Lijst van punten

Jij, apostel, bent in je omgeving als een steen die in de vijver valt. - Breng door je voorbeeld en je woord een eerste kring tot stand, en deze een andere…, en weer een andere, en nog een… Telkens wijder.

Begrijp je nu de grootsheid van je taak?

Wat hebben de mensen toch een zucht om van plaats te veranderen! - Wat zou er gebeuren als ieder bot, elke spier van het menselijk lichaam een andere plaats zou willen innemen dan haar toekomt?

Het onbehagen in de wereld heeft geen andere oorzaak. - Volhard op je plaats, mijn kind: hoeveel kun je van daaruit niet doen voor de werkelijke heerschappij van onze Heer!

Leiders!… Sterk je wil, opdat God van jou een aanvoerder maakt. Weet je niet hoe die vervloekte geheime genootschappen te werk gaan? Nooit hebben ze de massa's voor zich gewonnen. - In hun holen leiden ze een aantal duivelsmensen op, die de menigte ophitsen en in oproer brengen, haar dol maken, om haar mee te voeren naar de afgrond van elke wanorde…, en naar de hel. - Zij dragen een vervloekt zaad.

Als je wilt…, zul jij het woord van God uitdragen, dat duizend maal gezegend is en niet kan falen. Als je edelmoedig bent…, als je meewerkt, met je persoonlijke heiliging, zul jij de heiliging van de anderen verkrijgen: zo vestig jij het rijk van Christus: Omnes cum Petro ad Jesum per Mariam. Allen met Petrus naar Jezus door Maria.

Bestaat er een grotere dwaasheid dan de gouden graankorrels met brede armzwaai over de aarde uit te strooien om ze te laten verrotten? - Toch zou er zonder deze edelmoedige dwaasheid geen oogst zijn.

Mijn kind: hoe staat het met je edelmoedigheid?

Flonkeren als een ster…, verlangen hoog op te stijgen en als een hemellichaam te schitteren?

Beter is: branden als een fakkel in het verborgene, en alles wat je aanraakt in brand steken. - Dat is jouw apostolaat: daarvoor ben jij op aarde.

Het is volmaakte dwaasheid, de vijand tot spreekbuis te dienen; en als die vijand de vijand van God is, is het een grote zonde. - Daarom zal ik op het professionele vlak nooit de kennis prijzen, van wie zich daarvan bedient als van een spreekgestoelte om de Kerk aan te vallen.

Rennen, rennen!… Doen, doen!… Koortsachtige bedrijvigheid, de dwaasheid om steeds in beweging te zijn… Prachtige materiële constructies…

Geestelijk gezien: planken brandhout, goedkoop katoen, overgeschilderde coulissen… rennen, doen! - Een hoop volk aan het lopen: heen en weer.

Zij werken namelijk met het zicht op het heden: zij leven van het ene moment in het andere. - Jij moet alles bezien in het licht der eeuwigheid, toekomst en verleden steeds voor ogen houdend…

Rust. - Vrede. - Leid een intens innerlijk leven. Zonder te rennen, zonder de dwaasheid almaar van plaats te willen veranderen. - Vanaf de plaats die het leven je toegewezen heeft, zul je dan voor velen een geestelijke krachtbron van licht en energie zijn!…, zonder zelf aan kracht en licht in te boeten.

Heb geen vijanden. - Heb enkel vrienden. Vrienden… aan je rechterhand, als ze je goed gedaan hebben of hebben willen doen, en… vrienden aan je linkerhand, als ze je kwaad gedaan hebben of hebben willen doen.

Vertel niet over “jouw” apostolaat, tenzij ten bate van je naaste.

Laat jullie levenswijze even weinig opvallen als die van Jezus dertig jaar lang.

Jozef van Arimatea en Nicodemus bezoeken Jezus in het verborgene, in de dagen dat er niets bijzonders gebeurt en als Jezus zijn triomfen viert.

Maar in het uur van het laffe verraad, leggen zij ten overstaan van de overheid, audacter, dapper getuigenis af van hun liefde voor Christus. - Leer hieruit.

Maakt je niet bezorgd, als men jullie “herkent” aan jullie werken. - Dat is de goede geur van Christus. - Bovendien, op voorwaarde dat jullie steeds uitsluitend voor Hem werken, kunnen jullie je erover verheugen dat die woorden van de Heilige Schrift in vervulling gaan: “Dat zij jullie goede werken zien, en uw Vader verheerlijken die in de hemel is”.

Het militaire genie van St. Ignatius stelt ons Satan voor ogen die talloze duivels oproept en verdeelt over landen, provincies, steden en dorpen, nadat hij hen in een “preek” heeft aangezet de mensen in boeien te slaan en helemaal niemand vrij te laten rondlopen…

Je zei me dat je een aanvoerder wilt zijn. Maar… waartoe dient een aanvoerder die met ketenen geboeid is?

Kijk, de apostelen met al hun duidelijke, onloochenbare zwakheden, waren oprecht, eenvoudig…, doorzichtig. Jij hebt eveneens duidelijke en onloochenbare zwakheden. - Ik hoop dat jou ook de eenvoud niet ontbreekt.

Men vertelt van iemand die in het gebed tot de Heer zei: “Jezus, ik bemin U”, en dat hij van de hemel dit antwoord kreeg: “Liefde blijkt uit daden en niet uit mooie woorden.”

Overweeg, of ook jij misschien niet dit liefdevolle verwijt verdiend hebt.

Apostolische ijver is een goddelijke dwaasheid, die ik je toewens en die de volgende kenmerken heeft: honger naar een veelvuldige omgang met de Heer; voortdurende bezorgdheid om de zielen; volharding die door niets aan het wankelen wordt gebracht.

Rust niet op je lauweren. - Als dit, menselijkerwijze gesproken, al een ongemakkelijke en weinig elegante houding is, wat moeten we dan zeggen als de lauweren, zoals in dit geval, niet van jou zijn, maar van God?

Je gaat apostolaat beoefenen om jezelf te onderwerpen, om jezelf te ontledigen: niet om je persoonlijke mening op te leggen.

Weest nooit mannen en vrouwen van lang werken en kort bidden.

Zorg ervoor zo te leven, dat je vrijwillig afstand weet te doen van die vormen van comfort en gemak, die je niet graag zou zien bij een andere man van God.

Bedenk dat je de graankorrel bent waarover het Evangelie spreekt. - Als je niet in de aarde valt en sterft, zul je geen vrucht voortbrengen.

Weest mannen en vrouwen van de wereld, maar geen wereldse mannen en vrouwen.

Vergeet niet dat de eenheid een kenmerk is van leven: uit elkaar gaan is bederf, een zeker teken dat men een lijk is.

Gehoorzamen… is een veilige weg. Onvoorwaardelijk gehoorzamen aan de meerdere… is de weg naar de heiligheid. Gehoorzaamheid in jouw apostolaat… is de enige weg; want in de werken van God moet de geest zo zijn: óf gehoorzamen óf gaan.

Vergeet niet, mijn kind, dat je niet zo maar een mens bent, die zich met andere mensen verenigt om iets goeds te doen.

Dit is al veel…, - maar het is nog te weinig. - Je bent de apostel die een bevel van Christus uitvoert.

Het is nodig, dat je een “mens van God“ bent, een mens van innerlijk leven, een mens van gebed en offer. - Jouw apostolaat moet zijn als het overvloeien van je leven “van binnen”.

Eenheid. - Eenheid en onderwerping. Waartoe dienen de losse onderdelen van een horloge, al zijn ze nog zo voortreffelijk, als ze mij de tijd niet aanwijzen?

Vorm geen klieken binnen jullie werk. - Dat zou een verkleining betekenen van het apostolaat; want als zo'n kliek ten slotte de leiding krijgt van een wereldwijde onderneming…, hoe snel zal dan die wereldwijde onderneming zelf een kliek worden!

Je zei ontmoedigd tegen mij: er zijn zoveel wegen. - Dat moet ook, opdat iedere mens in deze wonderbaarlijke verscheidenheid zijn eigen weg kan vinden.

Verwarring? - Kies eens voor altijd: en de verwarring zal veranderen in zekerheid.

Verheug je als je ziet, dat anderen werkzaam zijn in prachtige werken van apostolaat. - En vraag God voor hen overvloedige genaden, en dat zij aan deze genaden beantwoorden.

Vervolg dan je eigen weg, overtuigd dat er voor jou geen andere is.

Het getuigt van een verkeerde instelling als je het erg vindt, dat anderen voor Christus werken zonder met jouw werk rekening te houden. - Herinner je deze passage uit Marcus: “Meester, wij hebben iemand die niet tot de onzen behoort, in Uw naam duivels zien uitdrijven, en we hebben het hem verboden”. “Er was geen reden om hem dat te verbieden”, antwoordde Jezus, “want niemand kan wonderen doen in Mijn naam, en meteen daarna kwaad van Mij spreken. Wie niet tegen u is, staat aan uw kant”.

Het is nutteloos je in zoveel uiterlijke activiteiten te storten, als je de Liefde niet hebt. - Dat is hetzelfde als naaien met een naald zonder draad.

Hoe jammer zou het zijn, als je uiteindelijk “jouw” apostolaat beoefend had en niet “Zijn” Apostolaat!

Met vreugde zegen ik je, mijn zoon, om dat geloof in jouw zending als apostel, dat je deed schrijven: “Het lijdt geen twijfel: de toekomst is verzekerd, misschien ondanks onszelf. Maar het is nodig dat wij één zijn met het Hoofd -ut omnes unum sint!, opdat allen één zijn! - door het gebed en het offer”.

Zij die bidden en lijden, en de uiterlijke werkzaamheden aan anderen overlaten, zullen in dit leven weliswaar niet schitteren, maar hoezeer zal hun kroon glanzen in het Rijk der Hemelen! - Gezegend zij het “apostolaat van het lijden”!

Het is waar dat ik jouw discreet apostolaat “een zwijgende, maar doeltreffende zending” genoemd heb. - En ik hoef daar geen woord van terug te nemen.

Je verering voor de eerste christenen lijkt mij zo goed, dat ik al het mogelijke zal doen haar aan te moedigen, opdat jij, in navolging van hen, elke dag met meer enthousiasme dat doeltreffende apostolaat beoefent van de discretie en het vertrouwelijk gesprek.

Als je je “apostolaat van de discretie en het vertrouwelijk gesprek” in praktijk brengt, vertel me dan niet dat je niet weet wat je moet zeggen. - Want ik zal je antwoorden met de psalm: Dominus dabit verbum evangelizantibus virtute multa, de Heer legt zijn apostelen woorden in de mond die doeltreffend zijn.