Lijst van punten

Wees niet bekrompen. - Vergroot je hart tot het universeel, “katholiek”, is.

Fladder niet rond als een kip, als je kunt opstijgen als een adelaar.

Missionaris! Je droomt ervan missionaris te worden. Je brandt van verlangen als een Franciscus Xaverius en wilt voor Christus een wereldrijk veroveren. Japan, China, Indië, Rusland…, de koude landen van Noord-Europa, Amerika, Afrika, Australië.

Wakker dit vuur in je hart aan, deze dorst naar zielen. Maar vergeet niet, dat je meer missionaris bent door te gehoorzamen. Ver van die apostolaatsvelden werk je weliswaar “hier”, maar tegelijkertijd “daar”. Voel je niet, zoals Franciscus Xaverius, dat je arm moe wordt, doordat je zoveel mensen hebt gedoopt?

“Katholiek” zijn betekent zijn vaderland beminnen, zonder hierin voor iemand onder te doen. En tegelijkertijd het nobele streven van de andere landen als het zijne te beschouwen. Hoeveel roem van Frankrijk is ook mijn roem! En hoeveel gerechtvaardigde trots van de Duitsers, Italianen, Engelsen, Amerikanen, Aziaten en Afrikanen is ook mijn trots.

- Katholiek: een ruim hart, een open geest!

Hoe dichter de apostel bij God staat, des te universeler is hij: zijn hart wordt wijder, zodat alles en iedereen een plaats krijgt in zijn verlangen, heel de wereld aan Jezus' voeten te leggen.

Ik begrijp, dat je veel van je vaderland en van je familie houdt, en dat je ondanks deze banden met ongeduld uitziet naar het ogenblik, dat je landen en zeeën doorkruisen zult. - Je wilt ver wegtrekken! - Want de gedachte aan de oogst laat je geen rust!

Je hebt gelijk. - Vanaf de top, schrijf je me, is er zover het oog reikt, en dat betekent: in een radius van vele kilometers, geen vlakte te zien: achter elke berg is een andere. Als het landschap ergens milder schijnt te worden, verschijnt, wanneer de mist optrekt, een bergketen die tot dan toe verborgen gebleven was.

Zo is het, zo moet het ook met de horizon van je apostolaat zijn: het is nodig heel de wereld door te trekken. Er zijn voor jullie evenwel geen gebaande wegen… Die moeten jullie zelf banen, dwars door de bergen, met je eigen voetstappen.

Je stond verbaasd, toen je zag dat ik geen bezwaar had tegen het ontbreken van “eenvormigheid” in het apostolaat, waarin je werkzaam bent.

Ik zei je: eenheid en verscheidenheid. - Jullie moeten zo verschillend zijn als de heiligen in de hemel, die allen hun eigen, zeer persoonlijke trekken hebben. - En tegelijkertijd moeten jullie evenzeer op elkaar gelijken als de heiligen, die niet heilig zouden zijn als zij zich niet helemaal gelijkvormig hadden gemaakt aan Christus.

Vorm geen klieken binnen jullie werk. - Dat zou een verkleining betekenen van het apostolaat; want als zo'n kliek ten slotte de leiding krijgt van een wereldwijde onderneming…, hoe snel zal dan die wereldwijde onderneming zelf een kliek worden!

Je zei ontmoedigd tegen mij: er zijn zoveel wegen. - Dat moet ook, opdat iedere mens in deze wonderbaarlijke verscheidenheid zijn eigen weg kan vinden.

Verwarring? - Kies eens voor altijd: en de verwarring zal veranderen in zekerheid.

Verheug je als je ziet, dat anderen werkzaam zijn in prachtige werken van apostolaat. - En vraag God voor hen overvloedige genaden, en dat zij aan deze genaden beantwoorden.

Vervolg dan je eigen weg, overtuigd dat er voor jou geen andere is.

Het getuigt van een verkeerde instelling als je het erg vindt, dat anderen voor Christus werken zonder met jouw werk rekening te houden. - Herinner je deze passage uit Marcus: “Meester, wij hebben iemand die niet tot de onzen behoort, in Uw naam duivels zien uitdrijven, en we hebben het hem verboden”. “Er was geen reden om hem dat te verbieden”, antwoordde Jezus, “want niemand kan wonderen doen in Mijn naam, en meteen daarna kwaad van Mij spreken. Wie niet tegen u is, staat aan uw kant”.