Lijst van punten

Inderdaad, 'zij' moeten jouw grootste zorg zijn. Maar tóch moet je je op de eerste plaats om jezelf, om je eigen innerlijk leven bekommeren, want anders zul je hen niet kunnen dienen.

De basis voor ons optreden als burgers - als katholieke burgers - ligt in een intens innerlijk leven. Wij moeten mannen en vrouwen zijn die van hun dag een ononderbroken dialoog met God maken.

Uit het verborgen leven van Jezus moet je ook deze conclusie trekken: geen haast… en tegelijkertijd wel haast hebben!

Dat wil zeggen dat het geestelijk leven op de eerste plaats komt; het andere - het apostolaat, al het apostolaat - is daar een uitvloeisel van.

Door de vroomheid krijgen we een sterke band met God en, door Hem, met onze medemensen in wie wij Christus zien. Zonder deze band komt er onherroepelijk verdeeldheid, waarmee de christelijke geest verloren gaat.

Zonder innerlijk leven en zonder geestelijke vorming, is echt apostolaat niet mogelijk en levert het werk geen vruchten op. Het is de vraag of het enig nut heeft en of het niet alleen maar uiterlijke schijn is.

Onze verantwoordelijkheid als kinderen van God is dan ook heel groot! Wij moeten blijven hongeren en dorsten naar Hem en naar wat Hij ons leert.

Pas op dat je niet verburgerlijkt! Want als je verburgerlijkt stoor je alleen maar, je wordt een last voor het apostolaat van de anderen en - wat erger is - je doet het Hart van Christus lijden!

Ga verder met je apostolaat, blijf je inspannen om je werk zo goed mogelijk te doen en verwaarloos je gebedsleven niet.

God zal de rest doen.

Wij, katholieken, moeten door het leven gaan als apostelen: met het licht en het zout van God. Zonder angst en met veel natuurlijkheid, maar met een innerlijk leven dat ons nauw verenigt met de Heer, moeten we licht geven, bederf voorkomen, de schaduw afwenden, en de vrucht van de sereniteit en de doeltreffendheid van de christelijke leer uitdelen.