Met de woorden van het Tweede Vaticaans Concilie zal ik in het bijzonder zeggen: "Bij de viering van het eucharistisch offer worden wij op de innigste wijze met de eredienst van de hemelse Kerk verenigd, terwijl wij in de gemeenschap de gedachtenis eren vooreerst van de glorierijke Maria altijd maagd, doch ook van de heilige Jozef en de heilige apostelen en martelaren en van alle heiligen" (Tweede Vaticaans Concilie, Dogmatische constitutie Lumen gentium, 50).

Ik vraag alle gelovigen veel voor ons priesters te bidden, opdat wij het heilige offer op heilige wijze voltrekken. Ik vraag u een uiterst fijngevoelige liefde voor de heilige Mis te tonen die ons priesters aanmoedigt deze met alle eerbied op te dragen: met bovennatuurlijke en menselijke waardigheid, met schone misgewaden, met zorg voor de voorwerpen die voor de eredienst bestemd zijn, met vroomheid en zonder haast.

Waarom zou ik me moeten haasten? Hebben geliefden ooit haast als zij afscheid nemen? Het lijkt of zij uit elkaar gaan, maar ze doen het niet; zij draaien zich eerst nog meerdere keren om; zij herhalen heel gewone woordjes alsof ze de ware betekenis ervan zojuist hebben ontdekt… Stoort u zich niet als ik voorbeelden van edele en fijngevoelige menselijke liefde toepas op zaken van God. Als wij de Heer liefhebben met dit hart van vlees —we hebben geen ander— zal er geen haast zijn om deze ontmoeting te beëindigen, dit rendez-vous met Hem.

Sommige priesters nemen het niet zo nauw. Zij hebben er geen moeite mee de lezingen, mededelingen en aankondigingen tot vervelens toe te rekken. Als dan echter het belangrijkste ogenblik van de heilige Mis aanbreekt, het offergedeelte, dan gaan zij zich werkelijk haasten. Dit betekent dat de gelovigen Christus, Priester en Slachtoffer, niet met eerbied aanbidden, noch dat zij leren Hem na de Mis op rustige een eerbiedige wijze te bedanken omdat Hij opnieuw onder ons heeft willen komen.

Alle gevoelens en behoeften van het gelovig hart worden in de heilige Mis ingebed: door Christus leidt de heilige Mis in de Heilige Geest naar de Vader. Normaal zou geen andere bezigheid voorrang hebben boven deze opdracht, om mensen het liefhebben en vereren van de heilige Eucharistie aan te leren.