Lijst van punten

Een man van geloof schreef me:”Wanneer je noodgedwongen geïsoleerd moet leven, merk je de hulp van je broers pas goed. Als ik zie dat ik nu alles - in mijn eentje - moet dragen, denk ik vaak, dat als dat - gezelschap dat wij elkaar van verre houden - de gezegende gemeenschap der heiligen - er niet was, ik mijn optimisme, waar ik vol van ben, niet zou kunnen bewaren.”

Een oprecht voornemen: de weg voor anderen aantrekkelijk en makkelijk maken, want het leven brengt uit zichzelf al genoeg bittere ervaringen met zich mee.

Zolang je ervan overtuigd blijft dat anderen altijd in hun leven voor jou klaar moeten staan, zolang je niet het besluit neemt om te gaan dienen - verborgen te blijven en te verdwijnen - zal het contact met je broeders, je collega's en je vrienden voor jou een voortdurende bron zijn van ongenoegen, slechte stemming : van hoogmoed.

De plicht van broederliefde tegenover alle zielen zal ervoor zorgen dat je het - apostolaat van de kleine dingen - gaat beoefenen, zonder dat ze het merken: met een ware drang om te dienen, zodat de weg hen aangenaam zal voorkomen.

Het heeft je veel moeite gekost je los te maken van, niet meer te denken aan je pietluttige bezorgdheden en je illusies op persoonlijk gebied. Weliswaar waren dat maar kleine illusies en het waren er niet zoveel, maar ze waren diepgeworteld. - In ruil daarvoor weet je nu heel zeker dat je dromen en je zorgen nergens anders over gaan dan over je broeders, want je hebt in je naaste Christus leren zien.

Ga fijngevoelig alles uit de weg wat het gevoel van anderen kan kwetsen.

Waarom moet je zo nodig uit de tien manieren die er zijn om - nee - te zeggen altijd de onsympathiekste kiezen?

Deugd wil niet kwetsen.

De gedachte aan de dood zal je helpen om de deugd van de naastenliefde te beoefenen, want misschien is dit concrete ogenblik bij die of die wel het laatste : zij of jij, of ik, kunnen er ieder moment niet meer zijn.

Onthoud je altijd van klagen, kritiseren en kwaadspreken : onthoud je volstrekt van alles wat kan leiden tot onenigheid onder je broeders.

Custos, quid de nocte? - Wachter, waakzaamheid!

Ik hoop dat jij er ook een gewoonte van maakt om in de loop van de week een dag van extra - waakzaamheid - te houden: om jezelf meer te geven, om met een nog grotere liefdevolle waakzaamheid iedere kleinigheid te verrichten en om iets meer te doen aan gebed en versterving.

Denk eraan dat de heilige Kerk als een groot leger in slagorde is. En jij verdedigt in dit leger een - front, waar aanvallen plaatshebben, gevechten, tegenaanvallen. Begrijp je?

Naarmate je God dichter nadert, zul je door die geesteshouding je dagen stuk voor stuk meer tot waakdagen maken.