Wat een ontgoocheling! Ze zagen het licht van de pseudo-apostel en dachten uit de duisternis te komen door op dat schijnsel af te gaan. Ze hebben zich daarheen gehaast. Misschien hebben ze onderweg hun huid… en in het verlangen naar licht ook hun ziel opengehaald… Nu hebben ze de pseudo-apostel bereikt en treffen daar koude en duisternis aan. Koude en duisternis die hun bedrogen hart zullen vullen, terwijl ze voor een ogenblik geloofden het ideaal gevonden te hebben.

De pseudo-apostel heeft slecht werk verricht. Deze mensen zullen teleurgesteld naar de wereld terugkeren, die ze net verlaten hadden in de hoop hun vlees en bloed in te ruilen voor een gloeiend kooltje, voor een stralende robijn van liefde… Ze keren terug met een uitgedoofd hart, met een hart, dat geen hart meer is…, maar een stuk ijs dat verpakt is in duisternis die uiteindelijk hun verstand zal verduisteren.

Valse apostel van de dubbelhartigheid, dit is jouw werk. Je belijdt Christus met de mond maar niet met je werken; je trekt mensen aan met een licht dat je niet hebt; je mist de warmte van de liefde; je doet alsof je geeft om vreemden, maar laat de jouwen in de steek. Je bent leugenachtig, en de leugen is de dochter van de duivel… Je werkt voor de duivel en brengt de volgelingen van de Meester in verwarring. Je triomfeert hier vaak, maar, wee jou, als de dag aanbreekt waarop onze vriend de Dood komt en je de toorn van de Rechter zult zien die zich niet laat bedriegen! Geen dubbelhartigheid, Heer; dubbelhartigheid, nooit.