Lijst van punten

Als christen - want dat ben je en dien je elk uur van de dag te zijn - moet je ervoor zorgen dat je het 'dringende' bovennatuurlijke woord op de lippen hebt, dat motiveert, aanspoort en de uitdrukking is van je levensideaal.

Coepit facere et docere. Jezus begon te doen en daarna te onderrichten. Wij moeten door ons voorbeeld een getuigenis geven. We kunnen geen dubbelleven leiden door anderen iets te leren wat wij zelf niet doen. Met andere woorden: wat we anderen leren moeten we op zijn minst door te strijden in praktijk willen brengen.

Je verlangt van anderen, zoals van mensen in de dienstverlening, dat ze hun taak perfect uitvoeren. Het is hun plicht! zeg je dan. Heb je je wel eens afgevraagd of jij je aan je werktijden houdt en of je die gewetensvol vult?

Echte godsvrucht, werkelijke liefde tot God, zet ons aan tot werken en tot de - soms moeizame - vervulling van onze dagelijkse plichten.

Men heeft vaak gewezen op het gevaar van activiteiten waaraan geen innerlijk leven ten grondslag ligt. Men zou ook het gevaar moeten benadrukken van een innerlijk leven zonder werken, áls dat al mogelijk is.

De innerlijke strijd houdt ons niet af van onze bezigheden in de wereld. Integendeel! Ze helpt ons om die tot een beter einde te brengen!

Je leven is niet steeds weer een herhaling van hetzelfde. Iedere volgende stap moet je met meer goede wil, meer doeltreffendheid en meer liefde doen dan de vorige. Elke dag een nieuw élan, een nieuw enthousiasme! Om Hem!

Doe elke dag alles wat in je vermogen ligt om God beter te leren kennen, meer met Hem 'om te gaan', steeds meer van Hem te gaan houden en aan niets anders te denken dan aan zijn Liefde en zijn glorie.

Dit kun je, mijn kind, als je je door niets laat afhouden van de tijd die je gereserveerd hebt voor gebed, als je de aanwezigheid van God verzorgt (met schietgebeden en geestelijke communies om vurig te blijven), als je de heilige Mis zonder haast bijwoont, en je je werk - dat je voor Hem doet - goed doet.

Ik zal nooit de mening delen van mensen die een scheiding maken tussen contemplatief en actief leven - ook al respecteer ik die mening -, alsof dat niet met elkaar te verenigen is.

De kinderen van God moeten contemplatief zijn. We moeten mensen zijn, die midden in het lawaai van de wereld, de stilte in het hart weten te vinden voor een ononderbroken gesprek met de Heer, waarbij zij naar Hem opzien als naar een vader, naar een vriend, van wie ze ontzettend veel houden.

Iemand die écht vroom is doet zijn werk zo goed mogelijk, omdat hij weet dat zijn werk gebed is.

Onze status als kinderen van God zal ons ertoe aanzetten - ik herhaal het opnieuw - om bij alle menselijke activiteiten een contemplatieve geest te hebben; om licht, zout en gist te zijn, door het gebed, de versterving, de vorming in de leer en de deskundigheid in ons beroep. Dit programma zullen we realiseren: naarmate we meer in de wereld zijn, zullen we meer in God opgaan.

Puur goud en diamanten zitten in het binnenste van de aarde, en liggen niet in de palm van de hand.

Jouw heiligingswerk - dat van jezelf en dat van de anderen - is afhankelijk van de overgave en de blijdschap waarmee je je dagelijks inzet voor je vaak heel gewone en verborgen werk.