Lijst van punten

Je geloof uit zich te weinig in daden: je zou eerder denken dat je een kwezel bent dan iemand die vecht om heilig te worden.

Ik begrijp de bovennatuurlijke en menselijke blijdschap van die man die het geluk had om in de voorhoede te werken waar het goddelijke zaad wordt gezaaid.

“Het is iets prachtigs om als enige te proberen een hele stad en zijn omgeving in beweging te krijgen”, zei hij dikwijls vol overtuiging tegen zichzelf.

Wacht niet tot je meer hulpmiddelen hebt of tot er anderen bijkomen: de zielen hebben je nú nodig, vandaag.

Wees gedurfd in je gebed, en de Heer zal je van een pessimist omvormen tot een optimist; van een bangerik tot een dapper mens; van iemand die gauw ontmoedigd is tot een man van geloof, een apostel!

De problemen waar je vroeger onderdoor ging - het leken je enorme bergen - zijn volledig verdwenen, zijn volgens de goddelijke methode opgelost, zoals toen de Heer de storm en het water een bevel gaf en zij zich kalmeerden.

En dan te bedenken dat je toch nog twijfels had!

“Help de Heilige Geest niet zoveel!” - zei een vriend van me voor de grap, maar toch heel benauwd.

Ik antwoordde: ik denk dat we Hem maar weinig “helpen”.

Als ik zoveel lafheid zie, zoveel valse voorzichtigheid, bij zowel mannen als vrouwen, brand ik van verlangen om ze te vragen: is geloof en vertrouwen dan alleen maar iets om over te preken en niet om in praktijk te brengen?

Je merkt dat je in een toestand bent die je nogal vreemd voorkomt: aan de ene kant voel je je timide als je binnen in jezelf kijkt; aan de andere kant zeker en geïnspireerd als je je blik naar boven richt.

Maak je geen zorgen: dat is een teken dat je bezig bent jezelf beter te leren kennen en - dat is het belangrijkste! - dat je Hem beter leert kennen.

Je hebt geen enkel excuus. Je kunt alleen jezelf maar de schuld geven. Als je weet - en daarvoor ken je jezelf goed genoeg - dat je langs die weg - met die lectuur, in dat gezelschap - in de afgrond terecht kan komen, waarom blijf je dan aan de gedachte vasthouden dat dit misschien goed zou zijn voor je ontwikkeling, of dat je persoonlijkheid er volwassener door zou worden?

Wijzig je koers radicaal, al betekent dat ook meer inspanning en minder verzetjes. Het is tijd dat je je als een verantwoordelijk mens gedraagt.

De Heer wordt pijnlijk getroffen door de zorgeloosheid van zoveel mannen en vrouwen, die geen moeite doen om vrijwillige dagelijkse zonden te vermijden. Ze rechtvaardigen zich met de gedachte: dat is normaal! We struikelen allemaal wel eens!

Luister eens goed: ook de meerderheid van het gepeupel dat Christus veroordeelde en ter dood bracht, begon alleen maar met schreeuwen - net als de anderen!, met naar de Hof van Olijven te lopen - net als de anderen!

Maar aan het eind, meegesleurd in de stroom van wat ze - allemaal - deden, konden of wilden ze niet meer terug, en kruisigden Jezus!

Nu, na twintig eeuwen, hebben we het nog niet geleerd.

Omdat je vroeg of laat beslist zal aanlopen tegen het duidelijke feit van je persoonlijke ellende, wil ik je waarschuwen voor enkele bekoringen die de duivel je dan zal suggereren en die je onmiddellijk van de hand moet wijzen: de gedachte dat God je is vergeten, dat je roeping tot het apostolaat een illusie is, of dat het gewicht van het leed en de zonden in de wereld groter is dan jouw krachten als apostel

Niets van dat alles is waar!

Als je echt vecht, heb je gewetensonderzoek nodig.

Houd je aan het dagelijks onderzoek: ga na of je liefdesverdriet voelt omdat je Onze Lieve Heer niet behandelt zoals je zou moeten.

Op dezelfde manier als veel mensen gaan kijken wanneer er een - eerste steen - wordt gelegd, zonder er zich verder druk over te maken of het aldus begonnen bouwwerk nog ooit zal worden voltooid, houden zondaars zich voor de gek met hun: - dit zal de laatste keer zijn.

Wat betreft het ergens mee - kappen, mag je nooit vergeten dat de - laatste keer - de vorige keer dient te zijn, de keer die al voorbij is.

Ik raad je aan om eens te proberen terug te gaan - naar het begin van je - eerste bekering, die veel weg had van het worden-als-kinderen. In het geestelijk leven moet je je in volledig vertrouwen aan leiding onderwerpen, zonder vrees en huichelarij; je moet met absolute duidelijkheid spreken over wat er in je hoofd en hart omgaat.

Hoe wil je uit die toestand van lauwheid en betreurenswaardige sloomheid komen als je de middelen daartoe niet gebruikt? Je vecht maar heel weinig en als je je inspant gaat dat mokkend en lusteloos, alsof je niet echt wilt dat je inspanningen resultaat zullen hebben. Hierdoor kun je jezelf wijsmaken dat je geen eisen aan jezelf hoeft te stellen en anderen ook niets meer van je hoeven te vragen.

Je bent je eigen wil aan het doen; niet die van God. Zolang je niet serieus verandert, zul je niet gelukkig zijn en niet de vrede krijgen die je nu mist.

Verneder je voor God en probeer echt te willen.

Wat een tijdverspilling en een menselijke manier van bekijken is het toch alles als een kwestie van tactiek op te vatten, alsof het geheim van succes alleen maar daarin zou bestaan.

Ze vergeten dat Gods - tactiek - die van de naastenliefde is, van de liefde zonder beperkingen: zo heeft Hij de onoverbrugbare afstand die de mens - door de zonde - schept tussen Hemel en aarde, overbrugd.

Wees bij je gewetensonderzoek meedogenloos eerlijk; dat wil zeggen, wees moedig. Met dezelfde houding waarmee je in de spiegel kijkt of je een wondje hebt, of waar je vuil op je gezicht hebt, moet je kijken waar de fouten zitten die je moet verwijderen.

Ik moet je waarschuwen tegen een list van - satan - met een kleine letter, want meer verdient hij niet! - die de normaalste omstandigheden probeert te gebruiken om ons een klein stukje of een heel stuk af te brengen van de weg naar God.

Als je strijdt, en dat geldt nog meer als je werkelijk strijdt, moet je niet verbaasd zijn dat je vermoeid raakt of een periode hebt dat het je - tegen de borst stuit - en geen enkele geestelijke of menselijke troost zult ondervinden. Je moet eens horen wat iemand mij enige tijd geleden heeft geschreven en wat ik heb bewaard met de gedachte aan sommige naïeve mensen die denken dat de genade buiten de natuur omgaat: “Vader, sinds een paar dagen ben ik vreselijk lui en lusteloos bij het uitvoeren van mijn leefplan; ik moet mezelf tot alles dwingen en heb er heel weinig animo in. Bid voor me dat deze crisis gauw voorbij mag gaan, want de gedachte dat ik hierdoor van mijn weg kan afraken, vind ik heel erg”.

Ik zei daar alleen maar op: Wist je niet dat de Liefde offers vraagt? Lees langzaam de woorden van de Meester: “Wie zijn kruis niet quotidie, iedere dag, opneemt, is Mij niet waardig”. En vervolgens: “Ik laat u niet als wezen achter” De Heer laat die dorheid, die je zo moeilijk vindt, toe opdat je Hem meer zult liefhebben, opdat je alleen maar op Hem zult vertrouwen, opdat je meeverlost met zijn kruis, opdat je Hem zult ontmoeten.

De duivel lijkt me niet erg snugger!, zei je me. Ik begrijp zijn domheid niet: altijd dezelfde trucs, dezelfde leugens

Je hebt helemaal gelijk. Maar wij mensen zijn nog minder snugger en we worden niet wijzer door wat een ander met schade en schande heeft moeten leren - En satan houdt daar rekening mee om ons te bekoren.

Ik heb eens gehoord dat er bij grote veldslagen vaak iets merkwaardigs gebeurt. Hoewel de overwinning van te voren zeker lijkt wegens een numeriek overwicht aan manschappen en uitrusting, zijn er toch in de hitte van de strijd ogenblikken dat er een nederlaag dreigt door de zwakte van een bepaalde flank. Dan komen er strikte bevelen van het oppercommando en wordt de bres in de flank die in moeilijkheden was geraakt gedicht.

Ik moest aan jou en aan mijzelf denken. Met God, die geen veldslagen verliest, zullen we altijd overwinnaars zijn. Als je in de strijd om de heiligheid voelt dat je krachten te kort schieten, moet je daarom luisteren naar de bevelen, doe wat er wordt gezegd, laat je helpen, - want Hij faalt niet.

Je hebt in alle oprechtheid je ziel blootgelegd voor je geestelijk leidsman en sprak in Gods tegenwoordigheid, en het was fantastisch te constateren hoe je zelf de juiste antwoorden vond op je pogingen om uitvluchten te zoeken.

Laten we van de geestelijke leiding houden!

Soms bedenk je “problemen”, omdat je niet doordringt tot aan de wortels van je gedrag.

Het enige wat je mist, is een vastberaden koerswijziging: trouw je plicht doen en de aanwijzingen die men je gegeven heeft in de geestelijke leiding stipt opvolgen.

Weer heb je sterker de urgentie, het “idée fixe” gevoeld om een heilige te moeten zijn; je hebt zonder aarzeling de dagelijkse strijd aangebonden, in de overtuiging dat je moedig iedere uiting van kleinburgerlijke middelmatigheid in jezelf moet afkappen.

En toen je in je gebed sprak met de Heer, heb je nog duidelijker begrepen dat strijd hetzelfde is als Liefde en heb je Hem om een grotere Liefde gevraagd, zonder angst voor de veldslag die je te wachten staat, omdat je zult vechten door Hem en met Hem en in Hem.

Felix culpa!, zingt de Kerk - Gezegend zij je misstap - fluister ik als een echo in je oor - als die je heeft geholpen om niet meer te vallen; èn als hij je ook meer begrip en hulpvaardigheid voor je naaste heeft gegeven, want die is niet van mindere kwaliteit dan jij.

Is het mogelijk - vraag je je af nadat je de bekoring hebt verdreven - is het mogelijk, Heer, dat ik het ben - die ander?

Ik zal een samenvatting geven van je ziektegeschiedenis: hier val ik en daar sta ik weer op : dat laatste is het belangrijkste. - Ga dus door met die innerlijke strijd, al gaat het ook met de snelheid van een schildpad. Vooruit!

Je weet precies, mijn zoon, waar je terecht kunt komen als je niet vecht: afgrond roept afgrond op.

Je schaamt je voor God en de anderen. Je hebt oud en opnieuw opgerakeld vuil in jezelf ontdekt: er is geen instinct, geen slechte neiging die je niet onder je eigen huid voelt - en in je hart is een wolk van onzekerheid. Bovendien komt de bekoring wanneer je het het minst wilt of verwacht, als je wil door vermoeidheid is verslapt.

Je weet niet meer of je er nederiger door wordt gemaakt, hoewel je het erg vindt jezelf zo te moeten zien - Maar lijd er maar onder omwille van Hem, uit Liefde tot Hem; zo'n berouw uit liefde zal je helpen om waakzaam te blijven, want de strijd zal voortduren zolang we leven.

Wat verlang je er vurig naar je zelfgave van destijds opnieuw te bezegelen: jezelf kind van God weten en daarnaar leven!

Leg al je fouten en ontrouw in de handen van de Heer. Het is trouwens de enige manier de last ervan te verlichten.

Zich vernieuwen is niet verslappen.

Bezinningsdagen. Inkeer om God en jezelf te leren kennen en daardoor voortgang te boeken. Die tijd heb je nodig om te ontdekken waarin en hoe je je moet veranderen: wat zal ik doen, wat moet ik laten?

- Dat van vorig jaar mag niet meer gebeuren.

“Hoe waren de bezinningsdagen?”, had men jou gevraagd. En jij antwoordde: “We hebben heel goed uitgerust”.

Dagen van stilte en van intense genade - Gebed van aangezicht tot aangezicht met God

Er steeg een spontaan dankgebed in me op toen ik die mensen zag die zich ondanks het gewicht van hun jaren en ervaring open stelden voor de ingevingen van God en er als kinderen op reageerden, enthousiast omdat ze de mogelijkheid zagen om ook van hùn leven nog iets nuttigs te maken, zodat hun afdwalingen en alles wat ze hadden nagelaten kon worden uitgevlakt.

Met dat tafereel voor ogen heb ik je vermaand: verwaarloos de strijd in je godsdienstige leven niet.

Auxilium christianorum!, Hulp van de christenen, zo bidt de litanie van Loreto met vertrouwen. Heb je wel eens geprobeerd om dat schietgebedje in tijden van moeilijkheden na te zeggen? Als je het met vertrouwen doet, met de tederheid van een dochter of van een zoon, zul je de doeltreffendheid kunnen constateren van de tussenkomst van je Moeder, de heilige Maagd, die je naar de overwinning zal leiden.

Vecht tegen de scherpe kanten van je karakter, tegen je egoïsme, je gemakzucht, je afkeer tegenover bepaalde mensen of dingen - Behalve dat we medeverlossers moeten zijn, moet je goed bedenken dat de beloning die je zult ontvangen, recht evenredig zal zijn aan het zaaiwerk dat je zult hebben verricht.

Je gedraagt je als een geweldige theoreticus - Maar je geeft zelfs in de meest onbelangrijke kleinigheden niets toe. - Ik kan niet geloven in die geest van versterving van je!