Een nieuwe strijd

Volg de raad van de heilige Paulus op: Hora est iam nos de somno surgere, het moment is aangebroken om aan de slag te gaan! Werk van binnen aan de opbouw van je ziel, en naar buiten toe, vanuit de positie die je hebt, aan de opbouw van het koninkrijk van God.

Berouwvol zeg je me: “Ik zit vol ellende! Ik ben hardleers en ik sleep een hele last aan ongeregelde begeerten met me mee. Het lijkt dat ik nooit echt iets heb gedaan om dichter bij God te komen. O Heer, het is steeds weer beginnen, beginnen en nog eens beginnen! Maar toch zal ik met al mijn krachten proberen om elke dag vooruit te komen.”

Moge Hij je inspanningen zegenen.

Vader, zei je me, ik maak veel vergissingen en fouten.

Dat weet ik wel, heb ik je geantwoord, maar Onze Lieve Heer weet het ook en Hij houdt er rekening mee. Hij vraagt je alleen de nederigheid om het toe te geven, en de inzet om je te beteren, zodat je Hem steeds beter kunt dienen: met meer innerlijk leven, met volhardend gebed, met vroomheid en met behulp van de geschikte middelen om je werk te heiligen.

Wat zou ik graag zien dat je je de deugden van de ezel eigen maakt, zoals je zelf ook graag wilt! Een ezel is een bescheiden dier dat hard werkt, doorzet - met koppigheid! - en trouw is. Het heeft een vastberaden gang, is sterk en - als het een goede baas heeft - is het dankbaar en gehoorzaam.

Overdenk de goede eigenschappen van de ezel. Als hij nuttig wil zijn moet hij zich onderwerpen aan de wil van wie hem leidt… In zijn eentje zou hij alleen maar in staat zijn tot… ezelstreken. Hij zou niets beters weten te verzinnen dan over de grond rollen, naar de voederbak lopen… en balken.

Ach Jezus, - zeg jij het Hem ook -: ut iumentum factus sum apud te, Gij hebt mij tot uw ezeltje gemaakt! Laat mij niet in de steek. Et ego semper tecum, en ik zal altijd bij U blijven! Voer mij stevig bij de teugel van uw genade: Tenuisti manum dexteram meam…, Gij hebt mij bij de halster geleid. Et in voluntate tua deduxisti me…, laat mij uw wil vervullen en dan zal ik U voor altijd en eeuwig beminnen, et cum gloria suscepisti me!

Zelfs de onbeduidendste versterving lijkt je een heldendaad. Soms bedient Jezus zich van je 'eigenaardigheid', van je kleinzieligheid, opdat je offertjes brengt en van de nood een deugd maakt.

Jezus, ik wil aan uw Liefde beantwoorden, maar ik ben erg zwak.

Met uw genade zal ik het kunnen!

Het geestelijk leven - daar blijf ik met opzet op hameren - is een voortdurend beginnen en opnieuw beginnen.

Opnieuw beginnen? Ja! Elke keer als je een akte van berouw bidt - en dat zouden we vele keren per dag moeten doen - begin je opnieuw, omdat je God een nieuwe liefde geeft.

Wij kunnen niet tevreden zijn met wat wij voor God doen. Denk aan een kunstenaar. Hij is nooit voldaan over het doek of het beeld dat uit zijn handen voortkomt. Ook als iedereen hem zegt dat het prachtig is, denkt hij: nee, nee het is nog niet wat het moet zijn, ik zou meer willen. Onze reactie zou ook zo moeten zijn.

De Heer heeft ons bovendien veel gegeven en Hij heeft er recht op dat we reageren… en dat we zijn tempo aanhouden.

Het ontbreekt je aan geloof… en aan liefde. Anders zou je veel gemakkelijker en veel vaker je toevlucht nemen tot Jezus om Hem van alles te vragen.

Wacht daar niet langer mee, roep Hem aan. Christus zal zich tot je richten met de vraag: “Wat wil je dat Ik voor je doe?” net zoals Hij deed bij de blinde die aan de kant van de weg zat en niet moe werd Hem te roepen.

Onze gemeenschappelijke vriend schreef: “Ik heb de Heer heel vaak vergeving gevraagd voor mijn grote zonden. Ik zei Hem dat ik van Hem hield, waarna ik het kruis kuste en Hem bedankte voor zijn vaderlijke voorzienigheid in deze dagen. Tot mijn verbazing zei ik, net zoals vele jaren geleden, zonder het goed te beseffen: Dei perfecta sunt opera, alle werken van God zijn volmaakt. Op hetzelfde moment had ik de volstrekte zekerheid - er bleef niet de minste twijfel over - dat dat het antwoord was van God aan zijn zondig, maar liefdevol schepsel. Ik vertrouw volledig op Hem! Hij zij gezegend!!”

Ik antwoordde hem onmiddellijk: “De Heer is altijd als een goede Vader en Hij geeft voortdurend blijk van zijn liefde. Vestig al je hoop op Hem… en blijf strijden.”

O Jezus! Als ik bedenk hoe ik was - armzalig en onwaardig - en zie wat U in mij gedaan hebt…! En wat zou U niet nog meer doen, als ik beter aan uw wil zou beantwoorden?

Die waarheid moet jou tot een niet aflatende edelmoedigheid aanzetten.

Betreur je gedrag, huil uit liefde, want de Heer en zijn gezegende Moeder verdienen het, dat je je anders opstelt.

Als de tegenzin in je ziel binnendringt en het lijkt dat je woorden geen inhoud hebben, blijf dan toch akten van geloof, hoop en liefde bidden. Verslap daar niet in! Anders zal, ondanks al het goede, het kwade de kop opsteken en het zal je met zich meeslepen.

Zeg Hem in je gebed: als U wilt dat ik iets nuttigs doe, Jezus, moet U het voor mij doen. Moge uw wil geschieden. Uw wil heb ik lief, ook als U toelaat dat ik steeds weer, zoals nu, pijnlijk kom te vallen en door U overeind geholpen moet worden!

Maak mij heilig, mijn God, ook al moet het met harde hand. Ik wil uw wil niet in de weg staan. Ik wil eraan beantwoorden, ik wil edelmoedig zijn. Maar… wil ik dat echt?

Je bent heel onrustig omdat je niet liefhebt zoals zou moeten. Alles irriteert je. En de vijand doet wat hij kan om je slecht humeur zichtbaar te maken.

Ik begrijp dat je dat vernederend vindt, maar juist daarom moet je krachtig en zonder uitstel reageren.

Het is geen echte heiligheid - hooguit een karikatuur - als men onwillekeurig moet denken dat er “om een heilige te verdragen twee heiligen nodig zijn”.

De duivel tracht ons van God af te houden. Als je je door hem laat overheersen zullen fatsoenlijke mensen zich van je distantiëren, omdat zij zich terugtrekken van de vrienden van de duivel, of van mensen die zich door de duivel laten beheersen.

Als je met de Heer spreekt, zul je misschien denken dat je alleen maar onbelangrijke dingen te zeggen hebt. Vraag Hem dan om een grotere overgave, om een resolutere inzet op de weg naar de christelijke volmaaktheid. Vraag Hem dat Hij je vuriger maakt!

Maak opnieuw het vaste voornemen om - op ieder moment en in alle omstandigheden - met een 'actuele vrijwilligheid' een christelijk leven te leiden.

Leg de genade niets in de weg. Je moet je ervan overtuigen dat je om gist te zijn heilig moet worden, dat je moet strijden om je met Hem te vereenzelvigen.

Zeg rustig en in alle oprechtheid: Nunc coepi, nu begin ik!

Laat de moed niet zakken als je, ondanks de werking van Gods hand, helaas nog geen verandering in jezelf bespeurt… Vanuit een diepe nederigheid kun je roepen: Help mij, Jezus, want ik wil slechts uw wil, uw allerbeminnelijkste wil volbrengen…

Inderdaad, 'zij' moeten jouw grootste zorg zijn. Maar tóch moet je je op de eerste plaats om jezelf, om je eigen innerlijk leven bekommeren, want anders zul je hen niet kunnen dienen.

Wat kost deze versterving die de Heilige Geest je ingeeft je een moeite! Door aandachtig naar een kruisbeeld te kijken… zul je van die boete gaan houden.

Aan het kruis genageld zijn! Dit was een verlangen dat steeds weer als een nieuw licht in zijn hoofd, in zijn hart en op zijn lippen kwam.

Aan het kruis genageld? Dat zal heel moeilijk zijn, zei hij bij zichzelf. Maar hij kende de weg maar al te goed: Agere contra,zichzelf verloochenen! Daarom smeekte hij: Heer, help mij!

We staan op de berg Calvarië waar Jezus gestorven is en we voelen de last van onze persoonlijke zonden. Met een bewuster en dieper berouw dan ooit maken we het vaste voornemen Hem nooit meer te beledigen.

De scherpe kantjes moeten er elke dag een beetje afgeslepen worden, net zoals dat gebeurt bij het bewerken van een stuk steen of hout. We moeten de fouten uit ons leven weghalen met een geest van boetvaardigheid en met kleine verstervingen. Verstervingen van tweeërlei aard: actieve verstervingen - die wij zoeken als bloempjes die wij door de dag plukken - en passieve verstervingen, dingen die van buiten komen en die wij maar moeilijk kunnen aanvaarden. Daarna zal Jezus aanvullen wat ontbreekt.

Wat een schitterend kruisbeeld zul je worden, als je in alles met edelmoedigheid, met blijdschap, beantwoordt!

Met uitgestrekte handen vraagt de Heer je voortdurend de aalmoes van de liefde.

Jezus is voor jou gestorven. Ga naar Hem toe, ga naar het Kruis dat zich aftekent tegen de hemel van Golgotha…

Ga met een oprechte houding, met de ingetogenheid die kenmerkend is voor de christelijke rijpheid. Zo zullen de goddelijke en menselijke gebeurtenissen van zijn Lijden en Sterven in je ziel kunnen doordringen.

We moeten het lijden accepteren met de gevoelens die Jezus bij zijn heilig Lijden had.

De versterving is een noodzakelijke voorwaarde voor heel het apostolaat, en voor het perfect uitvoeren van elke apostolische activiteit afzonderlijk.

De geest van boetvaardigheid bestaat er voornamelijk in dat we de talrijke kleinigheden die elke dag op onze weg komen - iets doen of laten, een offer, een dienst… - omzetten in akten van liefde, in akten van berouw en in verstervingen. Zo hebben we aan het einde van de dag een bos bloemen verzameld, een mooi boeket dat we God kunnen aanbieden!

De beste geest van offervaardigheid is afmaken waarmee je begonnen bent: of je dat nu graag doet of niet.

Leg je plan van verstervingen voor aan je geestelijk leidsman zodat hij zijn mening kan geven.

Volg zijn advies op, of hij je nu aanraadt een of andere versterving te laten vervallen, of er integendeel verstervingen bij te nemen!

Wij ervaren, net zoals de heilige Augustinus, dat ongeregelde begeerten ons naar beneden trekken. Tegelijkertijd ontdekken wij in ons hart grote, edele, zuivere verlangens. Er onstaat tweestrijd.

Als je, met de genade van de Heer, de ascetische middelen aanwendt, de aanwezigheid van God zoekt, verstervingen - en schrik niet: boete - doet, dan zul je vooruitgaan, vrede bezitten en de overwinning behalen.

Het hart bewaken. Een priester bad: “Jezus, laat mijn arme hart een verzegelde hof zijn; laat mijn hart een paradijs zijn waarin Gij leeft; laat mijn engelbewaarder het bewaken met een vlammend zwaard, waarmee hij alle gevoelens zuivert voordat ze er binnenkomen; Jezus, verzegel mijn arme hart met het goddelijk zegel van uw Kruis.”

Met vastberadenheid een zuiver leven leiden! Iedereen moet, in zijn eigen staat, 'nee' kunnen zeggen omwille van de grote Liefde met een hoofdletter.

Een Spaans spreekwoord zegt heel duidelijk: “Tussen heilige vrouw en heilige man, de sterkste muur die men bouwen kan.”

We moeten het hart en de zinnen bewaken door iedere gelegenheid uit de weg te gaan die ons tot het kwade kan verleiden. We moeten de hartstocht, hoe goed die ook lijkt, op een afstand weten te houden!

Mijn God, ik ervaar aantrekkingskracht en schoonheid in alles wat ik zie, maar ik zal mijn blik steeds bewaken omwille van de Liefde.

Je bent een christen en dus een kind van God. In zijn barmhartigheid heeft de Heer je veel gegeven. Je hebt nu de verantwoordelijkheid daaraan te beantwoorden, wat een houding van waakzame en liefdevolle standvastigheid vereist. Alleen zo zal niets of niemand de bijzondere trekken van de liefde, die de Heer in jouw ziel gelegd heeft, kunnen doen vervagen.

Je bent tot een grote intimiteit met God gekomen, met de Heer die heel dicht bij je is en in het binnenste van je ziel woont. Maar… stel je alles in het werk om deze intimiteit verder te ontwikkelen en steeds dieper te maken? Vermijd je dat kleinigheden deze vriendschap kunnen verstoren?

Wees moedig! Aarzel niet te breken met alles, ook al is het nog zo klein, wat Degene die zoveel van je houdt bedroefd zou maken.

Als wij Hem trouw zijn herhaalt het leven van Jezus zich op een of andere manier in ieder van ons, zowel innerlijk - in het proces van heilig worden - als uiterlijk in ons hele doen en laten.

Bedank Hem voor zijn goedheid.

Het lijkt me heel goed dat je de Heer vaak laat zien dat je er vurig naar verlangt om heilig te worden, ook al weet je dat je vol fouten zit…

Maar doe het juist daarom!

Ook als je duidelijk hebt gezien wat het betekent kind van God te zijn, en je dat op een gegeven moment niet meer zou ervaren - wat niet zal gebeuren! -, dan zou je toch met een bewuste trouw moeten verder gaan, zonder om te kijken.

Een voornemen: trouw, heldhaftig trouw zijn aan je tijdsindeling, zonder uitvluchten te zoeken - zowel in het gewone leven, als in buitengewone omstandigheden.

Je zult wel eens met heilige jaloezie gedacht hebben aan de jonge apostel Johannes, quem diligebat Jesus, die door Jezus bemind werd.

Zou je niet graag willen dat men van jou kan zeggen: “Dat is iemand die van de wil van God houdt”? Probeer, iedere dag opnieuw, dat dat zo is.

Wees hiervan overtuigd: het verlangen - dat samengaat met daden! - om je te gedragen als een goed kind van God, houdt je jong en bezorgt je een niet aflatende kalmte, blijdschap en vrede.

Als je je steeds weer in de handen van God laat, zal de Heilige Geest je verstand verlichten en je wil versterken.

Luister naar de gelijkenis die de heilige Johannes in zijn evangelie opneemt: Ego sum vitis, vos palmites, Ik ben de wijnstok, jullie de ranken.

In gedachten zie je de hele gelijkenis voor je. Je ziet dat een rank die van de stam is afgesneden nergens voor dient. Los van de wijnstok zal hij geen vruchten dragen, maar een droog stuk hout worden, dat door mens en dier wordt vertrapt, of in het vuur wordt gegooid…

Jij bent de rank. Trek daar je conclusies uit.

Vandaag ben ik weer vol vertrouwen gaan bidden en heb het volgende gevraagd: Heer, laat ons niet onrustig worden door de ellende uit ons verleden die U al vergeven hebt, noch door mogelijke misstappen in de toekomst; laat ons onze toevlucht zoeken in uw barmhartige handen; laat ons onze verlangens naar heiligheid en apostolaat - die als gloeiende kooltjes onder schijnbaar koude as verborgen zijn - voor U neerleggen…

Heer, ik weet dat Gij ons hoort. Zeg jij Hem dat ook.

Open je hart in de geestelijke leiding. Wees oprecht en spreek zonder de pil te vergulden, want dat zou een kinderachtige houding kunnen zijn.

Ga daarna volgzaam verder op je weg: je zult heiliger en gelukkiger worden.

Zoek alleen troost bij God. Overdenk eens wat een priester schreef: Als het niet nodig is, zal ik mijn hart nooit bij een andere vriend uitstorten!

We worden heilig met de hulp van de Heilige Geest - die in onze ziel zijn intrek neemt -, door de genade die we ontvangen in de sacramenten, en door een niet-aflatende ascetische strijd.

Mijn kind, laten wij ons geen illusies maken: jij en ik - ik word niet moe het te herhalen - zullen altijd, altijd moeten strijden, tot aan het einde van ons leven. Alleen zo zullen wij de vrede beminnen, vrede geven, en de eeuwige beloning ontvangen.

Beperk je er niet toe met de Heilige Geest te spreken. Luister naar Hem!

Overweeg in je gebed dat het leven van geestelijk kindschap - waardoor je in zijn volle omvang ontdekte wat het betekent kind van God te zijn - je vervulde met een kinderlijke liefde tot de Vader. Bedenk ook dat je, al eerder, via Maria naar Jezus ging die je nu aanbidt en die je Vriend en je Broer is; Degene die je liefhebt…

Door deze raadgeving werd het je duidelijk dat de Heilige Geest in je ziel woonde om haar te heiligen…, maar dat je de realiteit van zijn aanwezigheid niet 'begrepen' had. Je had deze raad nodig. Nu voel je zijn Liefde in je; en je wilt met Hem omgaan, zijn vriend zijn, zijn vertrouweling…, en Hem het polijsten, uitrukken en in brand steken van je ziel vergemakkelijken…

Maar bij jezelf dacht je ook dat je dat niet zou kunnen. Nogmaals, luister naar Hem. Hij zal je de kracht geven, Hij zal alles doen, als je maar meewerkt… en dat wil je toch?

Zeg Hem: Goddelijke Gast, Meester, Licht, Gids, Liefde: ik wil U goed onthalen en naar uw lessen luisteren. Ik wil vurig worden, U volgen en U beminnen.

Om dichter bij God te komen, om naar God te 'vliegen', heb je de sterke en edelmoedige vleugels van gebed en boete nodig.

Als je de routine bij de mondgebeden wilt vermijden, probeer ze dan uit te spreken met de liefde waarmee iemand die verliefd is voor de eerste keer spreekt… en alsof het de laatste gelegenheid is waarbij je je tot de Heer kunt richten.

Als je er trots op bent een kind van Onze Lieve Vrouw te zijn, stel je dan de volgende vraag: Hoe vaak geef ik in de loop van de dag, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, uiting aan mijn liefde voor Maria?

Ik heb onder meer twee redenen, dacht onze vriend, om op zaterdag en op de vooravond van de feesten van mijn onbevlekte Moeder eerherstel te brengen.

De tweede reden is dat de mensen op zondagen en op feesten van de Maagd Maria (wat gewoonlijk volksfeesten zijn), nauwelijks of niet bidden, maar in plaats daarvan - je hoeft maar om je heen te kijken - God openlijk beledigen door grotere en kleinere zonden en door aanstootgevend gedrag.

De eerste reden is dat wij, die goede kinderen willen zijn, misschien door de duivel aangezet worden om aan deze dagen - die aan de Heer en zijn Moeder gewijd zijn - niet de nodige aandacht te schenken.

Je merkt zeker al dat deze redenen helaas nog altijd actueel zijn. Laten ook wij eerherstel brengen.

Ik heb het gebed van de christen altijd opgevat als een liefdevol gesprek met Jezus. Ook als we fysiek ver van het tabernakel zijn, zouden we het niet moeten onderbreken, want heel ons leven is als een aaneenschakeling van liefdesliedjes die tot God gericht zijn… en beminnen kunnen wij altijd en overal.

God houdt zoveel van zijn schepselen en onze beantwoording aan die liefde zou zo groot moeten zijn, dat de klok tijdens de heilige Mis stil zou moeten blijven staan.

Ranken die verenigd zijn met de wijnstok brengen rijpe vruchten voort.

Wat moeten wij doen? Wij moeten door het Brood en het Woord heel verenigd zijn met Christus die onze wijnstok is… en Hem de hele dag liefdevolle dingen zeggen, zoals verliefde mensen doen.

Houd veel van Onze Lieve Heer. Koester in je ziel het verlangen Hem lief te hebben. Voed dit verlangen! Houd van God, juist nu, nu velen die Hem in hun handen ontvangen Hem misschien niet liefhebben, Hem slecht behandelen, Hem verwaarlozen.

Ga in de heilige Mis en gedurende de hele dag fijngevoelig met Hem om!

Het gebed is het machtigste wapen van de christen. Het gebed maakt ons doeltreffend. Het gebed maakt ons gelukkig. Het gebed geeft ons de nodige kracht om de geboden van God te onderhouden.

Jazeker, je hele leven kan en moet gebed zijn!

Heilig worden is geen onbereikbaar ideaal, maar een tastbare werkelijkheid die God en mens centraal stelt en, iedere dag opnieuw, zichtbaar wordt in daden van liefde.

De geest van gebed heeft het hele leven van Jezus onder de mensen bezield. Wij leren daarvan dat wij voor, na en tijdens onze bezigheden - of ze nu belangrijk zijn of niet - moeten bidden.

Overweeg en doorleef het Lijden van Christus samen met Hem. Bied - dagelijks - jouw rug aan als ze Hem geselen; bied jouw hoofd aan voor de doornenkroon.

In de streek waar ik vandaan kom zeggen ze: “Liefde wordt met liefde betaald.”

Iemand die liefheeft ontgaat zelfs het kleinste detail niet. Dat heb ik bij heel veel mensen gezien. Deze kleine dingen zijn iets heel groots: Liefde!

Bemin God ook namens de mensen die Hem niet liefhebben. Je moet de geest van boetvaardigheid en eerherstel tot vlees van je vlees maken.

Als de innerlijke strijd op een gegeven moment moeilijker wordt, is dat een goede gelegenheid om te laten zien dat onze liefde echt is.

Je bent ervan overtuigd dat God je duidelijk liet zien dat je terug moet grijpen op de kinderlijke details van het innerlijk leven dat je vroeger had; en dat je maandenlang, misschien zelfs jarenlang, zult moeten volharden in heroïsche kleinigheden (waarbij het gevoel, dat vaak koud blijft voor het goede, niet meetelt), wellicht in dorheid, maar vastbesloten dit uit liefde te doen.

Houd vol, wees trouw en ga uit liefde verder met je gebedsleven, ook als je dor bent. Het is niet erg als je je erop betrapt de minuten of dagen te tellen tot een vroomheidsoefening of werk waarmee je bezig bent, af is. Je zult misschien de vage blijdschap ervaren van een slecht student die, in een vergelijkbare situatie, droomt van het einde van het cursusjaar; of van de man die twee weken cel heeft en zit te wachten tot de poort van de gevangenis opengaat om zijn oude leventje weer op te nemen.

Nogmaals: Houd vol! Heb de nodige wilskracht om deze vroomheidsoefeningen te doen en ze goed te benutten.

Beleef je geloof met blijdschap en heel dicht bij Jezus. Houd echt van Hem - maar echt! - en je zult één van de hoofdrolspelers zijn in het grote avontuur van de Liefde, want je zult elke dag meer van Hem houden.

Zeg rustig en bedachtzaam tegen de Meester: Heer, het enige wat ik wil is U dienen! Ik wil niet anders dan mijn plichten vervullen en U met een verliefd hart beminnen! Laat mij uw vastberaden stappen aan mijn zijde ervaren. Wees mijn enige steun.

Zeg het Hem bedachtzaam…, maar zég het Hem wel!

Je hebt innerlijk leven en leerstellige vorming nodig. Stel hoge eisen aan jezelf! Jij - christen - moet het zout der aarde zijn, het licht der wereld, want het is je plicht met een heilige durf het voorbeeld te geven.

De liefde van Christus moet jouw drijfveer zijn. Sinds je Hem gezegd hebt dat je Hem wilt volgen, heb je duidelijk ervaren dat je een andere Christus bent. Dat betekent dat je je niet afzondert van je omgeving - van je familie, vrienden en collega's -, net zoals het zout niet wordt gescheiden van het voedsel waaraan het smaak moet geven.

Bij je innerlijk leven en je vorming horen ook de vroomheid en het vermogen om te oordelen, wat een kind van God nodig heeft om alles met zijn actieve aanwezigheid te kruiden.

Vraag de Heer om altijd als 'waardevolle kruiden' voor het leven van de anderen te zijn.

Wij christenen, die jong van hart zijn, komen om de - altijd nieuwe - schat van het evangelie op te nemen en naar alle hoeken van de wereld te brengen.

Wat jij moet doen is Christus navolgen, zodat anderen Hem door jouw gedrag leren kennen. Vergeet niet dat Christus onze natuur heeft aangenomen, opdat alle mensen het goddelijk leven leren kennen en - verenigd met Hem - zowel individueel als gemeenschappelijk, de geboden kunnen naleven.

Je bent een christen, en op grond daarvan kun je je niet afwenden van de zorgen of noden van je medemensen.

Met veel aandrang predikte de apostel Johannes het mandatum novum, het nieuwe gebod: “Hebt elkaar lief!”

Ik zou jullie op de knieën willen smeken - zonder theater, want het komt recht uit mijn hart - om uit liefde tot God van elkaar te houden, elkaar te helpen, elkaar de hand te reiken, elkaar te vergeven.

Geef daarom geen ruimte aan de hoogmoed! Heb begrip voor elkaar, verzorg de naastenliefde, help elkaar met gebed en oprechte vriendschap.

Je bent alleen goed, als je de goede eigenschappen en de deugden van de anderen weet te zien.

Als het nodig is iemand terecht te wijzen, doe het dan met liefde, op een geschikt moment, zonder te vernederen…, en met de houding zelf lering te trekken uit je terechtwijzing en je te beteren.

Neem de naastenliefde als uitgangspunt bij alles wat je doet: een naastenliefde die geen grenzen kent en niemand buitensluit. Aan deze deugd zijn de leerlingen van de Meester te herkennen.

Maar de naastenliefde mag je er niet toe brengen - want het zou dan geen deugd meer zijn - iets van het geloof af te zwakken, duidelijke lijnen die het definiëren, weg te halen, of het te verzachten tot het, zoals sommigen graag zouden willen, verandert in iets vormloos dat de kracht en de macht van God mist.

Leef in harmonie met anderen, heb begrip, wees een broer van je broeders de mensen. Zaai - zoals de Spaanse mysticus zegt - liefde waar geen liefde is, om liefde te oogsten.

Als je een oordeel moet geven, wees dan positief en opbouwend, met de bedoeling te ondersteunen. Lever nooit kritiek achter iemand zijn rug.

Doe je dat toch, dan is dat verraad, roddel, laster of kwaadsprekerij… en, hoe dan ook, gebrek aan integriteit.

Zwijg niet als je ziet dat de eer van God en het welzijn van de Kerk vereisen dat je spreekt.

Bedenk eens: wie zou niet moedig zijn voor het aangezicht van God, met de eeuwigheid in het vooruitzicht? Je hebt niets te verliezen, maar wél veel te winnen. Waarom durf je dan niet?

We zijn geen goede broers en zusters van onze medemensen, als we niet bereid zijn ons voorbeeldig te gedragen, ook als de mensen om ons heen ons optreden verkeerd interpreteren en er onaangenaam op reageren.

Je liefde en inzet voor de heilige Kerk kunnen niet bepaald worden door het meer of minder heilig zijn van de mensen die samen de Kerk vormen, ook al verlangen we vurig de christelijke volmaaktheid voor allen.

Je moet de Bruid van Christus, jouw Moeder, beminnen. Zij is zuiver en onbesmet en zal dat altijd blijven.

De inzet voor onze persoonlijke heiligheid werkt door op de heiligheid van vele anderen; op die van de hele Kerk van God.

Wees hiervan overtuigd: aangezien God je hoort, van je houdt en je de heerlijkheid van de hemel belooft, kun je - als je dat wilt - onder de bescherming van je almachtige hemelse Vader een moedig mens zijn, die bereid is overal te getuigen van zijn beminnenswaardige leer.

De akker van de Heer is vruchtbaar en het zaad is goed. Als er toch onkruid in onze wereld opschiet, dan lijdt het geen twijfel dat er weinig respons is bij de mensen, vooral bij de christenen; zij zijn ingeslapen en hebben de akker aan de vijand overgelaten.

Klaag er niet over, want dat is zinloos. Onderzoek liever hoe je je gedraagt.

Een commentaar dat mij pijnlijk trof en dat jou zeker ook aan het denken zet: “Ik zie duidelijk dat het verzet tegen onaanvaardbare wetten uitblijft of ondoeltreffend is, doordat in alle lagen van de maatschappij, van hoog tot laag, de middelmatigheid de toon aangeeft.”

Gemanipuleerd door de niet aflatende haat van de satan, zijn de vijanden van God en van zijn Kerk ononderbroken in actie en plannen aan het smeden.

Met een 'voorbeeldige' volharding vormen zij hun kaders, houden zij hun scholen in stand en trainen zij hun leiders en opruiers. Op een heimelijke - maar doeltreffende - manier verspreiden zij hun ideeën en besmetten zij de gezinnen en de werkvloeren met het zaad dat iedere godsdienstigheid verstikt.

Wat moeten wij, christenen, dan wel niet doen om God altijd in waarheid te dienen?

Verwar sereniteit niet met luiheid, nalatigheid, besluiteloosheid of het uit de weg gaan van problemen die om een oplossing vragen.

Sereniteit gaat altijd samen met inzet, een deugd die nodig is om hangende kwesties zonder uitstel onder ogen te zien en op te lossen.

Kind, waar is de Christus die de mensen in je zoeken? In je hoogmoed? In je zucht aan anderen je wil op te leggen? In karaktertrekken die je niet wilt aanpakken? In die koppigheid…? Is Christus daar? Nee!!

Natuurlijk, je moet persoonlijkheid hebben, maar die moet wel steeds meer overeenkomen met die van Christus.

Hier heb je een gedragslijn voor de broederlijkheid en de geest van dienstvaardigheid: zorg ervoor dat de anderen, wanneer jij er niet bent, met het werk dat je onder handen hebt verder kunnen gaan. Geef je ervaringen edelmoedig door en maak jezelf niet onmisbaar.

Ondanks je slechte neigingen ben je verantwoordelijk voor de heiligheid, de christelijk levenswijze en de doeltreffendheid van de anderen.

Je staat niet los van je omgeving. Als jij stopt zullen vele anderen geremd worden of schade oplopen!

Denk aan je Moeder de heilige Kerk en overweeg dat als één van haar ledematen lijdt, het hele lichaam lijdt.

Jouw lichaam heeft alle ledematen nodig, maar elk van de ledematen heeft op zijn beurt het hele lichaam nodig. Hoe zou het zijn als mijn hand verdere dienst zou weigeren…, of als mijn hart zou ophouden met kloppen!

Je hebt het duidelijk gezien: er zijn veel mensen die Hem niet kennen en God heeft zijn blik op jou gericht. Hij wil dat je een fundament bent, een draagsteen waarop het leven van de Kerk kan steunen.

Als je daarover nadenkt, zul je begrijpen wat dat voor je dagelijks leven betekent: het fundament - de draagsteen die misschien niet schittert maar verborgen is - moet sterk zijn en mag geen zwakke plekken hebben. Het moet het gebouw kunnen dragen… want anders dient het nergens voor.

Je bent een fundament dat God heeft uitgekozen om medeverlosser te zijn. Je weet dit. Maar vergeet niet hoe je bent…: armzalig en ellendig. De nederigheid moet je ertoe brengen jezelf onder de voeten van alle mensen te plaatsen om hen te dienen, want dat is eigen aan de fundering van een gebouw.

Het fundament moet echter sterk zijn; dit is een onmisbare deugd voor iemand die anderen moet ondersteunen en vooruit moet helpen.

Dring daarom bij de Heer aan: Jezus, laat mij nooit uit valse nederigheid de hoofddeugd van sterkte verwaarlozen. Geef mij, mijn God, het vermogen om het goud van de metaalslak te onderscheiden.

Maria, onze Moeder en onze Hoop: heel dicht bij U zijn wij veilig, ook als alles om ons heen wankelt!