Lijst van punten

Gebruik die heilige “menselijke hulpmiddeltjes”, die ik je aanraadde om de tegenwoordigheid van God niet te verliezen: schietgebedjes, oefeningen van liefde en eerherstel, geestelijke communies, blikken op de beeltenis van Onze Lieve Vrouw…

Het zwijgen is als de portier van het innerlijk leven.

Je kruisbeeld. - Als christen zou je altijd je kruisbeeld bij je moeten dragen. En het op je werktafel leggen. En het kussen als je gaat slapen en als je opstaat; en als je arme lichaam in opstand komt tegen je ziel, kus het dan ook.

Devotie voor Kerstmis. - Ik glimlach niet, als ik je de rotsen van boomschors zie bouwen en de eenvoudige lemen beeldjes zie rangschikken rond de stal. - Je bent me nooit volwassener voorgekomen dan nu, nu je op een kind lijkt.

Verlang niet te zijn als die vergulde windwijzer bovenop een groot gebouw: hij mag nóg zo glanzen en nóg zo hoog staan, voor de stevigheid van het gebouw is hij van geen betekenis.

- Wees veeleer als het oude steenblok, verborgen in de fundering, onder de grond, waar niemand je ziet: dan zal dank zij jou het huis niet instorten.

Je schrijft me: “Het grote verlangen dat we allen hebben, dat het opschiet en zich uitbreidt, lijkt om te slaan in ongeduld: wanneer zal de grote doorbraak komen, wanneer zal de wereld van ons zijn?”

En je voegt eraan toe: “Dit verlangen zal niet zonder vrucht blijven, als we het afreageren door de Heer te “dwingen” en lastig te vallen: dan zullen we echt tijd gewonnen hebben.”

Ik begrijp heel goed je lijden, nu je noodgedwongen niets kunt doen en aan het vele werk denkt dat nog gedaan moet worden. - Jouw hart is te groot voor deze wereld en toch moet het zich schikken… in een opnbeduidend baantje.

Maar… is nu misschien het ogenblik niet gekomen om het “fiat” te zeggen: “Uw wil geschiede?”…