Lijst van punten

Verspil je kracht en je tijd, die aan God toebehoren, niet met het gooien van stenen naar de honden die je onderweg aanblaffen. Negeer ze.

Jij… die voor een aardse liefde zoveel laagheden hebt willen accepteren, geloof je werkelijk dat je van Christus houdt als je die vernedering niet voor Hem verdraagt?

Nou, en wat dan nog? - Ik begrijp eenvoudig niet hoe je je aan dit werk voor de zielen kunt onttrekken, alleen maar omdat het goddelijke vuur waardoor je aangetrokken werd, behalve het licht en de warmte die je geestdriftig maken, soms ook nog rook verspreidt, de rook van de zwakheid van de menselijke instrumenten. Of doe je dat uit verborgen hoogmoed: omdat je je volmaakt acht?

Overal waar U, Jezus, langs komt, blijft geen hart onverschillig. - U wordt of bemind, of gehaat.

Als een echte apostel U navolgt en zijn plicht doet, moet ik me dan verwonderen - daar hij immers een andere Christus is - dat hij soortgelijke gevoelens van afkeer of genegenheid oproept?

Alweer…: Ze hebben gezegd, ze hebben geschreven…: ervoor, ertegen…: met minder of met meer goede wil…: insinuaties en laster. Lofredes en toejuichingen. Zinnige en onzinnige dingen…

- Dwaas, grote dwaas! Zolang je recht op je doel afgaat, hoofd en hart bedwelmd door God, wat kan het je dan schelen of de storm raast, de krekel tsjirpt, of er geloeid wordt, geknord of gehinnikt?… Bovendien…, er is niets aan te doen: je kunt geen ijzer met handen breken.

Ze hebben hun tong geroerd, en je hebt geleden onder de minachting. Dit heeft je temeer gekwetst, omdat je er niet op verdacht was.

Je bovennatuurlijke reactie moet zijn: vergeven. - En zelfs om vergiffenis vragen. En van deze ervaring profiteren, om innerlijk meer van de schepselen los te komen.

Het heeft je onaangenaam getroffen, dat men je voor deze dienst niet bedankt heeft. - Antwoord me op deze twee vragen: gedraag jij je tegenover Christus dankbaarder?… Heb je het alleen over je hart kunnen verkrijgen deze dienst te bewijzen, omdat je er op aarde dank voor verwachtte?

Ik begrijp niet waarom je geschrokken bent. - De vijanden van Christus zijn nooit erg redelijk geweest.

Toen Lazarus uit de dood was opgewekt, zouden ze zich hebben moeten overgeven en de godheid van Christus belijden. - Maar nee, ze zeiden: Laten we die man doden, die het leven geeft.

Vandaag gebeurt hetzelfde als gisteren.

In tijden van strijd en tegenwerking, wanneer misschien zelfs “de goeden” je dwarsbomen, moet je je hart verheffen. Luister naar Jezus, hoe Hij spreekt over het mosterdzaadje en over de zuurdesem. - En zeg Hem: edissere nobis parabolam, verklaar me de gelijkenis.

Dan zul je het genot smaken je toekomstige overwinning te zien: dat de vogels zich nestelen in jouw nu ontluikend apostolaat, en dat heel het deeg doordesemd is.

Gelukkige tegenspoed van deze wereld! - Armoede, tranen, haat, onrecht, schande… Alles zul je vermogen in Hem, die jou kracht geeft.

In je apostolische onderneming moet je niet bang zijn voor de vijanden van buiten, hoe machtig ze ook zijn. - Dit is de meest geduchte vijand: je gebrek aan “kindschap” en je gebrek aan “broederlijkheid”.

Ik begrijp goed, dat je je vermaakt met de minachting die ze voor je koesteren (zelfs als ze van machtige tegenstanders komt), zolang je je verenigd voelt met jouw God en met jouw broeders in het apostolaat. - Wat kan het jou schelen?