Lijst van punten

Die zelfingenomenheid maakt je onuitstaanbaar en onsympathiek, je maakt je belachelijk en, wat erger is, je verzwakt de uitwerking van je apostolische werk.

Bedenk, dat zelfs middelmatigen kunnen zondigen door al te veel geleerdheid.

Ze zeggen mij, dat je goed overkomt en de gave hebt anderen voor jouw weg enthousiast te maken.

Dank God voor deze gave: werktuig te zijn voor het zoeken van werktuigen!

Man, lach hem toch uit! - Zeg hem toch dat hij ouderwets is: het is niet te geloven dat er nog mensen zijn, die de postkoets voor een deugdelijk vervoermiddel houden… - Dit geldt voor degenen die de tijd van Voltaire met zijn gepoederde pruiken nieuw leven willen inblazen, of de 19e eeuw met zijn aftandse liberalisme.

Zorg ervoor dat niemand die met jou te maken krijgt, reden heeft om, zoals iemand eens deed, uit te roepen: “Ik heb schoon genoeg van al die fatsoenlijke mensen…”

In het apostolaat mag men geen ongehoorzaamheid en onoprechtheid toestaan. - Houd er rekening mee, dat eenvoud niet gelijk staat met onvoorzichtigheid of indiscretie.

Laat die houding van “zelfgenoegzaamheid” varen, die je isoleert van de mensen die in je nabijheid komen. - Probeer te luisteren. En spreek gewoon. Alleen op die manier zal je apostolisch werk in omvang en vruchtbaarheid toenemen.

De woorden die op het juiste moment in het oor van een wankelende vriend worden gefluisterd; het oriënterend gesprek dat je op passende wijze wist uit te lokken; en de deskundige raad die zijn werk aan de universiteit zal verbeteren; alsook de discrete indiscretie, waardoor je voor hem onvermoede horizonten van apostolische ijver ontsluit… Dit alles vormt het “apostolaat van het vertrouwelijk gesprek”.

“Het apostolaat van de maaltijd”; dat is de aloude gastvrijheid van de aartsvaders, met de broederlijke warmte van Betanië. - Wanneer men dit apostolaat beoefent, lijkt het alsof men Jezus in zijn midden heeft, gezeten aan het hoofd van de tafel, zoals in het huis van Lazarus.

Het is dringend noodzakelijk de volksfeesten opnieuw te kerstenen. - Bij publieke vermakelijkheden moet hoe dan ook het alternatief vermeden worden, dat ze óf kinderachtig óf heidens zijn.

Vraag de Heer om mensen die zich willen inzetten voor dit dringende apostolaat, dat wij “het apostolaat van de ontspanning” zouden kunnen noemen.

Je houdt een prachtige lofreden op “het briefapostolaat”. - Je schrijft: “Ik weet niet hoe ik het papier moet volkrabbelen met dingen die voor de ontvanger van de brief van nut zijn. Wanneer ik begin, zeg ik tegen mijn engelbewaarder, dat ik enkel schrijf om iets nuttigs te doen. En al schrijf ik dan alleen maar gekkigheden, niemand kan mij - of hem - nog de tijd afnemen, die ik besteed heb met te bidden om datgene, waarvan ik weet dat de ontvanger van de brief het het meest nodig heeft”.

Het is menselijk, weinig waarde te hechten aan hetgeen weinig kost. - Dit is de reden waarom ik je het “apostolaat van het niet-geven” aanbeveel.

Laat nooit na bij de uitoefening van je beroep, als je beroep het instrument van je apostolaat is, een billijke en redelijke vergoeding te vragen.