Lijst van punten

Het antwoord van de mens

Het leven van de christen speelt zich af in dit klimaat van de goddelijke barmhartigheid en in deze context doet hij zijn best om zich als een kind van zijn Vader te gedragen. Welke zijn nu de belangrijkste middelen om diepgang te geven aan de roeping? Ik zal je er vandaag twee noemen die als het ware de levende assen zijn waar ons christelijk gedrag om draait: geestelijk leven en leerstellige vorming, een grondige kennis van ons geloof.

Op de eerste plaats het geestelijk leven. Er zijn weinig mensen die begrijpen wat dat is! Ze denken daarbij al gauw aan de duisternis van een tempel, of zelfs aan de bedompte sfeer van sommige sacristieën. Al meer dan een kwart eeuw zeg ik dat het niet zo is. Ik heb het over het geestelijk leven van gewone christenen, die frisse lucht inademen in een open wereld en die Jezus voor ogen hebben op straat, op hun werk, in hun gezin en in hun vrije tijd. Dat is toch een leven van voortdurend gebed? Voel je de behoefte niet om een mens van gebed te zijn waardoor het contact met God jou kan vergoddelijken? Dat is het christelijk geloof en zo hebben mensen van gebed het altijd begrepen. Een mens wordt God, schrijft Clemens van Alexandrië, omdat hij bemint wat God bemint [Paedagogus, 3, 1, 1, 5 (PG 8, 556)].

In het begin zal het moeite kosten. Je zult je moeten inspannen om je tot de Heer te richten en Hem te bedanken voor zijn vaderlijke en concrete goedheid. Maar geleidelijk wordt de liefde van God tastbaar — hoewel het niet om gevoelens moet gaan — en is zij een aanmoediging voor de ziel. Het is Christus die ons vol liefde achtervolgt: Zie, ik sta aan de deur en klop (Apok 3, 20). Hoe staat het met jouw gebedsleven? Voel je in de loop van de dag het verlangen om rustig met Hem te spreken? Zeg je Hem dan niet: straks zal ik U dit of dat vertellen, straks ga ik er met U over praten?

In de tijd die wij voor het gesprek met onze Heer reserveren spreekt het hart zich uit, wordt onze wil gesterkt en ziet ons verstand met de hulp van de genade ons leven in een bovennatuurlijk licht. De vruchten daarvan zijn duidelijke, praktische voornemens om je te beteren, om attent te zijn en iedereen met liefde te behandelen, om je met het vuur van een goede sporter volledig in te zetten voor deze christelijke strijd van liefde en vrede.

Het gebed zal constant worden als het kloppen van het hart, als de polsslag. Zonder deze aanwezigheid van God is er geen sprake van contemplatief leven. En zonder contemplatief leven is onze inzet voor Christus weinig waard, want het zwoegen van de bouwlieden is tevergeefs als God het huis niet ondersteunt (zie Ps 126, 1).

Christus heeft ons voor eens en voor altijd de weg van deze liefde voor God geleerd: het apostolaat is de uitdrukking van deze liefde die zich in overvloed aan anderen geeft. Geestelijk leven betekent groeiende vereniging met Christus door het Brood en door het Woord. En de inzet voor het apostolaat is de exacte, adequate en noodzakelijke uiting van geestelijk leven. Als we de liefde voor God ervaren, voelen we het gewicht van de zielen. Het geestelijk leven en het apostolaat zijn niet van elkaar te scheiden, net zoals het wezen van Christus als Godmens niet kan worden gescheiden van zijn functie als Verlosser. Het Woord wilde vlees worden om de mensen te redden, om ze één met Hem te laten worden. Dat is de reden van zijn komst in de wereld. Voor ons en voor ons heil is Hij uit de hemel neergedaald, bidden we in de geloofsbelijdenis.

Voor een christen is het apostolaat iets vanzelfsprekends en geen bijzaak of iets dat los staat van zijn dagelijkse activiteiten en beroepsbezigheden. Dit heb ik steeds weer gezegd sinds onze Heer heeft gewild dat het Opus Dei er zou komen! Het gaat er om het dagelijks werk te heiligen, ons door die bezigheden te heiligen en anderen te heiligen door de uitoefening van ons beroep, daar waar ieder van ons is.

Het apostolaat is voor een christen als de ademhaling. Een kind van God kan niet leven zonder deze geestelijke polsslag. Het feest van vandaag herinnert ons eraan dat de ijver voor de zielen een beminnelijk gebod van de Heer is die ons bij zijn hemelvaart als zijn getuigen over de hele wereld heeft uitgezonden. Onze verantwoordelijkheid is groot, want getuige van Christus zijn betekent in de eerste plaats dat we proberen volgens zijn leer te leven, dat we ons ervoor inspannen dat ons gedrag aan Jezus doet denken en zijn zeer beminnelijke gestalte oproept. Wij horen ons zo te gedragen dat anderen die ons zien kunnen zeggen: dat is een christen want hij haat niet, hij heeft begrip, hij is geen fanaticus, hij staat boven zijn instincten, hij kan offers brengen, hij is vredelievend, hij heeft lief.