49

Priester voor eeuwig

Een priester die op deze wijze de heilige Mis beleeft —aanbidden, boete doen, smeken, dank brengen, zich vereenzelvigen met Christus— en die de anderen leert van het Misoffer het middelpunt en de wortel van hun leven te maken, zal werkelijk de onvergelijkelijke grootheid van zijn roeping uitdragen, dat merkteken waarmee hij gewaarmerkt is en dat hij tot in eeuwigheid niet kwijt zal raken.

Ik weet dat u mij begrijpt als ik zeg dat men moet spreken van een mislukking —als mens en als gelovige— als we het hebben over het gedrag van sommige priesters die doen alsof zij zich ervoor moeten verontschuldigen bedienaar van God te zijn. Dat is een ramp, omdat het hen ertoe brengt hun ambt te verlaten, te doen alsof zij leek zijn, een tweede bezigheid te zoeken die beetje bij beetje in de plaats zal komen van wat eigen is aan hun roeping en zending. Om het werk van de geestelijke zorg voor de zielen te ontvluchten, komen zij er meestal toe dat te vervangen door actie op terreinen die meer geëigend zijn voor de leek —maatschappelijk werk, politiek. Zo krijgen we het verschijnsel 'clericalisme', de karikatuur van de echte missie van de priester.

Dit punt in een andere taal