Volharding

Beginnen kan iedereen; volharden doen alleen de heiligen.

Laat jouw volharding niet het blinde gevolg zijn van de eerste impuls, de vrucht van de traagheid; laat het een bewuste volharding zijn.

Zeg Hem: Ecce ego quia vocasti me. Hier ben ik, omdat U mij geroepen hebt!

Je bent van de weg afgedwaald en je bent niet teruggekomen, omdat je je schaamde. - Het zou logischer zijn als je je schaamde, omdat je je vergissing niet hersteld hebt.

“Eigenlijk”, zo schrijf je me, “hoeft men helemaal geen held te zijn om, zonder eigenaardig of kwezelachtig te doen, zich van sommige dingen te onthouden, al naar gelang de omstandigheden dat vragen…, en vol te houden.” - En je voegt eraan toe: “Zolang ik mij aan de normen houd, die U mij gegeven hebt, trek ik mij niets aan van de plagerijtjes en het geklets van mijn omgeving; als ik zou merken dat ik bang was voor die kleinigheden, dan pas had ik werkelijk reden bevreesd te zijn.” - Prachtig.

Koester en bewaar dit nobele ideaal dat pas in je ontloken is. - Overweeg hoeveel bloemen er in de lente openbloeien en hoe weinige daarvan vrucht dragen.

Moedeloosheid is de vijand van je volharding. - Als je de moedeloosheid niet bestrijdt, zul je eerst in pessimisme vervallen en vervolgens in lauwheid. - Wees optimistisch.

Kom nou: na al je geroep van “het Kruis, Heer, het Kruis!”, blijkt dat je een kruis naar je eigen smaak wilde.

Een standvastigheid die zich door niets van de wijs laat brengen. - Die heb je nodig. Vraag haar aan de Heer en doe wat je kunt om haar te verwerven; want ze is een grote hulp om niet van de vruchtbare weg af te raken, die je ingeslagen bent.

Je kunt niet “opstijgen”. - Dat is niet te verwonderen: na zo'n val!…

Hou vol en je zult “opstijgen”. - Herinner je wat een geestelijk schrijver zei: Je arme ziel is een vogel, waarvan de vleugels nog plakkerig zijn van de modder.

De zon van de hemel en je eigen inspanningen, kleine maar constante inspanningen, zijn nodig om die neigingen, die fantasiebeelden, die neerslachtigheid, de modder die aan je vleugels kleeft, af te schudden.

Je zult vrij zijn. - Als je volhardt, zul je “opstijgen”.

Dank God dat Hij je geholpen heeft, en geniet van je overwinning. - Wat een diepe vreugde ervaart je ziel, nadat zij aan de genade beantwoord heeft!

Je redeneert… goed en nuchter: hoeveel redenen heb je niet om het werk op te geven! - En sommige lijken doorslaggevend te zijn.

Ik zie duidelijk dat je redenen hebt. - En toch heb je geen gelijk.

“Mijn enthousiasme is over”, heb je mij geschreven. - Je moet niet werken uit enthousiasme, maar uit liefde: in het besef van je plicht, wat betekent: met zelfverloochening.

Onwrikbaar: zo moet je zijn. - Als de gebreken van anderen of je eigen gebreken je volharding aan het wankelen brengen, krijg ik een armzalig beeld van je ideaal.

Neem eens en voor altijd een beslissing.

Je hebt een armzalige voorstelling van je weg, wanneer je meent dat je hem verloren hebt zodra je niets meer voelt. Dit is het uur van de beproeving; daarom zijn de voelbare vertroostingen je ontnomen.

Alleenzijn, isolement: het zijn beproevingen van je volharding. - Heilige Mis, gebed, sacramenten, offers; gemeenschap van de heiligen: dat zijn de wapens om in de beproeving te zegevieren!

Gezegend zij de volharding van de ezel aan de tredmolen! - Altijd in dezelfde tred. Altijd dezelfde cirkel rond. - Dag in, dag uit: altijd hetzelfde.

Het moet zo zijn. Anders zouden de vruchten niet rijp worden, zou de boomgaard geen bloesem voortbrengen en de tuin geen geuren.

Pas deze gedachte toe op je innerlijk leven.

Wat is het geheim van de volharding? De Liefde. - Word verliefd, en je zult Hem niet verlaten.