Lijst van punten

Alleen! - Je bent niet alleen. Van veraf houden we je voortdurend gezelschap. - Bovendien, gevestigd in jouw ziel, wanneer die in staat van genade is, geeft de heilige Geest, - God-met-jou -, steeds meer een bovennatuurlijke grondtoon aan al je gedachten, verlangens en werken.

Ik schreef je: “Ik steun op jou. Jij moet beslissen wat we doen!” - En wat hadden we anders kunnen doen dan steun zoeken bij de Ander!

Missionaris! Je droomt ervan missionaris te worden. Je brandt van verlangen als een Franciscus Xaverius en wilt voor Christus een wereldrijk veroveren. Japan, China, Indië, Rusland…, de koude landen van Noord-Europa, Amerika, Afrika, Australië.

Wakker dit vuur in je hart aan, deze dorst naar zielen. Maar vergeet niet, dat je meer missionaris bent door te gehoorzamen. Ver van die apostolaatsvelden werk je weliswaar “hier”, maar tegelijkertijd “daar”. Voel je niet, zoals Franciscus Xaverius, dat je arm moe wordt, doordat je zoveel mensen hebt gedoopt?

De gemeenschap van de heiligen. - Hoe zal ik je dit uitleggen? - Je weet wat bloedtransfusies betekenen voor het lichaam? Welnu, dat is ongeveer de betekenis van de gemeenschap van de heiligen voor de ziel.

Mijn zoon, hoe goed heb je de gemeenschap van de heiligen beleefd, toen je me schreef: “Gisteren “voelde” ik, dat u voor mij aan het bidden was”!

Iemand anders, die zich bewust is van het “gemeenschappelijke karakter” van de bovennatuurlijke goederen, zegt me: “Uw brief heeft me veel goed gedaan. Je merkt, dat hij doordrenkt is van de gebeden van allen!…, en ik heb het zo nodig dat men voor mij bidt”.

Je zult gemakkelijker je plicht vervullen, als je denkt aan de hulp, die je broeders je verlenen. En aan de hulp, die je hun onthoudt, als je niet trouw bent.

De zielen in het vagevuur. - Denk vaak aan hen in je offers en gebeden, uit naastenliefde, uit rechtvaardigheid en uit een vergeeflijk egoïsme. - Want zij vermogen zoveel bij God! -

Hoe graag zou ik zien dat je, wanneer je over hen spreekt, kon zeggen: “Mijn goede vrienden, de zielen in het vagevuur…”

Als je het “kind-zijn” beleeft, moet je, je bent immers een kind, geestelijk een lekkerbek zijn. - Herinner je, evenals je leeftijdgenoten, de lekkernijen die je moeder bewaart.

En dat vele malen per dag. Het is een kwestie van seconden: Maria…, Jezus…, het tabernakel…, de communie…, de Liefde…, het lijden…, de gelovige zielen in het vagevuur…, zij die strijden: de Paus, de priesters…, de gelovigen…, jouw ziel…, de zielen van de jouwen…, de engelbewaarders…, de zondaars…

Hoeveel kost je deze kleine versterving niet! - Je vecht. - Het lijkt alsof ze je zeiden: waarom moet je zo trouw zijn aan je leefplan, aan het horloge? - Kijk eens: is het je nooit opgevallen met welk een gemak men de kleintjes om de tuin leidt? - Ze willen het bittere drankje niet innemen, maar dan wordt hun gezegd: Kom! Dit lepeltje is voor papa; en dit voor oma… enzovoort, totdat ze de hele dosis geslikt hebben.

Jij kunt hetzelfde doen: nog een kwartier boetegordel voor de zielen in het vagevuur; vijf minuten voor je ouders, nog eens vijf minuten voor je broeders in het apostolaat… Totdat de tijd die je rooster je voorschrijft, om is.

Hoe waardevol is je versterving op deze wijze!