van God, de wil van God willen, de wil van God liefhebben.

Heer, als het Uw wil is, maak dan van mijn arm lichaam een Gekruisigde.

Verval niet in een vicieuze cirkel: je denkt: als dit op deze of gene wijze geregeld wordt, dan zal ik zeer edelmoedig zijn tegenover God.

Zou jezus niet verwachten dat je edelmoedig bent zonder voorwaarden te stellen, opdat Hij alles regelen kan, beter dan jij je kunt voorstellen?

Een vast voornemen als logische conclusie hiervan: elk moment van de dag zal ik proberen Gods wil edelmoedig te volbrengen.

Je eigen wil, je eigen oordeel: dat is het wat je ongerust maakt.

Het is maar een kwestie van seconden… Vraag jezelf af voordat je wat dan ook onderneemt: wat wil God van mij in deze aangelegenheid?

En doe het dan, met Gods genade!