Lijst van punten

Er zijn in je leven twee dingen die niet bij elkaar passen: je verstand en je gevoel.

Je verstand - verlicht door het geloof - laat je niet alleen duidelijk de weg zien, maar ook het verschil tussen de heldhaftige en de domme manier om die te gaan. Vooral toont het je de grootsheid en goddelijke schoonheid van de ondernemingen die de Drieëenheid in onze handen legt.

Het gevoel daarentegen klampt zich vast aan alles wat je afkeurt, zelfs nog op het ogenblik dat je het afkeurenswaardig vindt. Het lijkt wel of duizend en een onbenulligheden op de loer liggen om hun kans te grijpen. En zodra je armzalige wil - door lichamelijke vermoeidheid of gebrek aan bovennatuurlijke visie op de dingen - verzwakt is, hopen die kleinigheden zich op, woelen ze in je verbeelding rond tot ze een berg vormen die neerdrukt en ontmoedigt. Het zijn bijvoorbeeld de nare aspecten van je werk; tegenzin om te gehoorzamen; tekort aan hulpmiddelen; valse aantrekkingskracht van een makkelijk leventje; kleine en grote weerzinwekkende bekoringen; opwellingen van sentimentaliteit; vermoeidheid; de bittere smaak van je geestelijke middelmatigheid - En soms ook angst: angst omdat je weet dat God wil dat je heilig bent en je het niet bent.

Mag ik het je ongezouten zeggen? Je hebt - redenen - te over om achterom te kijken en je hebt te weinig durf om aan de genade te beantwoorden die Hij je schenkt, want Hij heeft je immers geroepen om een andere Christus te zijn, ipse Christus! - Christus zelf. Je bent de aansporing van de Heer aan de Apostel vergeten: - Je hebt genoeg aan mijn genade!, wat bevestigt dat je het kunt, als je maar wilt.

Als je beseft dat er velen zijn die hun grote kans niet aangrijpen en Jezus laten voorbijgaan, denk dan: Waar heb ìk die duidelijke roepstem, die zozeer door de Voorzienigheid was beschikt en die mij de weg heeft gewezen, aan te danken?

Overdenk dit dagelijks: een apostel moet altijd een andere Christus zijn, Christus zelf.

Ik wil vertrouwelijk met je praten, zoals ik dat tot nog toe steeds heb gedaan: als ik een kruisbeeld voor me heb, heb ik het hart niet meer om het over mijn eigen lijden te hebben - En ik vind het niet erg om daaraan toe te voegen dat ik veel heb geleden, maar altijd met blijdschap.

Volharden betekent doorgaan met liefhebben, per Ipsum et cum Ipso et in Ipso, wat we inderdaad ook als volgt mogen vertolken: Hij!, met mij en door mij en in mij

Je ouders, je collega's, je vrienden merken je verandering en beseffen dat het in jouw geval geen tijdelijke kwestie is, maar dat je niet meer dezelfde bent als vroeger.

Maak je geen zorgen, ga door!: het vivit vero in me Christus - nu is het Christus die in je leeft - gaat in vervulling.

Heb je dat tafereel wel eens gezien? - Een of andere sergeant of een jong officiertje met niet zo'n hoge rang. Daar komt een goed uitziende, stevige rekruut aan die zeker heel wat meer in zijn mars heeft dan de officier, en toch salueert hij zoals het hoort en krijgt hij een groet terug.

Denk eens hoe dat in contrast staat met het volgende. - Vanuit het Tabernakel van deze of gene kerk komt Christus, die volmaakt God is en volmaakt Mens, Die voor jou aan het kruis is gestorven en je al het goede geeft dat je nodig hebt, op je toe. En jij loopt langs Hem heen zonder zelfs maar naar Hem te kijken.

Hoe wil je Christus navolgen, als je alles alleen maar om jezelf laat draaien?

We leven in de wereld van vandaag zo gehaast dat christelijke naastenliefde een zeldzaam verschijnsel is geworden, ook al wordt Christus - althans in naam - gepredikt

Dat geef ik toe. Maar wat doe jij, die je als katholiek met Hem moet vereenzelvigen en zijn voetsporen moet volgen? Want Hij heeft ons erop gewezen dat we zijn leer moeten gaan onderwijzen aan alle volkeren - aan alle! - en in alle tijden.

Die geest van broederschap en kameraadschap die je onverwacht hebt ontdekt, maakte je enthousiast - Natuurlijk: dat is iets waarvan je zoveel had gedroomd, omdat je het nog nooit had gezien. Je had het nog nooit gezien omdat de mensen vergeten dat ze broeders van Christus zijn, van die beminnenswaardige Broeder van ons die zijn leven voor ons heeft gegeven, voor allen en voor ieder afzonderlijk, onvoorwaardelijk.

Je was pijnlijk getroffen door het weinig christelijke commentaar van een bepaalde persoon: “Je moet je vijanden vergeven”, zei hij tegen je, “stel je eens voor hoe kwaad je ze daarmee kan krijgen!”.

Je kon dat niet zomaar over je kant laten gaan en rustig antwoordde je: “Ik verkwansel mijn liefde niet tegen de prijs van de vernedering van mijn naaste. Ik vergeef omdat ik liefheb en een groot verlangen heb om de Meester na te volgen.”

Wat is een rechtschapen ziel die wordt geconfronteerd met het bittere onrecht van dit leven, verheugd als hij denkt aan de eeuwige rechtvaardigheid van zijn eeuwige God!

En in het besef van zijn eigen ellende ontsnapt hem, met daadkrachtig verlangen, die kreet van de heilige Paulus: Non vivo ego, - nu leef ik niet meer, maar het is Christus die in mij leeft! En Hij zal eeuwig in mij leven!

Onze Heer Jezus wil het zo: we moeten Hem van dichtbij volgen. Er is geen andere weg. Dit is het werk van de Heilige Geest in iedere ziel, ook in die van jou: wees volgzaam, leg God niets in de weg, tot Hij van je arme lichaam een Gekruisigde heeft gemaakt.