Lijst van punten

Is het niet vreemd, dat veel christenen, die alles op hun gemak en zelfs met enige plechtigheid doen in het maatschappelijke leven (dan kennen zij geen haast), in hun weinig actieve beroepsleven, aan tafel en bij hun ontspanning (dan hebben ze al evenmin haast), opeens gehaast worden en er bij de priester op aandringen alles zo snel mogelijk te doen, in hun verlangen om op de tijd die bestemd is voor het heilig Misoffer nog te beknibbelen?

Je zag me de heilige Mis opdragen aan een kaal altaar. Een tafel met een altaarsteen, zonder altaarstuk. Een groot kruisbeeld. Flinke kandelaars met forse waskaarsen die trapsgewijs opliepen: de hoogste naast het kruis. Het altaarfront in de kleur van de dag. Een wijd kazuifel. Een kostbare kelk met een brede coupe, maar streng van lijn. Zonder electrisch licht. Dat vonden we niet nodig.

- Het kostte je moeite de kapel te verlaten. Het was er goed toeven. Zie je wel dat de soberheid van de liturgie naar God voert en je dichter bij Hem brengt?