Lijst van punten

Dikwijls vraag je je af, waarom zielen die het geluk hebben gehad om de werkelijke Jezus vanaf hun kinderjaren te kennen, zo vaak aarzelen om daaraan te beantwoorden door middel van het beste wat zij bezitten: hun leven, hun gezin, hun verlangens.

Kijk: juist omdat jij - alles - ineens hebt gekregen, ben je verplicht om je tegenover de Heer heel dankbaar te tonen; zoals een blinde zou reageren die plotseling zijn gezichtsvermogen had teruggekregen, terwijl het in anderen niet eens opkomt dat ze dankbaar moeten zijn omdat ze zien.

Maar… dat is niet voldoende. Je moet de mensen in je omgeving iedere dag helpen zich dankbaar te gedragen omdat ze kinderen van God zijn. Zeg me anders niet dat je dankbaar bent.

Overweeg eens rustig: het is heel weinig wat er van me wordt gevraagd, vergeleken met het vele dat ik krijg.

Het toppunt?… Voor een ziel die zich heeft gegeven, wordt alles een top die gehaald moet worden: iedere dag ontdekt zij nieuwe doelen, want ze kan en wil geen grenzen stellen aan de Liefde van God.

Het tafereel van de genodigden voor het bruiloftsmaal uit de parabel herhaalt zich: de een is bang; de ander druk bezet; heel wat - komen met allerlei verhalen, flauwe uitvluchten.

Ze willen niet. Zo voelen ze zich: afgestompt, in de war, lusteloos, verveeld, verbitterd. En het is toch zo gemakkelijk de goddelijke uitnodiging van ieder ogenblik te aanvaarden en blij en gelukkig te leven!

Het ontbreekt je niet aan Gods genade. Zodra je eraan beantwoordt, moet je je daarom zeker voelen.

De zege hangt van jezelf af: je kracht en inzet - samen met die genade - zijn redenen genoeg om je het optimisme te geven van degene die zeker is van de overwinning.

Er is een zeer aanzienlijk aantal christenen die apostel zouden zijn, als ze niet bang waren.

Dat zijn dezelfden die zich vervolgens beklagen omdat de Heer zeggen ze! - hen in de steek laat: maar hoe gedragen zíj zich tegenover God?

Als je geweten aan je knaagt omdat je hebt nagelaten iets goeds te realiseren, is dat een teken dat de Heer niet wilde dat je het naliet.

Inderdaad. Wees er bovendien zeker van dat je het met de genade van God ook had - kunnen - realiseren.

“Help de Heilige Geest niet zoveel!” - zei een vriend van me voor de grap, maar toch heel benauwd.

Ik antwoordde: ik denk dat we Hem maar weinig “helpen”.

Ik heb altijd al gedacht dat velen hun weerstand tegen de genade uitdrukken met de woorden - morgen, - later.

Dagen van stilte en van intense genade - Gebed van aangezicht tot aangezicht met God

Er steeg een spontaan dankgebed in me op toen ik die mensen zag die zich ondanks het gewicht van hun jaren en ervaring open stelden voor de ingevingen van God en er als kinderen op reageerden, enthousiast omdat ze de mogelijkheid zagen om ook van hùn leven nog iets nuttigs te maken, zodat hun afdwalingen en alles wat ze hadden nagelaten kon worden uitgevlakt.

Met dat tafereel voor ogen heb ik je vermaand: verwaarloos de strijd in je godsdienstige leven niet.

“Een groot teken verscheen aan de hemel: een vrouw met een kroon van twaalf sterren op haar hoofd, bekleed met de zon, de maan aan haar voeten.” - Opdat jij en ik en wij allen er zeker van kunnen zijn dat niets onze persoonlijkheid zozeer vervolmaakt als ons beantwoorden aan de genade.

Probeer de heilige Maagd na te doen en je zult een man - een vrouw - worden uit één stuk.

In dit geval, net als in zoveel andere, gaan de mensen hun gang - en gelooft iedereen dat hij gelijk heeft - maar God leidt hen. Dat wil zeggen: tenslotte zal de ondoorgrondelijke en allerbeminnelijkste Voorzienigheid zegevieren over de individuele motieven.

Laat je dus door de Heer - leiden - zonder je tegen zijn plannen te verzetten, ook al gaan die in tegen je meest dierbare motieven.