Lijst van punten

Vooruit! Wees edelmoedig en zeg Hem als een kind: wat zult U mij geven in ruil voor wat U van mij eist?

Durf nog meer. Wanneer je iets nodig hebt, vraag dan niet, maar zeg eenvoudig - daarbij het “Uw wil geschiede” indachtig -: “Jezus, ik wil dit of dat”, want zo vragen kinderen.

Klein zijn: de grootste stoutmoedigheden worden altijd door kinderen bedreven. - Wie vraagt om… de maan? - Wie let niet op het gevaar, als het er om gaat het begeerde voorwerp te pakken te krijgen?

- Stel je zo'n kind voor met veel genade van God, met het verlangen de wil van God te volbrengen, met veel liefde tot Jezus, met alle menselijke kennis die het in staat is op te nemen…, en je hebt het portret getekend van de apostelen van vandaag, zoals God ze ongetwijfeld wil.

Onverstandig kind: op de dag dat je iets van je innerlijk leven verbergt voor je geestelijk leidsman, houd je op een kind te zijn, omdat je de eenvoud verloren hebt.

Kind, offer Hem iedere dag… zelfs je zwakheden op.

Wees klein, erg klein. - Wees niet ouder dan twee, hoogstens drie jaar. - Want de grotere kinderen zijn deugnieten, die hun ouders al willen misleiden met de meest onwaarschijnlijke leugens.

Dit komt doordat zij het kwaad, de fomes, de kiem van de zonde, reeds in zich dragen. Maar zij hebben nog niet de ervaring van het kwaad, die hun zal leren zondigen, zodat ze met de schijn der waarheid het onwaarachtige van hun leugens kunnen bedekken.

Zij hebben de eenvoud verloren, de eenvoud die onontbeerlijk is om klein te zijn voor God.

Kind, wees stoutmoedig en roep uit: Wat een liefde, die van Teresia van Avila! - Wat een ijver, die van Franciscus Xaverius! - Wat een bewonderenswaardige man, die St. Paulus! - O Jezus, ik… houd nog meer van U dan Paulus, Franciscus Xaverius en Teresia!

Je ontmoediging die het gevolg is van je tekort aan edelmoedigheid, van je zonden, je - misschien alleen schijnbare - achteruitgang, heeft je vaak de indruk gegeven iets heel waardevols kapot gemaakt te hebben (je heiliging).

Maak je niet bezorgd. Pas in het bovennatuurlijk leven de strategie toe, die ongecompliceerde kinderen gebruiken om dergelijke kwesties op te lossen.

Zij hebben - meestal uit onbeholpenheid - een voorwerp stuk gemaakt waaraan hun vader zeer gehecht was. Zij hebben er spijt van, misschien huilen zij zelfs, maar zij gaan troost zoeken bij de eigenaar van het voorwerp dat zij door hun onhandigheid stuk gemaakt hebben. En de vader denkt niet meer aan de waarde ervan, hoe groot die ook was. Vol tederheid zal hij niet alleen de kleine vergeven, maar zijn kind ook troosten en bemoedigen. - Leer hieruit.

Volhouden. - Een kind, dat aan een deur klopt, klopt één, twee, vele keren… en hard en lang! Zonder zich te schamen! En als dan iemand verontwaardigd gaat opendoen, wordt hij ontwapend door de onbevangenheid van het lastige schepseltje… - Zo moet jij omgaan met God.

Bij de dankzegging na de communie is het eerste dat onwillekeurig over je lippen komt, een verzoek…: Jezus, geef me dit; Jezus, die ziel; Jezus, dat werk.

Maak je niet bezorgd en doe jezelf geen geweld aan; kijk eens naar die goede vader en dat onbevangen, vrijmoedige kind: de kleine steekt zijn handjes in de zakken van zijn vader, op zoek naar snoepjes, nog voordat hij zijn vader ter verwelkoming een kus gegeven heeft. - Nou dan…