Het paasfeest was ophanden. Jezus, die wist dat zijn uur gekomen was om uit deze wereld over te gaan naar de Vader en die de zijnen in de wereld bemind had, gaf hun een bewijs van zijn liefde tot het uiterste toe (Joh. 13,1).

De nacht viel over de wereld, want de oude riten, de tekenen die God in vroeger tijden in zijn oneindige barmhartigheid aan de mensheid gegeven had, stonden op het punt zich in hun volheid te ontplooien. Zo zou de weg opengelegd worden naar de echte dageraad: het nieuwe Pasen. De Eucharistie werd in de nacht ingesteld, als voorbereiding op de morgen van de Verrijzenis.

Jezus is in de Eucharistie gebleven uit liefde… voor jou.

Hij bleef, hoewel Hij wist hoe de mensen Hem zouden ontvangen… en hoe jij Hem ontvangt.

Hij bleef om voedsel voor jou te zijn, en opdat je Hem opzoekt en Hem vertelt wat je bezighoudt. Hij bleef opdat je, door te bidden bij het tabernakel en door de heilige communie, elke dag meer van Hem gaat houden en bereikt dat veel, heel veel andere mensen dezelfde weg volgen.

Goed kind, kijk eens hoe verliefde mensen hier op aarde de bloemen, de brief of een aandenken van hun geliefde kussen…!

En jij, zou je ooit kunnen vergeten dat je Hij altijd bij je is…? Ja, Hij! Zou je ooit kunnen vergeten… dat Hij zich als spijs geeft aan jou?

Heer, laat ik niet opnieuw laag bij de grond fladderen. Laat de stralen van de goddelijke zon - Christus in de Eucharistie - mijn leven altijd verlichten! Laat mijn vlucht niet onderbroken worden tot ik rust vind bij uw Hart.

(Bronnen: Als Christus nu langs komt, nr. 155. De Smidse, nrs. 887, 305, 39)