Lijst van punten

Je overwint jezelf niet, je doet geen verstervingen, omdat je hoogmoedig bent. Je zegt me dat je een leven van boetedoening leidt? Vergeet niet dat hoogmoed kan samengaan met boetedoening… - Nog een argument: je droefheid na de val of na je tekort aan edelmoedigheid, is dat werkelijk verdriet of slechts ergernis, omdat je je zo klein en krachteloos ziet? - Hoe ver ben je nog van Jezus, als je niet nederig bent…, zelfs als je geselslagen iedere dag nieuwe rozen doen opbloeien!

“Wat ik God als christen verschuldigd ben, en wat ik verzuimd heb te doen ten aanzien van deze schuld, heeft me doen huilen van verdriet, verdriet uit liefde. Mea culpa! - Het is goed dat je je schulden leert kennen, maar vergeet daarbij niet hoe men die betaalt: met tranen… en met werken.

Eindig je gewetensonderzoek altijd met een akte van Liefde, van verdriet uit Liefde: voor jezelf, voor alle zonden van de mensen… - En overweeg de vaderlijke zorg van God, die de hindernissen voor je heeft weggeruimd opdat je niet zou struikelen.

Hoe bedroevend vind ik het, dat je geen verdriet hebt over je dagelijkse zonden! - Want zolang je dat niet hebt, zul je geen waarachtig innerlijk leven kunnen beginnen.

Verdriet uit liefde. - Omdat Hij goed is. Omdat Hij je Vriend is, die voor jou zijn Leven gaf. - Omdat al het goede dat je hebt, van Hem is. - Omdat je Hem zo dikwijls beledigd hebt… Omdat Hij je heeft vergeven… Hij!… jou!

- Huil, mijn kind, huil van verdriet en liefde tegelijk.

Vergeet niet, dat de smart de toetssteen van de liefde is!

Onze wil is, met de genade, almachtig voor God. - Als we, bij het zien van al die beledigingen die de Heer aangedaan worden, met vastbesloten wil tegen Jezus zeggen, bijvoorbeeld als we in de tram zitten: “Mijn God, ik zou zoveel akten van liefde en van eerherstel willen bidden, als de wielen van dit rijtuig omwentelingen maken”, dan hebben wij op ditzelfde ogenblik Jezus werkelijk bemind en Hem eerherstel gegeven, zoals onze wens was.

Deze “dwaasheid” past bij het geestelijk kind-zijn; het is de eeuwige dialoog tussen het onschuldige kind en de vader die gek is op zijn kind: Zeg eens hoeveel je van me houdt? - En het kleintje zegt, met de nadruk op elk woord: “héél, héél véél!”