Lijst van punten

Kunnen we, als we ons van onze plichten bewust zijn, een hele dag voorbij laten gaan zonder eraan te denken dat we een ziel hebben?

Uit onze dagelijkse overweging moet de voortdurende zelfcorrectie voortkomen die we nodig hebben om niet van onze weg af te raken.

Als je niet meer bidt, leef je aanvankelijk nog op je geestelijke reserves - en daarna, van bedrog.

Mediteren - Gedurende een vaste tijd, op een vast uur. Anders zal de meditatie afhankelijk worden van onze gemakzucht: dat is een gebrek aan versterving. En gebed zonder versterving is nauwelijks efficiënt.

Je hebt geen innnerlijk leven: omdat je in je gebed niet de zorgen van de mensen om je heen en hun zieleheil betrekt; omdat je niet je best doet om de zaken duidelijk voor je te zien en concrete voornemens te maken en ten uitvoer te brengen; omdat je geen bovennatuurlijke visie hebt op je studie, je werk, je gesprekken, je omgang met anderen.

Hoe staat het met je bewustzijn van Gods tegenwoordigheid, want dat moet toch het gevolg en de uiting van je gebedsleven zijn?

Nee? - Omdat je geen tijd hebt gehad? - Je hèbt tijd. Bovendien, wat zullen je werkzaamheden kunnen voorstellen, als je ze niet in tegenwoordigheid van de Heer hebt overwogen om ze op de goede manier te ordenen? Hoe zul je zonder dat gesprek met God je dagelijkse werk op een volmaakte manier kunnen verrichten? - Kijk, het lijkt net zoiets als dat je zou beweren dat je geen tijd hebt om te studeren omdat je het te druk had met lesgeven… - Zonder studie kun je niet goed onderwijs geven.

Het gebed gaat voor alles. Als je dat begrijpt maar niet in praktijk brengt, kom er dan niet mee aan dat je geen tijd hebt: je wìlt eenvoudig niet bidden!

Gebed, meer gebed! - Dat lijkt nu, in examentijd, in grotere werkdrukte, tegenstrijdig - Toch heb je het nodig: niet alleen het gewone gebed, als vaste beoefening van de vroomheid, maar ook het gebed in verloren ogenblikken; het gebed tussen de ene en de andere bezigheid in, in plaats van dat je je aan onbenullige gedachten overgeeft.

Het geeft niet als het je, ondanks je pogingen, niet lukt je te concentreren en te bezinnen. Zo'n meditatie kan veel meer waarde hebben dan de meditatie die je in de aangename rust van een kapel hebt verricht.

Een doeltreffende gewoonte om je in Gods tegenwoordigheid te stellen: reserveer iedere dag je eerste - afspraak - voor Christus.

Het gebed is geen voorrecht van kloosterlingen. Het is de christenplicht van mannen en vrouwen van de wereld, die weten dat ze kinderen van God zijn.

Zeker, je moet doorgaan op je weg: als man van de daad - geroepen tot contemplatie.

Een katholiek die niet bidt? - Dat is net zoiets als een soldaat zonder wapens.

Bedank de Heer voor die grote gunst die Hij je heeft verleend, dat Hij je heeft doen inzien dat “slechts één ding noodzakelijk is”. - En verbind aan je dankzegging dagelijks je smeekbede voor hen die Hem nog niet kennen of die Hem nog niet hebben begrepen.

Toen ze jou wilden - vangen, vroeg je je af waar ze die kracht en vurigheid vandaan haalden, waardoor alles in brand wordt gezet. - Nu je aan gebed doet, heb je gemerkt dat dit de bron is die bij de ware kinderen van God opwelt.

De rozenkrans is bijzonder nuttig voor degenen die met hun hoofd moeten werken en die moeten studeren. Want die schijnbaar eentonige manier om tot Onze Lieve Vrouw te bidden zoals kinderen hun moeder om iets vragen, vernietigt geleidelijk elke kiem van ijdelheid en trots.

“Onbevlekte Maagd, ik weet heel goed dat ik een arme stakker ben die niet veel anders doet dan iedere dag het aantal van zijn zonden groter maken”. Onlangs heb je me gezegd dat je zo met onze Moeder sprak.

En beslist raadde ik je aan de rozenkrans te bidden: gezegende eentonigheid van de weesgegroeten, die je reinigt van de eentonigheid van je zonden!

Een treurige middel om de rozenkrans niet te bidden: uitstellen tot het laatste moment.

Wanneer je naar bed gaat, bid je hem -op z'n zachtst gezegd- op slechte wijze en zonder dat je de geheimen overweegt. Op zo'n manier zul je de sleur nauwelijks kunnen vermijden, en de sleur verstikt de echte -de enig mogelijke!- vroomheid.

De rozenkrans wordt niet alleen gebeden met de lippen die het ene na het andere weesgegroet mompelen. Zo prevelen de kwezels. -Bij de christen is het mondgebed geworteld in het hart, zodat de geest bij het bidden van de rozenkrans in ieder van de geheimen kan doordringen.

Je stelt de rozenkrans steeds maar uit tot straks en laat hem ten slotte achterwege omdat je slaap hebt. - Als je geen tijd vrij kunt maken, bid hem dan onderweg, zonder dat iemand het hoeft te merken. Dat zal je bovendien helpen om Gods tegenwoordigheid te voelen.

“Bid voor mij”, vroeg ik hem zoals ik dat altijd doe. Verwonderd zei hij terug: “Maar is er dan iets met u aan de hand?”.

Ik moest hem duidelijk maken dat er ieder ogenblik iets met ons allemaal gebeurt of aan de hand is; en ik voegde eraan toe dat als er niet gebeden wordt, er “hoe langer hoe meer slechte dingen gebeuren”.

Herhaal in de loop van de dag je oefeningen van berouw: bedenk dat Jezus voortdurend beledigd wordt en dat er helaas niet evenredig boete wordt gedaan.

Daarom zeg ik zo vaak: hoe meer oefeningen van berouw, hoe beter! Zeg me dat na, door de manier waarop je leeft en door de raad die je aan anderen geeft.

Wat is het tafereel van de blijde boodschap aan Maria ontroerend! - Maria, - hoe vaak hebben we dit niet overwogen! - is in gebed verzonken, legt haar vijf zintuigen en al haar vermogens in het gesprek met God. Tijdens het gebed leert ze de Wil van God kennen; en door het gebed maakt ze die tot haar eigen vlees en bloed: verlies het voorbeeld van de heilige Maagd niet uit het oog!