Verantwoordelijkheid

Als wij christenen echt volgens ons geloof zouden leven, zou dat de grootste revolutie aller tijden veroorzaken - De effectiviteit van de medeverlossing hangt ook af van ieder van ons. - Denk erover na.

Je zult je voor honderd procent verantwoordelijk voelen, als je begrepen hebt dat je tegenover God alleen maar plichten hebt. Hij zorgt er wel voor dat je ook rechten krijgt!

Ik Hoop, dat je je iedere dag zodanig om de anderen bekommert, dat je je eigen bestaan vergeet!

Een gedachte die je in moeilijke ogenblikken zal kunnen helpen: hoe groter mijn trouw zal worden, des te meer zal ik er aan bijdragen dat anderen in die deugd kunnen groeien.

En het is zo aantrekkelijk om te voelen dat we door elkaar worden gesteund!

Wees toch geen man van de - theorie : die grootse idealen moeten een alledaagse, heldhaftige en vruchtbare realiteit worden. Daar zijn onze levens, onze dagen voor.

Inderdaad, wat oud is, verdient eerbied en dankbaarheid. We moeten er van leren, zeker. Rekening houden met die ervaringen, dat ook. Maar laten we niet overdrijven: alles heeft zijn tijd. Trekken we soms nog steeds een frak en een kuitbroek aan en dragen we nog steeds een gepoederde pruik op ons hoofd?

Maak je niet kwaad. Dikwijls wijst onverantwoordelijk gedrag meer op een gebrek aan hersens of aan vorming dan op de afwezigheid van goede wil.

Van leermeesters en geestelijke leidslieden moet dan ook worden verlangd, dat zij dergelijke leemten opvullen door zelf op een verantwoordelijke manier hun plicht te vervullen!

Het zal noodzakelijk zijn om jezelf op dit punt te onderzoeken, indien jij zelf iemand bent die een van die posities bekleedt.

Je loopt het grote risico dat je je ermee tevreden stelt als een - braaf kind - te leven - of te denken dat je zo moet leven, dat in een ordelijk huis woont, geen problemen heeft en alleen maar geluk kent.

Dat is een karikatuur van het gezinsleven van Nazareth: juist omdat Hij geluk en orde kwam brengen, trok Christus erop uit om die rijkdommen te verbreiden onder de mannen en vrouwen van alle tijden.

Je verlangens de hele mensheid Christus te leren kennen lijken me heel logisch. Maar begin met de verantwoordelijkheid op je te nemen voor de redding van de zielen van de mensen in je naaste omgeving, om ieder van je metgezellen op je werk of bij je studie tot heiligheid te brengen - Dat is de voornaamste opdracht die de Heer je heeft toevertrouwd.

Je moet je zo gedragen alsof de sfeer van de plaats waar je werkt uitsluitend van jou afhangt. Het moet een sfeer zijn van arbeidzaamheid, van blijdschap, van aanwezigheid van God en van een bovennatuurlijke kijk op de dingen.

Ik begrijp je willoosheid niet. Als je in aanraking komt met een groepje mensen dat een beetje lastig is - misschien wel zo geworden door jouw nalatigheid, ga je ze uit de weg, gooi je het bijltje erbij neer en denk je dat ze ballast zijn, een hinderpaal voor je apostolische dromen, dat ze je toch niet zullen begrijpen

Hoe wil je dat ze naar je luisteren als je niet, naast je genegenheid en je dienstbaarheid in gebed en versterving, tot ze spreekt?

Je zult heel wat verrassingen meemaken als je eenmaal besloten bent om met ieder van hen, één voor één om te gaan! Bovendien zullen ze, als jij niet anders wordt, terecht kunnen uitroepen, terwijl ze jou met de vinger nawijzen: Hominem non habeo!, - Ik heb niemand die me wil helpen!

Hoor eens: als zaken die heilig zijn iedere dag op de manier van een heilige worden bekeken en gedaan, worden ze daarom niet - alledaags. Het hele doen en laten van Jezus op deze aarde was menselijk, en tegelijk goddelijk!

Je kunt er geen genoegen mee nemen, zeg je, om als de anderen te leven, met een doorsnee-geloof. - Inderdaad, je moet een persoonlijk geloof hebben: met verantwoordelijkheidsgevoel.

De Allerheiligste Drieëenheid schenkt je zijn genade en verwacht dat je die op een verantwoordelijke manier gebruikt: tegenover zoveel weldaden kun je je geen makkelijk, traag en lui gedrag meer veroorloven - omdat er, afgezien daarvan, zielen op je wachten!

Voor jou die zo'n groot probleem hebt: - Als je de zaak op de goede manier stelt, dat wil zeggen, met een rustige, verantwoordelijke bovennatuurlijke visie, vind je altijd een oplossing.

Als ze hun kinderen in de armen nemen zorgen moeders - goede moeders - ervoor geen spelden of broches te dragen die de kleintjes kunnen verwonden. In onze omgang met de zielen moeten we met alle mogelijke zachtheid - en met alle mogelijke flinkheid te werk gaan.

Custos, quid de nocte? - Wachter, waakzaamheid!

Ik hoop dat jij er ook een gewoonte van maakt om in de loop van de week een dag van extra - waakzaamheid - te houden: om jezelf meer te geven, om met een nog grotere liefdevolle waakzaamheid iedere kleinigheid te verrichten en om iets meer te doen aan gebed en versterving.

Denk eraan dat de heilige Kerk als een groot leger in slagorde is. En jij verdedigt in dit leger een - front, waar aanvallen plaatshebben, gevechten, tegenaanvallen. Begrijp je?

Naarmate je God dichter nadert, zul je door die geesteshouding je dagen stuk voor stuk meer tot waakdagen maken.

Aan de keerzijde van een - verloren - roeping of van een negatief antwoord op dit constante roepen van de genade, moeten we de toelatende wil van God zien. - Zeker: maar, als we eerlijk zijn, weten we heel goed, dat het geen excuus of verzachtende omstandigheid vormt, omdat we, aan de voorzijde, het persoonlijk niet-vervullen zien van de wil van God die ons voor Zich wilde en geen antwoord kreeg.

Als je echt van je land houdt - en ik weet zeker, dat je ervan houdt - zou je niet aarzelen om je bij een oproep voor vrijwilligers in geval van dreigend gevaar aan te melden. Zoals ik je al eens heb geschreven, is -in tijd van nood - iedereen bruikbaar: mannen en vrouwen, ouden van dagen, mensen van middelbare leeftijd, jongeren en zelfs kinderen. Alleen gestoorden en kleine kinderen blijven buiten beschouwing.

Iedere dag is er veel meer aan de hand dan een oproep voor vrijwilligers, wordt er namelijk een algehele mobilisatie afgekondigd om het Koninkrijk van Christus te verdedigen. En de Koning zelf, Jezus, heeft je nadrukkelijk bij je naam geroepen. Hij verzoekt je om de strijd van God te strijden en het meest verheven van je ziel in zijn dienst te stellen: je hart, je wil, je verstand, je hele wezen.

Luister: met jouw kuise levenswandel en vooral met de bescherming van de heilige Maagd, is het vlees geen probleem. - Ben jij dan zo'n lafaard dat je onder de oproep uit probeert te komen met de smoes dat je hart, je wil of je verstand zo ziek is? - Probeer je jezelf te rechtvaardigen met een plaatsje bij de logistieke troepen?

De Heer wil een voorhoedestrijder van je maken - in feite ben je dat al - en als je Hem de rug toekeert, verdien je alleen maar medelijden, want je bent een verrader!

Als tijd slechts goud zou zijn, zou je hem wellicht kunnen verkwisten. - Maar tijd is leven, en jij kunt niet weten hoeveel je er nog van hebt.

De Heer heeft Petrus bekeerd, die Hem driemaal heeft verloochend, zonder maar één verwijt: door een blik vol liefde.

Met dezelfde ogen kijkt Jezus ons aan als wij zijn gevallen. Konden ook wij maar met Petrus zeggen: “Heer, Gij weet alles, Gij weet dat ik van U houd”, en ons leven veranderen.

Ze beweren dat ze degenen die anderen onder de voet lopen, met tact en begrip tegemoet treden uit naam van de liefde.

Ik bid God dat hun tact en begrip geen camouflage is - voor hun menselijk opzicht, dus voor hun gemakzucht, die hen kwaad doet gedogen. Want in dat geval - zouden hun tact en begrip niet anders zijn dan medeplichtigheid aan het beledigen van God.

Je mag de bekering van één ziel niet makkelijker maken door het risico te nemen dat veel andere verdorven raken.

Als iemand het goed zou vinden dat er wolven tussen zijn schapen zouden opgroeien, kun je je makkelijk indenken welk lot zijn schapen te wachten zou staan.

Als middelmatige mensen, mensen die beneden de maat zijn - beneden de maat qua verstand en christelijke geest - in machtsposities terechtkomen, omringen ze zich met incompetenten: hun ijdelheid brengt hen in de waan dat ze hun macht op die manier niet meer zullen kwijtraken.

Daarentegen laten verstandige mensen zich door wijze mensen omringen - die aan hun bekwaamheden een onberispelijk leven paren - en maken zij echte leiders van hen. Zij worden door hun nederigheid niet bedrogen, want doordat ze anderen groter maken, stijgen ze zelf in aanzien.

Het is onverstandig onervaren mensen aan te stellen in belangrijke leidinggevende posities en dan maar te zien wat er van terechtkomt. - Alsof het algemeen welzijn afhankelijk zou mogen zijn van een greep uit de grabbelton!

- Je bent met veel gezag bekleed en je laat je handelen bepalen door wat men ervan zal zeggen? - Stommeling! - In de eerste plaats moet je er belang aan hechten wat God er van zal zeggen, en pas veel later - en soms nooit - kun je rekening houden met wat anderen ervan zouden kunnen denken. “Ieder die Mij erkent voor de mensen - zegt de Heer - zal ook Ik erkennen voor Mijn Vader die in de hemel is. Maar wie Mij voor de mensen verloochent zal Ik ook verloochenen voor Mijn Vader die in de hemel is”.

Jij, die een verantwoordelijke positie hebt, overweeg dit: alles wat persoonlijk is, valt weg met de persoon die zichzelf onmisbaar heeft gemaakt.

Een grondregel voor goed bestuur: verdeel de verantwoordelijkheden, zonder dat dit erop neerkomt dat je je gemak zoekt of anoniem wilt blijven. Ik onderstreep: verdeel de verantwoordelijkheden, laat iedereen verantwoording afleggen over zijn taak, om daarna - rekenschap te kunnen afleggen - aan God; en aan mensen, als dat nodig is.

Bij het oplossen van problemen moet je zorgen dat je de rechtvaardigheid nooit zover drijft dat je de naastenliefde uit het oog verliest.

Een ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel.

Zeg nooit van een van je ondergeschikten: hij deugt niet.

Jij deugt niet, omdat je hem geen plaats weet te geven waar hij goed functioneert.

Wijs het streven naar eer voor jezelf af. Denk alleen in termen van middelen, plichten en doelmatigheid. - Zo zul je geen belangrijke functies ambiëren en als je ze krijgt, zul je ze op hun juiste waarde weten te schatten: als een last die je in de dienst van de zielen moet dragen.

Als het uur komt van de hoon van het kruishout, is de heilige Maagd daar, bij haar Zoon, vastbesloten om hetzelfde lot te ondergaan als Hij. - Laten we niet bang zijn om ons, ook als dat in onze omgeving moeilijk is, als verantwoordelijke christenen te gedragen: zij zal ons daarbij helpen.