Lijst van punten

Kinderen… Wat doen ze niet hun best om zich in het bijzijn van hun ouders goed te gedragen! En kinderen van koningen, in het bijzijn van hun vader, de koning, hoe doen ze niet hun best om de koninklijke waardigheid te bewaren!

En jij… weet jij niet dat je altijd in tegenwoordigheid bent van de grote Koning, God, je Vader?

Wij moeten ervan overtuigd raken dat God voortdurend dicht bij ons is. - Wij leven alsof de Heer ver weg zou zijn, daarboven, waar de sterren schitteren, en wij denken er niet aan dat Hij óók altijd naast ons staat.

En Hij is er als een liefhebbende Vader die ons helpt, ons inspireert, zegent… en vergeeft, want Hij houdt van ieder van ons meer dan alle moeders ter wereld hun kinderen kunnen liefhebben.

Hoe dikwijls heeft de strenge blik van onze ouders zich niet verzacht, als we hen na het uithalen van een kwajongensstreek zeiden: “Ik zal het nóóit meer doen!” - Wie weet deden we het diezelfde dag opnieuw… En onze vader berispte ons met voorgewende barsheid in de stem en een ernstig gezicht…, terwijl zijn hart op hetzelfde moment vertederd werd omdat hij onze zwakheid kende en dacht: arm kind, wat doet het zijn best om zich goed te gedragen!

We moeten het tot ons laten doordringen en helemaal vervuld raken van de gedachte dat de Heer, die bij ons is en in de hemel, Vader is, geheel en al onze Vader.

“Vader”, zei me die grote kerel, een goed student van de Central (wat zou er toch van hem geworden zijn?), “ik dacht aan wat u me zei…, dat ik zoon van God ben! En ik betrapte me erop, fier als een pauw over straat te lopen, met opgeheven hoofd en vol trots… zoon van God!” Ik raadde hem met een rustig geweten aan, die “hoogmoed” te bevorderen.

* Central: zo heette de Universiteit van Madrid, ten tijde dat “De Weg” geschreven werd.

Kind, offer Hem iedere dag… zelfs je zwakheden op.

Goed kind: zeg Jezus vele keren in de loop van de dag: ik houd van U, ik houd van U, ik houd van U…

Het werk mat je af; je kunt niet meer bidden. Toch ben je altijd in de tegenwoordigheid van je Vader. - Als je niet met Hem kunt spreken, kijk Hem dan minstens van tijd tot tijd aan, als een klein kind…, en Hij zal je toelachen.

Onze wil is, met de genade, almachtig voor God. - Als we, bij het zien van al die beledigingen die de Heer aangedaan worden, met vastbesloten wil tegen Jezus zeggen, bijvoorbeeld als we in de tram zitten: “Mijn God, ik zou zoveel akten van liefde en van eerherstel willen bidden, als de wielen van dit rijtuig omwentelingen maken”, dan hebben wij op ditzelfde ogenblik Jezus werkelijk bemind en Hem eerherstel gegeven, zoals onze wens was.

Deze “dwaasheid” past bij het geestelijk kind-zijn; het is de eeuwige dialoog tussen het onschuldige kind en de vader die gek is op zijn kind: Zeg eens hoeveel je van me houdt? - En het kleintje zegt, met de nadruk op elk woord: “héél, héél véél!”

Als je het “kind-zijn” beleeft, moet je, je bent immers een kind, geestelijk een lekkerbek zijn. - Herinner je, evenals je leeftijdgenoten, de lekkernijen die je moeder bewaart.

En dat vele malen per dag. Het is een kwestie van seconden: Maria…, Jezus…, het tabernakel…, de communie…, de Liefde…, het lijden…, de gelovige zielen in het vagevuur…, zij die strijden: de Paus, de priesters…, de gelovigen…, jouw ziel…, de zielen van de jouwen…, de engelbewaarders…, de zondaars…