Lijst van punten

Een man van geloof schreef me:”Wanneer je noodgedwongen geïsoleerd moet leven, merk je de hulp van je broers pas goed. Als ik zie dat ik nu alles - in mijn eentje - moet dragen, denk ik vaak, dat als dat - gezelschap dat wij elkaar van verre houden - de gezegende gemeenschap der heiligen - er niet was, ik mijn optimisme, waar ik vol van ben, niet zou kunnen bewaren.”

Het ontbreekt je niet aan Gods genade. Zodra je eraan beantwoordt, moet je je daarom zeker voelen.

De zege hangt van jezelf af: je kracht en inzet - samen met die genade - zijn redenen genoeg om je het optimisme te geven van degene die zeker is van de overwinning.

Optimisme? Altijd! Ook als alles mis lijkt te gaan: misschien is dàt het moment om uit te barsten in een gezang, in een Gloria, want je hebt bij Hem je toevlucht gezocht en van Hem kan alleen maar goeds komen.

Wees gedurfd in je gebed, en de Heer zal je van een pessimist omvormen tot een optimist; van een bangerik tot een dapper mens; van iemand die gauw ontmoedigd is tot een man van geloof, een apostel!

Ik ontken niet dat je wel erg hard op de proef wordt gesteld: je moet tegen de helling op, tegen “al je gevoelens in”.

Wat mijn raad is? - Herhaal: Omnia in bonum!, alles wat er gebeurt, - alles wat me overkomt, is voor mijn bestwil - Dus - dit is de juiste conclusie : aanvaard wat je zo hard vindt als een aangename werkelijkheid.

Vroeger was je pessimistisch, besluiteloos en apathisch. Nu ben je helemaal anders geworden: je voelt je moedig, optimistisch en zeker van jezelf, omdat je uiteindelijk hebt besloten je steun alleen nog maar bij God te zoeken.