Lijst van punten

De roep van de Heer - de roeping - klinkt altijd zo: “als iemand Mijn leerling wil zijn, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen”.

Ja: roeping vraagt onthechting, offer. Maar wat geeft het offer een geluk - gaudium cum pace, vreugde en vrede - als de onthechting volkomen is!

Je hebt me gevraagd of ik een kruis te dragen heb. En ik heb je geantwoord dat wij inderdaad altijd een Kruis hebben. - Maar een glorievol Kruis, goddelijk zegel en garantie van de echtheid van ons kind zijn van God. Daarom leggen wij onze weg met het Kruis altijd gelukkig af.

Dat is een hele moeilijke weg, zei hij tegen je. En toen je dat hoorde stemde je daar trots mee in, denkend aan die uitspraak dat het kruis het kenmerk is van de ware weg… Maar je vriend staarde zich blind op het zware deel van de weg, zonder zich rekenschap te geven van de belofte van Jezus: - Mijn juk is zacht.

Breng hem dat in herinnering, want - misschien als hij dat weet - zal hij zich geven.

Als je bij de Meester school gaat, zul je er niet verwonderd over zijn dat je ook het hoofd moet bieden aan het onbegrip van heel veel mensen die je enorm zouden kunnen helpen, als ze maar een beetje moeite zouden doen om begrip op te brengen.

De Heer, de Eeuwige Hogepriester, zegent altijd met het teken van het kruis.

De christen zegeviert altijd door het kruis, door zelfverloochening, want daardoor geeft hij de goddelijke Almacht de gelegenheid te handelen.