Lijst van punten

Wereld bewondert alleen maar het offer dat opzien baart, omdat zij de waarde niet kent van het verborgen en stille offer.

Ongodsdienstigheid. Neutraliteit. - Oude mythen, die zich steeds weer als nieuw trachten voor te doen.

Heb je wel eens de moeite genomen te bedenken, hoe absurd het zou zijn, je katholiciteit af te geven bij het binnengaan van een universiteit, een vakbond, een congreszaal of het parlement, zoals je een hoed afgeeft aan de garderobe?

De heiligheid die de Heer van ons vraagt, is bepaald door deze drie punten: de heilige ontoegeeflijkheid, de heilige dwang en de heilige schaamteloosheid.

De heilige schaamteloosheid is wat anders dan de onbeschaamdheid van de wereld.

De heilige schaamteloosheid is een kenmerk van het “leven als een kind”. Het kleine kind is onbevangen. - Zijn gebreken, natuurlijke gebreken, komen vanzelf te voorschijn, zelfs als iedereen op hem let…

Die schaamteloosheid, in praktijk gebracht in het bovennatuurlijke leven, brengt de volgende redenering met zich mee: lof - minachting; bewondering - spot; eer - oneer; gezondheid - ziekte; rijkdom - armoede; schoonheid - lelijkheid.

Goed, en wat doet het er toe?…

Je maakt je belachelijk? Lach erom. - Veracht het “wat zullen ze van me zeggen?” Zie en voel God in jezelf en in alles wat je omgeeft. - Zó zul je uiteindelijk de heilige schaamteloosheid krijgen die je nodig hebt, o paradox!, om als een fijngevoelig christen te leven.

Als je de heilige schaamteloosheid bezit, wat is je dan gelegen aan wat “ze hebben gezegd” of “ze zullen zeggen”?

Overtuig jezelf ervan, dat het belachelijke niet bestaat voor degene die zijn best doet.

In het algemeen zijn de mensen weinig vrijgevig met geld, schrijf je me. Veel woorden, uitbundige geestdrift, beloften, plannen. - Maar zodra het op concrete offers aankomt, zijn er maar weinigen die “hun schouders er onder zetten”. En, áls ze iets geven, moet er een pretje aan verbonden zijn: een bal, een loterij, een film, een feestje, of een bericht in de krant met de lijst van gaven en gevers.

- Het is een treurig beeld, maar er zijn uitzonderingen: wees ook jij een van hen die niet toestaan dat hun linkerhand weet, wat de rechterhand doet, wanneer ze een aalmoes geven.

Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est faber, filius Mariae? Is dat niet de zoon van de timmerman? Is dat niet de timmerman, de zoon van Maria?

- Het is best mogelijk dat wat ze van Jezus gezegd hebben, ook van jou gezegd wordt, met een tikkeltje verbazing en spot, wanneer je eens en “voor altijd” de Wil van God wilt volbrengen en een instrument wilt zijn: maar is dat niet…

- Zwijg. Laat je werk een bevestiging zijn van je zending.

Er bestaat een etiquette van de vroomheid. - Leer die! - Het is zielig “vrome” lieden te zien, die niet weten hoe zij de Mis behoorlijk moeten bijwonen, ook al doen zij het elke dag. Noch hoe ze een kruisteken moeten maken, - zij maken overhaast een paar vreemdsoortige bewegingen. Noch hoe ze een kniebuiging voor het tabernakel moeten maken, - hun lachwekkende kniebuigingen zijn een aanfluiting. Noch hoe ze eerbiedig het hoofd moeten buigen voor een afbeelding van Onze Lieve Vrouw.

Alweer…: Ze hebben gezegd, ze hebben geschreven…: ervoor, ertegen…: met minder of met meer goede wil…: insinuaties en laster. Lofredes en toejuichingen. Zinnige en onzinnige dingen…

- Dwaas, grote dwaas! Zolang je recht op je doel afgaat, hoofd en hart bedwelmd door God, wat kan het je dan schelen of de storm raast, de krekel tsjirpt, of er geloeid wordt, geknord of gehinnikt?… Bovendien…, er is niets aan te doen: je kunt geen ijzer met handen breken.