Lijst van punten

God is mijn Vader! Als je dit overweegt zul je deze troostvolle gedachte nooit meer los willen laten.

Jezus is mijn dierbare Vriend! Weer zo'n ontdekking! Hij heeft mij lief met heel de goddelijke dwaasheid van zijn Hart.

De Heilige Geest is mijn Vertrooster! Hij begeleidt iedere stap op mijn weg.

Denk hierover na. Jij bent van God… en God is van jou.

Heer, het is ons een vreugde in uw gewonde hand te zijn. Neem ons stevig vast, pers ons uit, zodat we alle aardse ellende kwijtraken, zodat we gezuiverd worden, zodat we in vuur en vlam raken, zodat we doordrenkt worden van uw Bloed!

En slinger ons dan weg, ver weg, vol verlangen naar de oogst van een akker die elke dag vruchtbaarder wordt, uit liefde tot U.

Ik zie mezelf als een arm, klein vogeltje dat enkel gewend is van boom tot boom te vliegen, of hooguit naar het balkon van een derde verdieping… Op een goede dag slaagt het erin het dak van een gebouw te bereiken, dat niet bepaald een wolkenkrabber is…

Plotseling wordt onze vogel gegrepen door een adelaar die hem aanziet voor een jong van zijn eigen soort. En tussen die machtige vleugels stijgt het vogeltje hoger en hoger, tot boven de bergen der aarde, boven de sneeuwtoppen, boven de witte en blauwe en roze wolken, nóg hoger zelfs, totdat het oog in oog komt te staan met de zon… Dan laat de adelaar het vogeltje los en zegt: vooruit, vlieg…!

Heer, laat ik niet weer opnieuw laag bij de grond fladderen. Laat de stralen van de goddelijke zon - Christus in de Eucharistie - mijn leven altijd verlichten! Laat mijn vlucht niet onderbroken worden, totdat ik rust vind bij uw Hart.

Hernieuw elke dag het verlangen jezelf weg te cijferen en te verloochenen. Vergeet jezelf en ga verder in novitate sensus, met een nieuw leven. Ruil je armzaligheid in voor heel de verborgen en eeuwige grootheid van God.

Je bent tevreden en heel gelukkig, ook al voel je zo nu en dan iets van verdriet, en ervaar je gewoonlijk zelfs een spoor van droefheid.

Die blijdschap en die droefheid kunnen beide in dezelfde mens aanwezig zijn: de een in de nieuwe, de ander in de oude.

Bewonder deze beminnelijke paradox van het christen-zijn: onze persoonlijke ellende zet ons ertoe aan onze toevlucht te nemen tot God, ons te 'vergoddelijken'. Met Hem kunnen wij alles.

Onbenulligheden en futiliteiten waaraan ik niets heb en waarvan ik ook niets te verwachten heb, nemen mij meer in beslag dan God. Waar ben ik, wanneer ik niet bij God ben?

Bedank Jezus voor de zekerheid die Hij je geeft! Het komt niet door halsstarrigheid, maar door een licht van God, dat je je zeker voelt alsof je op vaste rots staat, terwijl andere goede mensen een triest lot ondergaan en in drijfzand dreigen weg te zakken… Zij missen het fundament van het geloof.

Vraag de Heer dat jij - en alle andere mensen - aan de eisen van een leven uit geloof weten te voldoen.

Je weet niet of je vooruitgegaan bent, ook niet hoeveel… Wat heb je aan zo'n berekening?

Wat telt is dat je volhoudt, dat je hart brandt van liefde, dat je meer licht krijgt en dat je horizon steeds breder wordt…: dat je je inzet voor onze intenties, dat je ze aanvoelt - ook al ken je ze niet - en dat je ervoor bidt.

Wij kunnen nooit macht aan ons toeschrijven die alleen aan Jezus toekomt, die midden onder ons zijn weg vervolgt. De Heer is onder ons en verandert de zielen als wij ons allemaal met Hem verenigen, als wij één van hart zijn, één van gevoelen, één in het verlangen goede christenen te zijn. Maar Hij is het - niet jij, niet ik - die dit alles doet!

En bovendien blijft Hij onder ons, in jouw en in mijn hart, en in onze tabernakels.

Jezus gaat verder, maar toch blijft Hij. Hij blijft in jou, in ieder van jullie, en in mij.

Wees edelmoedig! Vraag Jezus geen enkele troost!

Waarom? heb je me gevraagd. En ik heb je geantwoord: omdat je heel goed weet dat onze God, ook al lijkt Hij ver weg, in het binnenste van je ziel is en een goddelijke betekenis geeft aan je hele leven!