Lijst van punten

Als je op die manier maar wat aanklungelt, met die innerlijke en uiterlijke luchthartigheid van je, met dat aarzelende gedoe bij bekoringen, met dat willen zonder te willen, kun je onmogelijk vorderingen maken in je innerlijk leven.

Er zijn in je leven twee dingen die niet bij elkaar passen: je verstand en je gevoel.

Je verstand - verlicht door het geloof - laat je niet alleen duidelijk de weg zien, maar ook het verschil tussen de heldhaftige en de domme manier om die te gaan. Vooral toont het je de grootsheid en goddelijke schoonheid van de ondernemingen die de Drieëenheid in onze handen legt.

Het gevoel daarentegen klampt zich vast aan alles wat je afkeurt, zelfs nog op het ogenblik dat je het afkeurenswaardig vindt. Het lijkt wel of duizend en een onbenulligheden op de loer liggen om hun kans te grijpen. En zodra je armzalige wil - door lichamelijke vermoeidheid of gebrek aan bovennatuurlijke visie op de dingen - verzwakt is, hopen die kleinigheden zich op, woelen ze in je verbeelding rond tot ze een berg vormen die neerdrukt en ontmoedigt. Het zijn bijvoorbeeld de nare aspecten van je werk; tegenzin om te gehoorzamen; tekort aan hulpmiddelen; valse aantrekkingskracht van een makkelijk leventje; kleine en grote weerzinwekkende bekoringen; opwellingen van sentimentaliteit; vermoeidheid; de bittere smaak van je geestelijke middelmatigheid - En soms ook angst: angst omdat je weet dat God wil dat je heilig bent en je het niet bent.

Mag ik het je ongezouten zeggen? Je hebt - redenen - te over om achterom te kijken en je hebt te weinig durf om aan de genade te beantwoorden die Hij je schenkt, want Hij heeft je immers geroepen om een andere Christus te zijn, ipse Christus! - Christus zelf. Je bent de aansporing van de Heer aan de Apostel vergeten: - Je hebt genoeg aan mijn genade!, wat bevestigt dat je het kunt, als je maar wilt.

Om in het innerlijk leven en in het apostolaat verder te komen hoef je geen gevoelige devotie te hebben, maar wel een vastberaden en edelmoedige instelling van de wil ten opzichte van wat God vraagt.

Zonder de Heer kun je geen stap zetten die veilig is. - De zekerheid dat je zijn hulp nodig hebt zal je ertoe brengen dat je je meer met Hem zult verenigen, in een vast, volhardend vertrouwen dat doortrokken is van blijdschap en vrede - ook al wordt de weg zwaar en steil.

Kijk eens naar het grote verschil tussen een natuurlijke en een bovennatuurlijke manier van werken. De eerste heeft een goed begin, maar daarna verslapt de zaak. De tweede heeft eveneens een goed begin, maar daarna wordt er moeite gedaan om er nog beter mee verder te gaan.

Het is niet verkeerd je goed te gedragen uit edele menselijke motieven. - Maar - wat een verschil als bovennatuurlijke motieven - het bevel voeren!

Toen hij zag hoe vrolijk ze hun zware werk deden, vroeg die bewuste vriend: Doen ze al dat werk uit enthousiasme? - En blij en opgeruimd antwoordden ze hem: “Uit enthousiasme? - Dat zou niet zo best zijn!”. Per Dominum Nostrum Jesum Christum!, - door onze Heer Jezus Christus, die voortdurend op ons wacht.

Het is nodig voor de wereld dat we de slapenden wakker maken, de bangerikken aanmoedigen, de stuurlozen richting geven. In één woord, dat we ze in de gelederen van Christus opnemen, zodat ze hun krachten niet verspillen.

Misschien kun jij ook je voordeel doen met die bovennatuurlijke handigheid - een fijngevoelige uiting van vrij gewilde liefde, die een God toegedane ziel toepaste als hij voor moeilijke opgaven kwam te staan. Hij zei dan namelijk bij zichzelf: “Het wordt tijd dat je echt eens iets gaat doen dat de moeite waard is”.

Wat voor een soort christelijke volmaaktheid wil je bereiken als je altijd maar doet waar je zin in hebt, - wat je leuk vindt -! Het is logisch dat alle gebreken die je niet bestrijdt, steeds slechte werken zullen voortbrengen. En je wil, die je niet in volhardende strijd hebt leren beheersen, zal nergens goed voor zijn als je in een moeilijke situatie terecht komt.

Een façade van energie en wilskracht. - Maar wat een slapheid en willoosheid van binnen!

Maak je er sterk voor dat je deugden geen camouflage worden, maar gewoonten die bepalend zijn voor je karakter.

“Ik ken mannen en vrouwen die niet eens de fut hebben om hulp te vragen”, zeg je verdrietig en met een zekere teleurstelling. - Ga niet aan ze voorbij; je wil om jezelf en hen te redden is misschien wel het beginpunt van hun bekering. Bovendien, als je even je verstand gebruikt, moet je beseffen dat er ook naar jou een hand werd uitgestoken.