Lijst van punten

Begraaf door boetedoening je nalatigheden, je beledigingen en zonden in de diepe kuil welke je groef door je nederigheid; - net zoals de tuinier de rotte vruchten, de dorre takjes en bladeren begraaft aan de voet van de boom die ze heeft voortgebracht. - En wat eerst onvruchtbaar, of beter gezegd, schadelijk was, draagt zo daadwerkelijk bij tot nieuwe vruchtbaarheid.

Leer uit je val een nieuwe impuls te halen: uit de dood, leven.

Droefheid, neerslachtigheid. Dat verwondert me niet: het is de stofwolk die je val heeft doen opwaaien. Maar genoeg daarover! Dreef de wind van de genade deze wolk niet al lang weg?

Bovendien, als je die droefheid niet van je afzet, zou die wel eens een dekmantel van je hoogmoed kunnen zijn. - Dacht je soms dat je volmaakt was en boven elke zonde verheven?

Je hebt je goed gedragen… ofschoon je zo diep gevallen bent. - Je hebt je goed gedragen, omdat je je vernederd hebt, omdat je de dingen hebt rechtgezet, omdat je jezelf weer hoop hebt gegeven, en die hoop bracht je weer tot de Liefde. - Kijk me niet zo stomverbaasd aan: je hebt je goed gedragen! - Je bent van de grond opgestaan: surge, sta op, galmde de machtige stem opnieuw, et ambula, en wandel: en nu aan de slag!

Nou, en wat dan nog? - Ik begrijp eenvoudig niet hoe je je aan dit werk voor de zielen kunt onttrekken, alleen maar omdat het goddelijke vuur waardoor je aangetrokken werd, behalve het licht en de warmte die je geestdriftig maken, soms ook nog rook verspreidt, de rook van de zwakheid van de menselijke instrumenten. Of doe je dat uit verborgen hoogmoed: omdat je je volmaakt acht?

Je moet er niet onder lijden wanneer men je fouten ziet. Dat God beledigd wordt en dat je anderen misschien aanstoot geeft, daaronder moet je lijden.

- Voor de rest mogen ze gerust weten wie je bent en je verachten. - Je moet er niet over treuren dat je niets bent. Op die manier ziet Jezus zich genoodzaakt alles in je op te bouwen.

Je bent vuil, neergevallen stof. - Ook al zou de adem van de heilige Geest je boven de dingen der aarde verheffen en je laten schitteren als goud, wanneer de goddelijke stralen van de Zon der Gerechtigheid in jouw armzaligheid weerkaatsen, moet je je eigen nietswaardigheid nooit uit het oog verliezen.

Een ogenblik van hoogmoed zou je weer op de grond laten terugvallen en in plaats van licht zou je weer slijk zijn.

Wees nederig en erken je zwakheid, zodat je met de apostel kunt zeggen: Cum enim infirmor, tunc potens sum. Want als ik zwak ben, dan ben ik sterk.

Vader, hoe kunt u zoveel vuiligheid verdragen?, vroeg je me na een rouwmoedige biecht. - Ik zweeg en dacht: als je nederigheid je ertoe brengt jezelf zo te zien, als vuil, een grote hoop vuil, dan kunnen we van al je ellende nog iets groots maken.

Alweer een misstap…en wat voor een! Gaan wanhopen? Nee: verneder je en neem door Maria, je Moeder, je toevlucht tot de barmhartige Liefde van Jezus. - Een miserere, “ontferm U over mij”, je hart omhoog. - En begin opnieuw.

Je bent heel diep gevallen! - Begin nu vanuit die diepte weer met de opbouw. - Wees nederig. Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies. God zal een berouwvol en vernederd hart niet versmaden.

Wanneer je de dingen goed wilt doen, heel goed, is het resultaat, dat je ze slecht doet. - Verneder je voor Jezus en zeg Hem: hebt U gezien hoe ik alles verkeerd doe? - Welnu, als U me niet helpt, zal ik er nog minder van terechtbrengen!

Heb medelijden met Uw kind: ik wil elke dag een mooie bladzijde in het boek van mijn leven schrijven… Maar ik ben zo onhandig. Als de Meester mijn hand niet vasthoudt, komen er in plaats van elegante letters alleen maar onleesbare krabbels en inktvlekken uit mijn pen, die je aan niemand kunt laten zien.

Van nu af aan, Jezus, zullen wij altijd samen schrijven.