Lijst van punten

Als je egoïsme je afhoudt van het gemeenschappelijke streven naar het gezonde en gezegende welzijn van de mensen, als je berekenend bent en de materiële of morele ellende van je naasten je niets doet, dwing je me iets heel hartigs tegen je te zeggen, recht in je gezicht, om je in beweging te krijgen: als je geen gelukkige broederschap voor de mensen, je broeders, en buiten de grote christelijke familie leeft, ben je een arme vondeling.

Het doet pijn te constateren wat sommigen onder aalmoes verstaan: een paar centen of wat oude kleren. Ze schijnen het evangelie niet te hebben gelezen.

Wees niet àl te voorzichtig: help de mensen om voldoende geloof en kracht op te bouwen dat zij zich in dit leven edelmoedig kunnen onthechten aan datgene wat zij nodig hebben.

Leg de achterblijvers uit dat het niet erg edel is en niet erg elegant, ook vanuit een aards gezichtspunt, om daarmee tot het einde te wachten, wanneer ze niets meer met zich mee kùnnen nemen.

“Wie iets uitleent, krijgt het nooit meer terug; en krijgt hij het terug, dan is het niet meer het hele bedrag; en als het het hele bedrag is, dan krijgt hij het niet zó maar; en als hij het zó maar krijgt, heeft hij een doodsvijand gemaakt” (Spaans gezegde).

Dus?… Geef! Zonder berekening, en altijd omwille van God. Op die manier leef je, ook wat het menselijke betreft, dichter bij de mensen en draag je ertoe bij dat er minder ondankbaren zijn.

Ik zag het gezicht van die eenvoudige man rood worden en er stonden bijna tranen in zijn ogen: hij had edelmoedig met zijn eigen, eerlijk verdiende geld bijgedragen aan goede werken, en toen kreeg hij te horen dat “de goeden” zijn daden als oneerlijk brandmerkten.

Met de naïviteit van de beginneling in deze veldslagen van God mompelde hij: “ze zien dat ik me opoffer… en toch slachten ze me af!”.

-Ik heb rustig met hem gesproken: hij kuste mijn crucifix en zijn begrijpelijke verontwaardiging veranderde in vrede en vreugde.

Hominem non habeo - Ik heb niemand om me te helpen. Dat kunnen helaas veel mensen zeggen die zwak en verlamd zijn in hun geest, maar die dienstbaar zouden kunnen - en zouden móeten zijn.

Heer, laat me nooit onverschillig zijn tegenover de zielen!

De massa's zijn - het pad van de terechte ontevredenheid - ingeslagen en ze blijven die richting volgen.

Droevig, maar hoeveel van de mensen die geestelijk of materieel in nood verkeren, zijn door ons toedoen rancuneus!

Christus moet opnieuw onder de armen en eenvoudigen worden gebracht: juist bij hen is Hij het liefst.

Leraar: je moet het als je ideaal zien om je leerlingen in korte tijd te laten begrijpen wat jezelf uren studie heeft gekost voor je een helder inzicht had.

Wat enorm bekrompen is de ziel van mensen die nauwgezet hun - lijst met grieven - willen bijhouden! Met die ongelukkigen valt haast niet te leven.

Echte naastenliefde let niet op de - voortdurende en noodzakelijke - diensten die zij verleent en noteert ook de krenkingen niet die ze moet lijden, want omnia suffert - zij verdraagt alles.

Zeker! Ik geef toe:die persoon heeft zich slecht gedragen; zijn gedrag is verwerpelijk en onwaardig, hij heeft absoluut geen karakter.

Menselijk gesproken verdient hij alleen maar minachting, voegde je eraan toe.

Ja, ik begrijp je, maar ik ben het niet eens met je laatste bewering. Die ellendeling heeft ook een ziel die heilig is. Christus is namelijk gestorven om hem te verlossen! Als Hij hem niet heeft veracht, durf jij dat dan wel te doen?

Hoe hoger de autoriteit, hoe meer clementie hij kan tonen. Een gewone rechter moet een veroordeling uitspreken als iemand schuldig is bevonden en bekend heeft - waarbij hij wel rekening kan houden met verzachtende omstandigheden. Een staatshoofd kondigt soms een algemene amnestie af, of verleent gratie. God vergeeft een ziel die berouw heeft altíjd.

“Ik ken mannen en vrouwen die niet eens de fut hebben om hulp te vragen”, zeg je verdrietig en met een zekere teleurstelling. - Ga niet aan ze voorbij; je wil om jezelf en hen te redden is misschien wel het beginpunt van hun bekering. Bovendien, als je even je verstand gebruikt, moet je beseffen dat er ook naar jou een hand werd uitgestoken.

De mensen van dat land, die zo ver van God afstaan, zo stuurloos zijn, deden je denken aan de woorden van de Meester: “Ze zijn als schapen zonder herder”.

En ook jij hebt een sterk gevoel van medelijden in je voelen opkomen : beslis, hier en nu, je leven te geven als brandoffer voor allen.