Lijst van punten

Ontdoe me, Jezus, van die vuile schors van zinnelijk bederf die mijn hart omhult, opdat ik de ingevingen van de Trooster in mijn ziel gemakkelijk hoor en opvolg.

Als je soms een arm, houten kruis ziet, eenzaam, verachtelijk en zonder waarde… en zonder Gekruisigde, vergeet dan niet dat dát kruis jouw kruis is: het kruis van iedere dag, het verborgene, zonder glans en zonder troost…, dat wacht op de Gekruisigde die eraan ontbreekt: en die Gekruisigde moet jij zijn.

Laten wij in dit arme leven van nu de kelk van pijn en smart tot de laatste druppel leegdrinken. - Wát maakt het uit om tien, twintig, vijftig jaar te lijden…, als daarna voor altijd de hemel komt, voor altijd…, voor altijd!

En bovenal - beter nog dan om de hierboven neergeschreven reden: propter retributionem, vanwege het loon -, wat gééft het te lijden als men dat doet om te troosten, om welgevallig te zijn aan God onze Heer, in de geest van herstel, verenigd met Hem in het dragen van Zijn Kruis; kortom: als men lijdt uit Liefde?…

Velen die zich voor de blikken van duizenden verstomde toeschouwers op een kruis zouden laten nagelen, zijn níet in staat de speldeprikken van alledag op een christelijke wijze te verdragen! - Overdenk maar eens, wat nu het meest heldhaftig is.

Jezus lijdt om de Wil van de Vader te volbrengen… En jij, die ook de allerheiligste Wil van God wilt volbrengen door in de voetstappen van de Meester te treden, bekláág jij je als je als reisgezel het lijden ontmoet?

Als je weet dat dat lichamelijk en geestelijk lijden loutering en verdienste is, zegen het dan.

Hoezeer veredelen we het lijden, wanneer we het de plaats geven die het in het goddelijk heilsplan toekomt: uitboeting.

Wanneer het lijden en de verachting komen…, het Kruis, moet je bedenken: wat is dit in vergelijking met wat ik verdien?

Je lijdt… en het liefst zou je je niet beklagen. - Het is niet erg als je je beklaagt; dat is de natuurlijke reactie van ons armzalige lichaam. Het komt erop aan, dat je nu en altijd wilt, wat God wil.

Toen je die menselijke vertroostingen kwijt was geraakt, ben je achtergebleven met een gevoel van verlatenheid, met een gevoel alsof je aan een draad boven de donkere leegte van een afgrond hing. - En je geschreeuw en hulpgeroep schenen door niemand te worden gehoord.

Deze verlatenheid heb je echt verdiend. Wees nederig. Zoek niet jezelf, noch je gemak; houd van het Kruis, want het is te weinig om het alleen maar te dragen. De Heer zal je gebed verhoren. - En je zinnen zullen tot rust komen. - Je gewonde hart zal helen. - En je zult vrede hebben.

De totale aanvaarding van de wil van God voert noodzakelijk tot de vreugde en de vrede, het geluk in het Kruis. - Dan zal men ervaren, dat het juk van Christus zacht is en Zijn last licht.

Paradoxen van een kinderlijke ziel. - Wanneer Jezus je laat ondervinden, wat de mensen succes noemen, huil dan in je hart en denk aan zijn goedheid en aan jouw boosheid. Als Jezus je daarentegen stuurt wat men tegenspoed noemt, verheug je dan, want Hij geeft steeds wat het beste voor je is. Dan is het mooie ogenblik gekomen om het Kruis lief te hebben.

Een speldeprik. - En nog een. En weer een. - Verdraag ze! Zie je niet dat je zo klein bent, dat je in je leven - op jouw kleine weg - alleen maar kleine kruisen opofferen kunt?

Bovendien, stel je voor: het ene kruis op het andere, een speldeprik… en nog een…, wat een berg!

Uiteindelijk, kind, heb je iets heel groots gepresteerd: liefhebben.

Kom nou: na al je geroep van “het Kruis, Heer, het Kruis!”, blijkt dat je een kruis naar je eigen smaak wilde.