Lijst van punten

Een kind van God is niet bang: noch voor het leven, noch voor de dood, want zijn geestelijk leven is gebaseerd op het besef een kind van God te zijn. God is mijn Vader, denkt het, en al het goede komt van Hem. Hij is de goedheid zelf.

Maar kunnen jij en ik zeggen, dat we ons ook werkelijk als kinderen van God gedragen?

Ik was heel blij dat je me begreep toen ik zei: We moeten als verliefde mensen werken, leven en sterven. Dan zullen we het eeuwig leven hebben.

De Heer overwint altijd. Als je zijn werktuig bent, zal ook jij overwinnen, want je zult de strijd van God voeren.

Heiligheid bestaat hierin: ons hele leven strijden om trouw te zijn, en de wil van God vreugdevol aanvaarden in het uur van de dood.

Bedank de Heer uit het diepst van je hart als je Hem in de Eucharistie ontvangt, omdat Hij zo goed is om bij jou te komen.

Heb je er wel eens bij stilgestaan dat er eeuwen en eeuwen voorbijgingen tot de Messias kwam? De aartsvaders en de profeten baden met heel het volk van Israël: de aarde heeft dorst, Heer, kom toch!

Hopelijk verlang jij met evenveel liefde naar Hem.

Ook in onze tijden is de aarde, ondanks de mensen die God verloochenen, heel dicht bij de hemel.

Je schreef: “Simile est regnum caelorum, het rijk der hemelen is als een schat… Deze passage uit het evangelie is mijn hart binnengedrongen en heeft er wortel geschoten. Ik had die tekst al vaker gelezen, zonder de kern, het goddelijke ervan, te vatten.”

Alles…, alles moet de verstandige mens verkopen om de schat, de kostbare parel, de hemel, te verwerven!

Zeg in een vertrouwelijk gesprek tegen Onze Lieve Vrouw: Maria, om het ideaal te verwezenlijken dat God in mijn hart heeft gelegd, zal ik hoog, heel hoog moeten vliegen…!

Het is inderdaad niet voldoende je met de hulp van God los te maken van de dingen van deze wereld, in de wetenschap dat dat alleen maar stof is. Er is meer nodig: zelfs als je de hele wereld onder je voeten zou leggen om dichter bij de hemel te komen… is dat niet genoeg!

Je moet vliegen zonder op iets van hier beneden te steunen, gedragen door de stem en de ademtocht van de Heilige Geest. Maar, zeg je, mijn vleugels zijn besmeurd met het slijk van jaren, ze zijn vuil en kleverig…

Ik drukte je op het hart om je toevlucht tot de Maagd Maria te nemen. Zeg haar nog eens: Moeder, het lukt me bijna niet om van de grond te komen! De aarde trekt mij aan als een kwaadaardige magneet! Maria, U kunt ervoor zorgen dat mijn ziel haar definitieve en roemvolle vlucht maakt, die haar einddoel heeft in het Hart van God.

Je kunt erop vertrouwen dat ze je hoort!

Bedenk eens hoe aangenaam Onze Lieve Heer de wierook is die ter ere van Hem verbrand wordt. Bedenk ook hoe weinig waarde de dingen van de wereld hebben. Ze zijn nauwelijks begonnen of ze lopen al weer naar hun einde…

Daarentegen wacht jou een grote Liefde in de hemel: een liefde zonder verraad, zonder bedrog; heel de liefde, heel de schoonheid, heel de grootheid, alle kennis…! Een Liefde die nooit gaat vervelen, maar je zal verzadigen zonder te verzadigen.

Bovennatuurlijke visie! Kalmte! Vrede! Probeer de dingen, de mensen, de gebeurtenissen zó te bekijken…, met de ogen van de eeuwigheid.

Je zult ervaren dat elke hoge muur die je de weg verspert - en die menselijk gezien onoverkomelijk lijkt - niets meer voorstelt, zodra je je ogen werkelijk op de hemel richt!

Als wij dicht bij Christus zijn en zijn voetstappen volgen, dienen we de armoede, de onthechting van de aardse goederen en de ontberingen van harte te beminnen.

In het geestelijk leven moet men nogal eens in staat zijn menselijk gesproken iets te verliezen, om het in de hemel te winnen. Wie dat doet, wint altijd.

Ik vertelde je dat zelfs mensen die niet gedoopt zijn mij, innerlijk geraakt, gezegd hebben: “Natuurlijk begrijp ik dat mensen die een heilig leven willen leiden gelukkig moeten zijn, want ze hebben een kijk op de gebeurtenissen die boven de aardse werkelijkheid uitstijgt; ze bezien de dingen in het licht van de eeuwigheid.”

Daarna heb ik je gezegd: Laten we hopen dat die visie jou nooit ontbreekt en dat je consequent reageert op de uitverkiezing door de Allerheiligste Drieëenheid!

Als wij, kinderen van God, het willen, verzeker ik je dat we er geweldig aan zullen bijdragen het werk en het leven van de mensen te verlichten met de goddelijke - eeuwige! - straling die de Heer in onze ziel heeft willen leggen.

Maar, zoals de heilige Johannes leert, “wie aanspraak maakt op verbondenheid met God, moet leven juist zoals Christus geleefd heeft”: een weg die altijd naar de glorie leidt, maar - ook altijd - via het offer loopt.

Wat een ontgoocheling! Ze zagen het licht van de pseudo-apostel en dachten uit de duisternis te komen door op dat schijnsel af te gaan. Ze hebben zich daarheen gehaast. Misschien hebben ze onderweg hun huid… en in het verlangen naar licht ook hun ziel opengehaald… Nu hebben ze de pseudo-apostel bereikt en treffen daar koude en duisternis aan. Koude en duisternis die hun bedrogen hart zullen vullen, terwijl ze voor een ogenblik geloofden het ideaal gevonden te hebben.

De pseudo-apostel heeft slecht werk verricht. Deze mensen zullen teleurgesteld naar de wereld terugkeren, die ze net verlaten hadden in de hoop hun vlees en bloed in te ruilen voor een gloeiend kooltje, voor een stralende robijn van liefde… Ze keren terug met een uitgedoofd hart, met een hart, dat geen hart meer is…, maar een stuk ijs dat verpakt is in duisternis die uiteindelijk hun verstand zal verduisteren.

Valse apostel van de dubbelhartigheid, dit is jouw werk. Je belijdt Christus met de mond maar niet met je werken; je trekt mensen aan met een licht dat je niet hebt; je mist de warmte van de liefde; je doet alsof je geeft om vreemden, maar laat de jouwen in de steek. Je bent leugenachtig, en de leugen is de dochter van de duivel… Je werkt voor de duivel en brengt de volgelingen van de Meester in verwarring. Je triomfeert hier vaak, maar, wee jou, als de dag aanbreekt waarop onze vriend de Dood komt en je de toorn van de Rechter zult zien die zich niet laat bedriegen! Geen dubbelhartigheid, Heer; dubbelhartigheid, nooit.

Dit is de veilige weg: door de vernedering naar het Kruis; en van het Kruis, met Christus, naar de eeuwige heerlijkheid van de Vader.

Wat een vreugde beleef ik aan de eerste lezing van de Mis van vandaag! De Heilige Geest onderricht ons, door de heilige Paulus, over het geheim van de onsterfelijkheid en de eeuwige glorie. Wij, mensen, hebben allemaal het verlangen om voort te bestaan.

We zouden de momenten van ons leven die wij als gelukkig bestempelen, willen vereeuwigen. We zouden onze herinnering een blijvende glans willen verlenen… We zouden willen dat onze idealen onsterfelijk waren. Op momenten van schijnbaar geluk, als iets een troost in onze verlatenheid is, zeggen we daarom vol verlangen: voor altijd, voor altijd…

Wat een wijsheid heeft de duivel! Hij kende het hart van de mens heel goed! Gij zult als goden zijn, zei hij tot onze oerouders. Dat was een wreed bedrog. De heilige Paulus onthult ons in zijn brief aan de christenen van Filippi een goddelijk geheim van de onsterfelijkheid en de eeuwige glorie: Jezus heeft zich ontledigd om de vorm aan te nemen van een dienstknecht… Hij vernederde zich door gehoorzaam te zijn tot de dood, de dood aan een Kruis. Daarom heeft God Hem verheven en Hem een naam gegeven die alle namen te boven gaat, opdat elke knie zich voor Jezus zal buigen, in de hemel, op aarde en in de hel…

Om bij Christus te zijn in de heerlijkheid van zijn uiteindelijke overwinning, moeten wij ons eerst met Hem identificeren door deel te hebben aan zijn offer op Calvarië.

Laat je niet afleiden en geef je fantasie niet de vrije loop: leef 'van binnen' en jij zult dichter bij God zijn.

Help mij deze en gene…, iedereen, in het oor te fluisteren: ook als het hem hier goed gaat, kan een gelovige die zondigt per definitie niet blij en gelukkig zijn.

Het is een feit dat we de zonde, ook de dagelijkse zonde, om bovennatuurlijke redenen moeten verafschuwen, want God heeft er in zijn volmaaktheid, een noodzakelijke, eeuwige en uitermate grote afkeer van. De zonde is een kwaad dat haaks op het oneindig goede staat… Maar de eerste beschouwing die ik je gaf, kan ons tot deze laatste brengen.

Hoe meer verstervingen je uit Liefde doet, hoe heiliger je zult worden.

Bij het uitbreken van een gewelddadige vervolging, bad een priester: Jezus, moge elke heiligschennende brand het vuur van Liefde en eerherstel in mij aanwakkeren.

Je overweegt de schoonheid, de grootsheid en de doeltreffendheid van het apostolaat, en je zegt me dat je hoofd pijn doet bij de gedachte aan de weg die nog afgelegd moet worden; er wachten zoveel zielen! Je voelt je zielsgelukkig wanneer je je aan Jezus aanbiedt als zijn slaaf. Je verlangt naar het Kruis en naar het lijden, naar de Liefde en de zielen. Zonder het te willen strek je met een instinctief gebaar - dat is Liefde - je armen uit en open je de palmen van je handen, opdat Hij jou aan zijn gezegend Kruis nagelt: om zijn slaaf te zijn. Serviam, ik zal dienen! Dat is heersen.

De vurige smeekbede die van jouw lippen kwam heeft me geraakt: “Mijn God, het enige wat ik verlang is aangenaam te zijn in uw ogen. Al het overige vind ik niet belangrijk. Maria, mijn onbevlekte Moeder, maak dat ik uitsluitend gedreven word door de Liefde.”

Voor wie liefheeft zal er geen hel zijn.

Wat is het goed te leven uit God! Wat is het goed niets anders te willen dan zijn glorie!

Als je echt het eeuwige leven en de eeuwige glorie wilt bereiken, moet je leren vaak afstand te doen van je persoonlijke edele ambities.

Laat je 'ik' niet naar voren komen, of het nu gaat om je gezondheid, je goede naam, je carrière, je baan, of welke stap je ook zet in het leven… Het is zo vervelend! Je doet alsof je vergeten bent dat 'jij' niets hebt en dat alles van Hem is.

Wanneer je je in de loop van de dag - misschien zonder reden - vernederd voelt; wanneer je denkt dat jouw mening zou moeten zegevieren; wanneer je merkt dat jouw 'ik' - het jouwe, het jouwe en het jouwe - zich steeds weer op de voorgrond dringt… wees er dan van overtuigd dat je de tijd aan het verknoeien bent, en dat het hard nodig is korte metten te maken met jouw egoïsme.

Ik raad je aan om niet geprezen te willen worden, zelfs als je dat verdient. Het is beter dat we onopgemerkt blijven, en het beste en mooiste van onze bezigheden, van ons leven, verborgen houden… Hoe groot is het zich klein te maken, opdat alleen God verheerlijkt wordt! Deo omnis gloria!

In een periode van diepe ontreddering zei iemand tegen de Heer: “Jezus, alles wat ik U kon geven was mijn eer, ik had verder niets. Was ik rijk, dan had ik U mijn hele bezit gegeven. Had ik deugden, dan had ik ze allemaal aangewend om U te dienen. Maar het enige wat ik had was mijn eer en die heb ik U gegeven. Gij zijt gezegend! Ik weet dat ze bij U in goede handen is.”

Klei was mijn oorsprong en de aarde is de erfschat van het menselijk geslacht.

Wie anders dan God verdient geprezen te worden?

Wanneer je de trots - de hoogmoed! - in je voelt opborrelen, en je je beschouwt als een supermens, dan wordt het tijd dat je uitroept: nee, dat niet! Dan zul je de blijdschap ervaren van een goed kind van God, dat met fouten door het leven gaat, maar toch goed doet.

Sancta Maria, Stella maris, heilige Maria, Sterre der Zee, U moet ons leiden!

Roep dat met krachtige stem! Er is geen storm die het allerzoetste hart van de Maagd Maria schipbreuk kan doen lijden. Zoek daarom, wanneer je de storm ziet aankomen, je toevlucht bij Onze Lieve Vrouw en je zult niet het gevaar lopen ten onder te gaan!