Lijst van punten

Veel christenen zijn er wel van overtuigd, dat de Verlossing in alle milieus van de wereld werkelijkheid zal worden en dat er enkele zielen moeten zijn - wie weten ze niet - die met Christus samenwerken om haar te verwerkelijken. Maar ze zien dat in termijnen van eeuwen… : het zou inderdaad een eeuwigheid gaan duren als het zou afhangen van de mate van hun overgave.

Zo dacht ook jij, tot ze je “wakker kwamen maken”.

De overgave is de eerste stap van een leven van opoffering, vreugde, liefde en vereniging met God. - En zo wordt het hele leven doordrongen van een gezegende dwaasheid, die het geluk daar doet vinden waar de menselijke logica niets anders kan zien dan negatie, lijden en verdriet.

“Bid voor mij”, zei je: “dat ik edelmoedig mag zijn, dat ik vooruit mag gaan, dat ik zo mag veranderen dat ik ooit ergens nuttig voor kan zijn.”

Goed. - Maar welke middelen wil je gebruiken zodat die voornemens tot resultaat leiden?

Dikwijls vraag je je af, waarom zielen die het geluk hebben gehad om de werkelijke Jezus vanaf hun kinderjaren te kennen, zo vaak aarzelen om daaraan te beantwoorden door middel van het beste wat zij bezitten: hun leven, hun gezin, hun verlangens.

Kijk: juist omdat jij - alles - ineens hebt gekregen, ben je verplicht om je tegenover de Heer heel dankbaar te tonen; zoals een blinde zou reageren die plotseling zijn gezichtsvermogen had teruggekregen, terwijl het in anderen niet eens opkomt dat ze dankbaar moeten zijn omdat ze zien.

Maar… dat is niet voldoende. Je moet de mensen in je omgeving iedere dag helpen zich dankbaar te gedragen omdat ze kinderen van God zijn. Zeg me anders niet dat je dankbaar bent.

Overweeg eens rustig: het is heel weinig wat er van me wordt gevraagd, vergeleken met het vele dat ik krijg.

Jij die jezelf nog niet van allerlei dingen kunt losmaken moet eens nadenken over wat een van je broers me schreef: “het is moeilijk, maar wat geeft het een opluchting als “de beslissing” eenmaal is genomen, wat een geluk als je voelt dat je veilig op de goede weg bent!”.

De laatste dagen, vertelde je me, waren gelukkiger dan ooit. - En zonder dat ik er ook maar een moment over hoefde na te denken gaf ik je als antwoord: omdat je met een beetje meer overgave “hebt geleefd” dan anders.

De roep van de Heer - de roeping - klinkt altijd zo: “als iemand Mijn leerling wil zijn, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen”.

Ja: roeping vraagt onthechting, offer. Maar wat geeft het offer een geluk - gaudium cum pace, vreugde en vrede - als de onthechting volkomen is!

Toen zij er met hem over spraken om zich persoonlijk in te zetten, was zijn reactie deze redenering: “Ja, in dat geval zou ik dit kunnen doen…, en ik zou dat moeten doen…”.

- Ze antwoordden hem: “Hier wordt niet met God gemarchandeerd. Je aanvaardt de wet van God, de uitnodiging van de Heer zoals hij is, of je aanvaardt dit niet. Je moet beslissen: voorwaarts, zonder enige reserve en met veel geestdrift, of weggaan. Qui non est mecum - wie niet met Mij is, is tegen Mij.”

Van een tekort aan edelmoedigheid naar lauwheid is maar één stap.

Uit een brief schrijf ik een voorbeeld over van lafheid, in de hoop dat jij dat niet zal navolgen: “natuurlijk ben ik u er zeer erkentelijk voor dat u aan mij denkt, want ik heb veel gebed nodig. Maar ik zou u ook dankbaar zijn als u bij uw gebed tot de Heer om een “apostel” van mij te maken, geen moeite zou doen om Hem te vragen dat Hij zou willen dat ik mijn vrijheid zou moeten opgeven.”

Die kennis van je, een heel intelligent iemand, een goed burger, een goed mens, zei: “Je moet de wet naleven, maar met mate, zonder te overdrijven, precies voor zover het strikt nodig is”.

En hij voegde eraan toe: “Zondigen? Nee; maar zichzelf geven, ook niet.”

Ze zijn werkelijk meelijwekkend, die zuinige, berekenende mensen die niet in staat zijn om een offer te brengen, om zich aan een nobel ideaal te geven.

Aure audietis, et non intelligetis: et videntes videbitis, et non perspicietis. Duidelijke woorden van de Heilige Geest: zij horen met hun eigen oren, maar begrijpen niet; met hun eigen ogen kijken zij, maar ze zien niets.

Waarom maak je je druk als sommigen die het apostolaat “zien” en zijn grootsheid kennen, zich niet willen geven? Bid in alle gemoedsrust en volhard op je weg: als zij er niet tegenaan gaan, zullen er wel anderen komen!

Sinds je “ja” tegen Hem hebt gezegd, verandert in verloop van tijd je horizon van kleur: iedere dag wordt hij mooier, wijder en stralender. Maar je moet doorgaan met “ja” te zeggen.

De heilige maagd Maria, leermeesteres van de overgave zonder beperkingen. - Herinner je je nog? Op haar sloeg dat prijzende woord van Jezus Christus: “Hij die de wil van Mijn Vader volbrengt, hij - zij - is Mijn moeder!”

Vraag die goede Moeder dat in je ziel het antwoord aan kracht moge winnen - kracht van liefde en van bevrijding -, dat zij met zo'n voorbeeldige edelmoedigheid heeft gegeven: ecce ancilla Domini! - zie de dienstmaagd des Heren.

Je voelt meer blijheid. Maar dit keer is het een nerveuze, wat ongeduldige blijdschap, die samengaat met het duidelijke gevoel dat er iets uit je wordt losgescheurd, als een offer.

Luister goed naar me: hier op aarde bestaat er geen volmaakt geluk. Daarom moet je je nu meteen, zonder te klagen en zonder slachtoffergevoelens, aanbieden als offergave aan God, met een totale en absolute overgave.

Petrus zegt Hem: “Heer! Wilt Gíj mijn voeten wassen?” Jezus antwoordde: “Wat Ik doe, kunt ge nu nog niet begrijpen, maar zult ge later begrijpen”. Petrus houdt aan: “Nooit zult Gij mij de voeten wassen!” En Jezus weer: “Als Ik je voeten niet was, zul je mijn deelgenoot niet zijn”. Simon Petrus geeft zich over: “Heer, dan niet alleen mijn voeten, maar ook mijn handen en mijn hoofd”.

Als we in onszelf de oproep horen tot een totale zelfovergave, zonder terughoudendheid, gaan wij daar vaak met een valse nederigheid tegenin, zoals Petrus - O, waren wij óók maar mensen met een groot hart, zoals die apostel! Petrus kan het niet hebben dat iemand méér houdt van Jezus dan hij. Zo'n liefde leidt tot de reactie: hier ben ik! Was mijn handen, hoofd, voeten! Reinig me helemaal! Want ik wil me aan U geven zonder enige reserve.

De Heer zaaide goed zaad in je ziel. En om dat zaad van eeuwig leven te zaaien maakte Hij gebruik van het machtige middel van het gebed: want je kunt niet ontkennen dat Hij je dikwijls, als je onder vier ogen bij Hem was voor het Tabernakel, diep in je ziel heeft laten horen dat Hij je voor Zichzelf wilde hebben, dat Hij wilde dat je alles achterliet. Als je dat nu ontkent ben je een ellendige verrader. En als je het bent vergeten, een ondankbaar persoon.

Hij heeft ook gebruik gemaakt - twijfel daar niet aan, zoals je tot nu toe ook nog niet hebt gedaan - van de raad en de - bovennatuurlijke suggesties van je Leidsman die je met nadruk de woorden herhaalde die je niet mag overslaan. Hij heeft zich in het begin ook nog bediend - altijd om het goede zaad in je ziel te laten vallen - van die trouwe eerlijke vriend die je pittige waarheden zei, vervuld van liefde tot God.

Met naïeve verbazing heb je echter ontdekt dat de vijand onkruid in je ziel heeft gezaaid. En daarmee doorgaat, terwijl jij behaaglijk slaapt en in je innerlijk leven aan het verslappen bent. - Daardoor en door niets anders komt het dat je merkt dat er kleverige, aan het aardse klevende planten in je ziel groeien die soms de goede tarwekorrel die je hebt gekregen, lijken te verstikken

Trek ze er in één keer uit! De genade van God is daarvoor voldoende. Wees niet bang dat er een lege plek achter blijft, een wond - De Heer zal daar zijn nieuwe zaad instoppen: liefde tot God, broederlijke liefde, verlangen naar het apostolaat - En na verloop van tijd blijft er niet het minste spoor van onkruid meer over, als je het nog maar bijtijds bij de wortel uitrukt; en nog beter, als je niet meer in slaap valt en je veld 's nachts in de gaten blijft houden.