Lijst van punten

Felix culpa!, zingt de Kerk - Gezegend zij je misstap - fluister ik als een echo in je oor - als die je heeft geholpen om niet meer te vallen; èn als hij je ook meer begrip en hulpvaardigheid voor je naaste heeft gegeven, want die is niet van mindere kwaliteit dan jij.

Soms vindt men onder katholieken mensen met weinig christelijke geest; althans, ze wekken die indruk bij degenen die op een gegeven ogenblik met hen te maken hebben.

Maar als je je zou ergeren aan die realiteit, zou je laten blijken dat je nog maar weinig begrijpt van de menselijke ellende - en van je eigen ellende. Bovendien is het niet rechtvaardig en ook niet loyaal om de zwakheden van die paar mensen aan te grijpen om kwaad te spreken over Christus en zijn Kerk.

Wat heeft die ander een gebreken! Ja - maar, op de eerste plaats vind je volmaakte mensen alleen in de hemel en op de tweede plaats sleep ook jij het jouwe aan gebreken mee en ondanks alles verdragen anderen je toch, sterker, ze hebben zelfs respect voor je. Want ze geven om je met de liefde die Jezus voor de zijnen had, die ook met heel wat zwakheden behept waren!

Leer daar van!

Je beklaagt je omdat hij geen begrip voor je heeft - Ik ben er zeker van dat hij al het mogelijke doet om je te begrijpen. Maar wanneer zul jij eens je best gaan doen om hèm een beetje te begrijpen?

Zeker! Ik geef toe:die persoon heeft zich slecht gedragen; zijn gedrag is verwerpelijk en onwaardig, hij heeft absoluut geen karakter.

Menselijk gesproken verdient hij alleen maar minachting, voegde je eraan toe.

Ja, ik begrijp je, maar ik ben het niet eens met je laatste bewering. Die ellendeling heeft ook een ziel die heilig is. Christus is namelijk gestorven om hem te verlossen! Als Hij hem niet heeft veracht, durf jij dat dan wel te doen?

Als jouw vriendschap ontaardt in medeplichtigheid aan andermans ontsporingen, dan is die vriendschap niets anders dan trieste kliekvorming, dat geen enkel respect verdient.

Hoe hoger de autoriteit, hoe meer clementie hij kan tonen. Een gewone rechter moet een veroordeling uitspreken als iemand schuldig is bevonden en bekend heeft - waarbij hij wel rekening kan houden met verzachtende omstandigheden. Een staatshoofd kondigt soms een algemene amnestie af, of verleent gratie. God vergeeft een ziel die berouw heeft altíjd.

“Door jullie heb ik God gezien, Die mijn stommiteiten en beledigingen heeft willen vergeten en me met de hartelijkheid van een Vader heeft opgevangen.” Dat werd geschreven door een berouwvolle verloren zoon van de twintigste eeuw aan zijn familie, toen hij naar huis terugkeerde.

“Ik ken mannen en vrouwen die niet eens de fut hebben om hulp te vragen”, zeg je verdrietig en met een zekere teleurstelling. - Ga niet aan ze voorbij; je wil om jezelf en hen te redden is misschien wel het beginpunt van hun bekering. Bovendien, als je even je verstand gebruikt, moet je beseffen dat er ook naar jou een hand werd uitgestoken.