Lijst van punten

Elke dag voel je je meer geborgen in God, zeg je me. - Dan zal je ook elke dag dichter bij je broeders staan.

Je houdt je aan een veeleisend leefplan: je staat vroeg op, doet je gebed, ontvangt de sacramenten, werkt of studeert veel, bent matig, doet aan verstervingen - maar je voelt, dat je iets mist.

Overweeg in je gesprek met God het volgende: omdat heiligheid - de strijd om die te bereiken - de volheid der liefde is, moet je je liefde tot God en, door Hem, je liefde tot de mensen herzien. - Misschien zul je dan diep in je ziel grote gebreken gaan ontdekken waar je nog niet tegen gestreden hebt: je bent geen goede zoon, geen goede broer, geen goede kameraad, geen goede vriend, geen goede collega. En omdat je op een verkeerde manier houdt van - jouw eigen soort van heiligheid - ben je afgunstig.

Je - offert je op - in veel kleine dingen die een - persoonlijke - betekenis voor je hebben, daarom zit je vast aan je ik, aan je eigen persoon, en leef je uiteindelijk niet voor God, noch voor anderen, alleen maar voor jezelf.

Soms wil je jezelf rechtvaardigen en beweer je, dat je snel afgeleid bent, verstrooid, of dat je van nature droog en gereserveerd bent. En daar voeg je dan aan toe dat je daarom niet eens de mensen met wie je dagelijks omgaat echt goed kent.

Luister eens: klopt het dat je je niet gerust voelt met dat excuus?

Benader alle kleine zaken in je dagelijks leven met veel bovennatuurlijke visie, raadde ik je aan. En ik voegde er meteen aan toe: de omgang met anderen biedt je daartoe in de loopvan de dag veel gelegenheden.

Naastenliefde beoefenen betekent de mentaliteit van anderen respecteren; heel blij zijn met hùn eigen weg naar God, zonder dat je probeert ze te laten denken zoals jij, dat ze met jou moeten meedoen.

De volgende gedachte schoot me te binnen: die verschillende wegen lopen parallel. Als iedereen zijn eigen weg volgt, komen we allemaal bij God - Verlies je dus niet in vergelijkingen of in gissingen over wie hoger zal uitkomen: dat is onbelangrijk. Het gaat erom dat we allemaal het doel bereiken.

Wat heeft die ander een gebreken! Ja - maar, op de eerste plaats vind je volmaakte mensen alleen in de hemel en op de tweede plaats sleep ook jij het jouwe aan gebreken mee en ondanks alles verdragen anderen je toch, sterker, ze hebben zelfs respect voor je. Want ze geven om je met de liefde die Jezus voor de zijnen had, die ook met heel wat zwakheden behept waren!

Leer daar van!

Je beklaagt je omdat hij geen begrip voor je heeft - Ik ben er zeker van dat hij al het mogelijke doet om je te begrijpen. Maar wanneer zul jij eens je best gaan doen om hèm een beetje te begrijpen?

Zeker! Ik geef toe:die persoon heeft zich slecht gedragen; zijn gedrag is verwerpelijk en onwaardig, hij heeft absoluut geen karakter.

Menselijk gesproken verdient hij alleen maar minachting, voegde je eraan toe.

Ja, ik begrijp je, maar ik ben het niet eens met je laatste bewering. Die ellendeling heeft ook een ziel die heilig is. Christus is namelijk gestorven om hem te verlossen! Als Hij hem niet heeft veracht, durf jij dat dan wel te doen?

Als jouw vriendschap ontaardt in medeplichtigheid aan andermans ontsporingen, dan is die vriendschap niets anders dan trieste kliekvorming, dat geen enkel respect verdient.

Inderdaad kan het leven, dat normaal gesproken al zorgelijk en onzeker is, soms echt moeilijk worden. - Maar dat zal ertoe bijdragen, dat je meer bovennatuurlijk ingesteld raakt, dat je in alles de hand van God zult gaan zien. En zo zul je menselijker en begripvoller zijn voor de mensen in je omgeving.

Hoe hoger de autoriteit, hoe meer clementie hij kan tonen. Een gewone rechter moet een veroordeling uitspreken als iemand schuldig is bevonden en bekend heeft - waarbij hij wel rekening kan houden met verzachtende omstandigheden. Een staatshoofd kondigt soms een algemene amnestie af, of verleent gratie. God vergeeft een ziel die berouw heeft altíjd.

“Door jullie heb ik God gezien, Die mijn stommiteiten en beledigingen heeft willen vergeten en me met de hartelijkheid van een Vader heeft opgevangen.” Dat werd geschreven door een berouwvolle verloren zoon van de twintigste eeuw aan zijn familie, toen hij naar huis terugkeerde.