Lijst van punten

Goddelijke uitverkiezing betekent - en vereist - persoonlijke heiligheid.

Als je gehoor geeft aan de oproep van God, zal jouw leven - jouw onbeduidend leven! - in de geschiedenis van de mensheid een diepe en brede voor achterlaten; een schitterende en vruchtbare, eeuwige en goddelijke voor.

Wees je elke dag weer bewust van je plicht heilig te worden. Heilig! Dat betekent niet dat je vreemde dingen moet doen. Het betekent dat je moet strijden in het geestelijk leven, en in het heldhaftig en voortreffelijk doen van wat je moet doen.

Heiligheid bestaat niet uit grootse ondernemingen. Heiligheid is de strijd om het bovennatuurlijk leven niet te laten uitdoven, maar het tot het laatste restje op te branden, terwijl je God dient op de laatste plaats… of op de eerste: daar waar de Heer je roept.

De Heer heeft zich er niet toe beperkt ons te zeggen dat Hij van ons houdt. Hij heeft het met daden, met zijn hele leven bewezen. - En jij?

Als je de Heer liefhebt, zul je noodgedwongen de gezegende last van de zielen voelen die naar God gebracht moeten worden.

Voor wie wil leven uit Liefde - met een hoofdletter - is het bewandelen van de middenweg niet goed genoeg. Dat zou beknibbelen, een kleingeestig berekenen zijn.

Hier heb je het recept voor je leven als christen: bidden, boete doen, onvermoeibaar werken en liefdevol je plichten vervullen.

Mijn God, leer mij liefhebben! Mijn God, leer mij bidden!

We moeten God om geloof, hoop en liefde vragen, en dat moeten we doen met nederigheid, met volhardend gebed, met een integer en zuiver leven.

Je zei dat je niet wist hoe je me kon bedanken voor de heilige ijver waar je zo vol van bent.

Ik heb je onmiddellijk geantwoord dat je die ijver niet aan mij te danken hebt, maar aan de Heilige Geest.

Houd van Hem. Zoek zijn gezelschap. Op die manier zul je Hem steeds meer en beter leren beminnen, en Hem bedanken omdat Hij zich in je ziel vestigt en je innerlijk leven schenkt.

Blijf strijden opdat het heilig Misoffer echt het middelpunt en de wortel van je geestelijk leven wordt, zodat je hele dag een eredienst wordt, een voortzetting van de Mis die je bijgewoond hebt en een voorbereiding op de volgende. Een dag vol schietgebeden, bezoeken aan het Allerheiligste, het opofferen van je beroepswerk, van je gezinsleven…

De Heer heeft je duidelijk laten zien dat jouw weg die van een christen midden in de wereld is. Je verzekert me echter dat je vaak met afgunst - je hebt me ook gezegd dat het eigenlijk gemakzucht was - hebt gedacht aan het geluk een onbekende te zijn, iemand die ergens in een uithoekje werkt, onopgemerkt… God en jij!

Naast plannen om het geloof te gaan verbreiden in Japan, komt de gedachte weer bij je op aan dat verborgen en verstorven leven… Zou je echter proberen - aangenomen dat je geen andere verplichtingen hebt - je te 'verstoppen' in een of andere religieuze instelling, zonder dat het je roeping is, dan zou je niet gelukkig worden. Je zou geen vrede hebben; je zou immers je eigen zin gedaan hebben en niet de wil van God.

Jouw 'roeping' zou dan een andere naam krijgen: vluchten. Geen resultaat van goddelijke inspiratie, maar van puur menselijke angst voor de strijd die op handen is. En dat kan niet!

Als je een rein leven leidt en de heilige zuiverheid beleeft, dreigt er een groot gevaar waaraan wij allemaal blootgesteld zijn: het risico om in het geestelijk leven of in het beroepsleven te verburgerlijken. Het gevaar - ook voor degenen die door God tot het huwelijk geroepen zijn - een zonderling te worden, een egoïst, een mens zonder liefde.

Bestrijd dat risico tot in de wortel, zonder ook maar enige concessie te doen.

Het overwinnen van de zinnelijkheid - wij hebben nu eenmaal te maken met ons lichaam dat als een ezeltje is - vraagt dagelijks om met edelmoedigheid kleine, en bij gelegenheid ook grote verstervingen te doen. Zorg er ook voor in Gods aanwezigheid te blijven. Hij zal zijn blik nooit van je afwenden.

Je kuisheid mag zich niet beperken tot het vermijden van de zonde of van de naaste gelegenheid…; het mag onder geen voorwaarde een kille en rationele onthouding zijn.

Besef je dat kuisheid een deugd is, die als zodanig moet groeien en volmaakter moet worden?

Het is dus niet voldoende dat je - overeenkomstig je levensstaat - de kuisheid beleeft. Je moet een zuiver leven leiden en dat vraagt soms een heldhaftige inspanning.

De bonus odor Christi, de uitstraling die van Christus uitging, moet ook van ons uitgaan door een rein leven, door kuisheid - ieder, herhaal ik, in zijn eigen staat -, door de heilige zuiverheid, die een vreugdevolle bevestiging is; sterk en fijn tegelijk. Fijngevoelig vermijdt ze ook het gebruik van ongepaste woorden, omdat die God niet aangenaam zijn.

Maak er een gewoonte van de engelbewaarders bij voorbaat te bedanken… om ze zo nog meer aan je te verplichten.

Op iedere christen zou de naam van toepassing moeten zijn die in de begintijden gebruikelijk was: 'drager van God'.

Gedraag je zó dat die prachtige kwalificatie voor jou gebruikt kan worden.

Bedenk eens wat er zou gebeuren, als wij, christenen, niet als zodanig willen leven… en stel je gedrag bij!

Ontdek de Heer bij iedere gebeurtenis, in elke situatie. Dan zul je door alles wat er gebeurt meer van Hem gaan houden en er steeds meer naar verlangen aan zijn Liefde te beantwoorden. Hij wacht altijd op ons en biedt ons steeds de mogelijkheid het voornemen dat we gemaakt hebben uit te voeren: Serviam, ik zal U dienen!

Hernieuw elke dag het verlangen jezelf weg te cijferen en te verloochenen. Vergeet jezelf en ga verder in novitate sensus, met een nieuw leven. Ruil je armzaligheid in voor heel de verborgen en eeuwige grootheid van God.

Heer, geef dat ik zó van U ben, dat ook de heiligste gevoelens mijn hart alleen bereiken door uw gewond Hart.

Zorg ervoor tactvol te zijn, een mens met goede manieren. Wees niet grof!

Wees altijd fijngevoelig; dat is iets anders als geaffecteerd zijn.

Heilig! Een kind van God zou moeten overdrijven in het beoefenen van de deugden, áls er op dit punt al overdrijving mogelijk is…, want anderen zullen zich aan dit voorbeeld spiegelen. Alleen als het kind heel ver komt, zullen die anderen een goed gemiddelde halen.

Schaam je er niet voor als je ontdekt dat je de fomes peccati, de neiging tot het kwaad, in je hart hebt. Dat zal je hele leven zo blijven; niemand is vrij van deze last.

Schaam je er niet voor, want de Heer die almachtig en barmhartig is, heeft ons de middelen gegeven om deze neiging tot het kwaad te overwinnen: de sacramenten, het gebedsleven, werk dat aan Hem wordt opgedragen.

Gebruik die middelen met volharding en wees bereid steeds weer opnieuw te beginnen, zonder de moed te verliezen.

Heer, verlos me van mijzelf!

Een apostel die het niet vanzelfsprekend vindt regelmatig te bidden vervalt onherroepelijk tot lauwheid… en zal dan niet langer apostel zijn.

Heer, ik zou van nu af een ander mens willen zijn: ik zou niet langer 'ikzelf' willen zijn, maar 'die ander' die U wilt dat ik ben.

Ik zou willen dat ik U nooit weiger wat U me vraagt; dat ik weet te bidden; dat ik in staat ben te lijden; dat ik me nergens anders zorgen over maak dan over uw glorie, en dat ik uw aanwezigheid voortdurend ervaar.

Ik zou de Vader willen liefhebben, naar U willen verlangen, mijn Jezus, in een voortdurende Communie en ik zou willen dat ik het vuur van de Heilige Geest in mij voel branden.

De Heer heeft je gezegd: Meus es tu, jij bent van Mij.

Dat deze God die een en al schoonheid, een en al wijsheid, een en al grootheid, een en al goedheid is, tegen je zegt, dat je van Hem bent…! En dat jij het niet kan opbrengen Hem te antwoorden!

Het moet je niet verwonderen als je in je leven de last voelt waarover de heilige Paulus spreekt: “In mijn handelen ontwaar ik een andere wet, die strijd voert met de wet van mijn rede.”

Herinner je dan dat je aan Christus toebehoort en neem je toevlucht tot de Moeder van God, die ook jouw Moeder is. Zij zullen je niet in de steek laten.

Neem de raadgevingen van de geestelijke leiding aan alsof ze van Christus zelf komen.

Je hebt me gevraagd hoe je in de dagelijkse strijd kunt overwinnen en ik heb je geantwoord: als je je hart opent, vertel dan eerst datgene waarvan je het liefst hebt dat niemand het te weten komt. Zo wordt de duivel altijd overwonnen.

Wees duidelijk en eenvoudig. Open je hart helemaal, zodat de zon van de Liefde van God tot in de verste hoekjes kan doordringen!

Als de stomme duivel - waarover in het evangelie gesproken wordt - in je ziel weet binnen te dringen, zal hij daar alles kapot maken. Als hij er echter onmiddellijk uitgezet wordt komt alles goed; men gaat dan gewoon verder en zal gelukkig zijn.

Een vast voornemen: een fijngevoelige 'meedogenloze oprechtheid' in de geestelijke leiding… en dat vanaf het eerste moment.

Bemin de hulp van degene die je ziel leidt. Zoek die hulp! Leg bij de geestelijke leiding in alle oprechtheid je hart bloot - bedorven, als het bedorven is -, met het verlangen genezen te worden. Anders zal deze aangetaste plek nooit verdwijnen.

Als je je echter tot iemand wendt die de wond alleen maar oppervlakkig kan schoonmaken… ben je een lafaard, omdat je in feite de waarheid verbergt, in het nadeel van jezelf.

Wees nooit bang de waarheid te zeggen, maar vergeet niet dat het soms beter is uit naastenliefde te zwijgen. Zwijg echter nooit uit laksheid, uit oppervlakkigheid, of uit lafheid.

Als je in staat bent van anderen te houden en je deze genegenheid - die wortelt in de fijngevoelige liefde van Christus - onder allen verbreidt, zullen jullie een steun zijn voor elkaar. En mocht iemand dreigen te vallen, dan zal hij zich door die broederlijkheid gesteund en aangespoord voelen om trouw te zijn aan God.

Versterk je geest van versterving door kleine attenties te hebben en de weg naar de heiligheid midden in de wereld voor allen aantrekkelijk te maken. Een glimlach zal soms de beste uiting zijn van de geest van boetvaardigheid.

Wat zou het mooi zijn als jij jezelf, iedere dag opnieuw, van harte en onopgemerkt, weet weg te cijferen om de anderen het leven aangenaam te maken.

Op deze manier had Christus de mensen lief.

Zorg ervoor dat er, daar waar je bent, een goede stemming heerst - echte blijdschap -, die de vrucht van innerlijk leven is.

Let erop - en dat kan een heel interessante versterving zijn - dat je gesprekken niet om jezelf draaien.

Een goede manier om gewetensonderzoek te doen:

Heb ik vandaag de tegenslagen die God voor mij bedoeld heeft als boetedoening weten te aanvaarden? Ook de tegenslagen die mijn medemensen mij bezorgden door hun manier van zijn? En die van mijn eigen ellende?

Heb ik de Heer, als boetedoening, het verdriet aangeboden dat ik voel omdat ik Hem zo ontzettend vaak beledigd heb? Ook het feit dat ik mij ervoor schaam en het als vernederend ervaar zo weinig vooruitgang te boeken op de weg van de deugden?

Steeds weer terugkomende verstervingen die je gewend bent te doen… Goed, maar raak daar niet door geobsedeerd.

Beperk je niet tot steeds dezelfde. De geest van versterving moet je zoeken in het constante, het alledaagse, het steeds weer terugkerende, zonder er aan te wennen.

Je wilt in het voetspoor van Christus treden, je met zijn kleed bekleden, je met Jezus vereenzelvigen. Laat je geloof dan tot uiting komen in offers, in werken van dienstbaarheid, en zet alles wat daarvoor een belemmering is overboord.

Heiligheid heeft de flexibiliteit van soepele spieren. Wie heilig wil worden weet zich zo te ontwikkelen, dat hij iets doet dat een versterving voor hem betekent, maar iets anders nalaat - als dat geen belediging van God is - wat hem óók moeite zou kosten en hij dankt God daarvoor. Als wij, christenen, op een andere manier handelden, dan zouden wij het risico lopen stijf en levenloos te worden als een pop.

Heiligheid is niet gespannen, maar kan glimlachen, toegeeflijk zijn en wachten. Heiligheid is leven: bovennatuurlijk leven.

Moeder, laat mij niet in de steek! Help mij uw Zoon te zoeken; uw Zoon te vinden; uw Zoon… met hart en ziel te beminnen! Denk aan mij, Maria, denk aan mij.

Als we merken dat onze blik vertroebeld is en onze ogen aan helderheid verliezen, moeten we het licht opzoeken. Christus heeft ons gezegd dat Hij het Licht van de wereld is en dat Hij gekomen is om de zieken te genezen.

Mocht de Heer toelaten dat je ziek wordt of valt, zorg er dan voor dat dit je niet van Christus verwijdert, maar je juist dichter bij Hem brengt!

In mijn ellende heb ik me eens bij een vriend beklaagd, omdat het me leek dat Jezus alleen maar voorbijging… en mij alleen liet.

Ik had er meteen spijt van en vol vertrouwen zei ik tegen de Heer: zo is het niet, mijn geliefde Jezus. Zonder twijfel ben ik het die zich van U heeft afgewend. Dát zal nooit meer gebeuren!

Wat een laag gedrag, en wat een ontrouw aan de genade!

Moeder, toevlucht van de zondaars, bid voor mij, opdat ik het werk van God in mijn hart nooit meer in de weg sta.

Al zoveel jaren dicht bij Christus en… nog steeds zo'n zondaar!

Doet de vriendschap van Jezus met jou je niet in tranen uitbarsten?

Het ontbreekt me niet aan echte blijdschap, integendeel… Maar telkens als ik bedenk hoe weinig ik voorstel, heb ik zin om met de heilige Paulus uit te roepen: “Ongelukkige mens die ik ben!”

Zo zal het verlangen steeds sterker worden om de hindernissen die door het eigen ik worden opgeworpen, met wortel en al uit te rukken.

Schrik niet als je ontdekt dat je fouten hebt… en wát voor fouten! Laat je niet ontmoedigen!

Doe je best om ze met wortel en al uit te rukken. En wees ervan overtuigd dat het goed is je van je zwakheden bewust te zijn. Je zou anders alleen maar hoogmoedig worden en de hoogmoed scheidt ons van God.

Beschouw de verbazingwekkende goedheid van God! Je bent je bewust van de last van je lichamelijke en geestelijke ellende, het gevolg van de armzalige klei waarvan je gemaakt bent… en toch wil Christus in jou leven.

Ja, ook dan moet je duidelijk voor ogen hebben dat God je roept: Jezus Christus - God en Mens - begrijpt mij en zorgt voor mij, want Hij is mijn Broer en mijn Vriend.

Je bent tevreden en heel gelukkig, ook al voel je zo nu en dan iets van verdriet, en ervaar je gewoonlijk zelfs een spoor van droefheid.

Die blijdschap en die droefheid kunnen beide in dezelfde mens aanwezig zijn: de een in de nieuwe, de ander in de oude.

De oorsprong van de nederigheid ligt in het kennen van God en het kennen van zichzelf.

Heer, ik vraag U een geschenk: Liefde…, een liefde die me zuivert. En nog iets: zelfkennis, opdat ik nederig word.

Heiligen strijden tot het einde van hun leven. Ze weten na een misstap of een lelijke val weer overeind te komen en moedig hun weg te vervolgen; met nederigheid, met liefde en met hoop.

Als je fouten je nederiger maken en je daardoor houvast zoekt door de sterke hand van God te grijpen, dan zijn zij een weg naar heiligheid: Felix culpa, gelukkige schuld! zingt de Kerk.

Het gebed is almachtig, zelfs dat van mij!

Wie nederig is zal de moed niet verliezen bij het zien van de eigen fouten.

Echte nederigheid zet ertoe aan… vergiffenis te vragen.

Roep de Heer aan, smeek Hem om de geest van boetvaardigheid die eigen is aan iemand die zich elke dag weet te overwinnen en Hem dat onopgemerkt en onzelfzuchtig aanbiedt.

Als je de zwakte van het vlees voelt, zeg Hem dan steeds weer: uw kruis, Heer, voor mijn arme lichaam dat moe wordt en in opstand komt!

Wat indrukwekkend zijn deze woorden van een priester: “Ondanks mijn ondankbaarheid heeft Jezus mij een heleboel zonden vergeven. Wat is Hij edelmoedig! Als Hij de vele zonden van Maria Magdalena heeft vergeven, omdat zij zoveel liefhad, hoeveel liefde ben ik Hem dan niet verschuldigd, aangezien Hij mij nóg meer heeft vergeven.”

Jezus, ik wil U liefhebben tot aan de dwaasheid en de heldhaftigheid toe! Met uw genade, Heer, zal ik U nooit meer in de steek laten, ook al zou ik voor U moeten sterven.

Lazarus verrees omdat hij de stem van God hoorde. Hij wilde onmiddellijk uit de toestand komen waarin hij verkeerde. Als hij niet in beweging had 'willen' komen, zou hij opnieuw gestorven zijn.

Een oprecht voornemen: altijd in God blijven geloven; altijd op God blijven hopen; altijd van God blijven houden… Hij laat ons nooit in de steek, ook niet als wij al in ontbinding zijn, zoals Lazarus.

Bewonder deze beminnelijke paradox van het christen-zijn: onze persoonlijke ellende zet ons ertoe aan onze toevlucht te nemen tot God, ons te 'vergoddelijken'. Met Hem kunnen wij alles.

Als je gevallen bent of het gevoel hebt te bezwijken onder de last van je ellende, herhaal dan vol vertrouwen: Heer, U ziet dat ik ziek ben. U bent uit liefde voor mij aan het Kruis gestorven. Kom mij genezen.

Ik herhaal het: heb vertrouwen en blijf aankloppen bij zijn allerbeminnelijkst Hart. Hij heeft de melaatsen uit het evangelie genezen en zal ook jou genezen.

Heb het grootste vertrouwen in God en een steeds dieper en sterker verlangen om Hem nooit meer te ontvluchten.

Onbevlekte Maagd Maria. Moeder! Laat mij niet alleen. U ziet dat ik heel bedroefd ben. Ik wil God niet beledigen!

Ik weet dat ik niets waard ben, en ik denk dat ik dat ook nooit zal vergeten. De last van mijn nietigheid en van mijn eenzaamheid drukt zwaar op mij! Maar toch… ik ben niet alleen: Gij, mijn lieve Moeder, en God, mijn Vader, laten mij nooit alleen.

Bij de opstandigheid van mijn vlees en de duivelse argumenten tegen het geloof blijf ik van Jezus houden en in Hem geloven: ik bemin en ik geloof.

Volg de raad van de heilige Paulus op: Hora est iam nos de somno surgere, het moment is aangebroken om aan de slag te gaan! Werk van binnen aan de opbouw van je ziel, en naar buiten toe, vanuit de positie die je hebt, aan de opbouw van het koninkrijk van God.

Berouwvol zeg je me: “Ik zit vol ellende! Ik ben hardleers en ik sleep een hele last aan ongeregelde begeerten met me mee. Het lijkt dat ik nooit echt iets heb gedaan om dichter bij God te komen. O Heer, het is steeds weer beginnen, beginnen en nog eens beginnen! Maar toch zal ik met al mijn krachten proberen om elke dag vooruit te komen.”

Moge Hij je inspanningen zegenen.

Vader, zei je me, ik maak veel vergissingen en fouten.

Dat weet ik wel, heb ik je geantwoord, maar Onze Lieve Heer weet het ook en Hij houdt er rekening mee. Hij vraagt je alleen de nederigheid om het toe te geven, en de inzet om je te beteren, zodat je Hem steeds beter kunt dienen: met meer innerlijk leven, met volhardend gebed, met vroomheid en met behulp van de geschikte middelen om je werk te heiligen.

Wat zou ik graag zien dat je je de deugden van de ezel eigen maakt, zoals je zelf ook graag wilt! Een ezel is een bescheiden dier dat hard werkt, doorzet - met koppigheid! - en trouw is. Het heeft een vastberaden gang, is sterk en - als het een goede baas heeft - is het dankbaar en gehoorzaam.

Inderdaad, 'zij' moeten jouw grootste zorg zijn. Maar tóch moet je je op de eerste plaats om jezelf, om je eigen innerlijk leven bekommeren, want anders zul je hen niet kunnen dienen.

Wat kost deze versterving die de Heilige Geest je ingeeft je een moeite! Door aandachtig naar een kruisbeeld te kijken… zul je van die boete gaan houden.

Aan het kruis genageld zijn! Dit was een verlangen dat steeds weer als een nieuw licht in zijn hoofd, in zijn hart en op zijn lippen kwam.

Aan het kruis genageld? Dat zal heel moeilijk zijn, zei hij bij zichzelf. Maar hij kende de weg maar al te goed: Agere contra,zichzelf verloochenen! Daarom smeekte hij: Heer, help mij!

We staan op de berg Calvarië waar Jezus gestorven is en we voelen de last van onze persoonlijke zonden. Met een bewuster en dieper berouw dan ooit maken we het vaste voornemen Hem nooit meer te beledigen.

De scherpe kantjes moeten er elke dag een beetje afgeslepen worden, net zoals dat gebeurt bij het bewerken van een stuk steen of hout. We moeten de fouten uit ons leven weghalen met een geest van boetvaardigheid en met kleine verstervingen. Verstervingen van tweeërlei aard: actieve verstervingen - die wij zoeken als bloempjes die wij door de dag plukken - en passieve verstervingen, dingen die van buiten komen en die wij maar moeilijk kunnen aanvaarden. Daarna zal Jezus aanvullen wat ontbreekt.

Wat een schitterend kruisbeeld zul je worden, als je in alles met edelmoedigheid, met blijdschap, beantwoordt!

Met uitgestrekte handen vraagt de Heer je voortdurend de aalmoes van de liefde.

Jezus is voor jou gestorven. Ga naar Hem toe, ga naar het Kruis dat zich aftekent tegen de hemel van Golgotha…

Ga met een oprechte houding, met de ingetogenheid die kenmerkend is voor de christelijke rijpheid. Zo zullen de goddelijke en menselijke gebeurtenissen van zijn Lijden en Sterven in je ziel kunnen doordringen.

We moeten het lijden accepteren met de gevoelens die Jezus bij zijn heilig Lijden had.

De versterving is een noodzakelijke voorwaarde voor heel het apostolaat, en voor het perfect uitvoeren van elke apostolische activiteit afzonderlijk.

De geest van boetvaardigheid bestaat er voornamelijk in dat we de talrijke kleinigheden die elke dag op onze weg komen - iets doen of laten, een offer, een dienst… - omzetten in akten van liefde, in akten van berouw en in verstervingen. Zo hebben we aan het einde van de dag een bos bloemen verzameld, een mooi boeket dat we God kunnen aanbieden!

De beste geest van offervaardigheid is afmaken waarmee je begonnen bent: of je dat nu graag doet of niet.

Leg je plan van verstervingen voor aan je geestelijk leidsman zodat hij zijn mening kan geven.

Volg zijn advies op, of hij je nu aanraadt een of andere versterving te laten vervallen, of er integendeel verstervingen bij te nemen!

We worden heilig met de hulp van de Heilige Geest - die in onze ziel zijn intrek neemt -, door de genade die we ontvangen in de sacramenten, en door een niet-aflatende ascetische strijd.

Mijn kind, laten wij ons geen illusies maken: jij en ik - ik word niet moe het te herhalen - zullen altijd, altijd moeten strijden, tot aan het einde van ons leven. Alleen zo zullen wij de vrede beminnen, vrede geven, en de eeuwige beloning ontvangen.

Beperk je er niet toe met de Heilige Geest te spreken. Luister naar Hem!

Overweeg in je gebed dat het leven van geestelijk kindschap - waardoor je in zijn volle omvang ontdekte wat het betekent kind van God te zijn - je vervulde met een kinderlijke liefde tot de Vader. Bedenk ook dat je, al eerder, via Maria naar Jezus ging die je nu aanbidt en die je Vriend en je Broer is; Degene die je liefhebt…

Door deze raadgeving werd het je duidelijk dat de Heilige Geest in je ziel woonde om haar te heiligen…, maar dat je de realiteit van zijn aanwezigheid niet 'begrepen' had. Je had deze raad nodig. Nu voel je zijn Liefde in je; en je wilt met Hem omgaan, zijn vriend zijn, zijn vertrouweling…, en Hem het polijsten, uitrukken en in brand steken van je ziel vergemakkelijken…

Maar bij jezelf dacht je ook dat je dat niet zou kunnen. Nogmaals, luister naar Hem. Hij zal je de kracht geven, Hij zal alles doen, als je maar meewerkt… en dat wil je toch?

Zeg Hem: Goddelijke Gast, Meester, Licht, Gids, Liefde: ik wil U goed onthalen en naar uw lessen luisteren. Ik wil vurig worden, U volgen en U beminnen.

Om dichter bij God te komen, om naar God te 'vliegen', heb je de sterke en edelmoedige vleugels van gebed en boete nodig.

Als je de routine bij de mondgebeden wilt vermijden, probeer ze dan uit te spreken met de liefde waarmee iemand die verliefd is voor de eerste keer spreekt… en alsof het de laatste gelegenheid is waarbij je je tot de Heer kunt richten.

Als je er trots op bent een kind van Onze Lieve Vrouw te zijn, stel je dan de volgende vraag: Hoe vaak geef ik in de loop van de dag, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, uiting aan mijn liefde voor Maria?

Ik heb onder meer twee redenen, dacht onze vriend, om op zaterdag en op de vooravond van de feesten van mijn onbevlekte Moeder eerherstel te brengen.

De tweede reden is dat de mensen op zondagen en op feesten van de Maagd Maria (wat gewoonlijk volksfeesten zijn), nauwelijks of niet bidden, maar in plaats daarvan - je hoeft maar om je heen te kijken - God openlijk beledigen door grotere en kleinere zonden en door aanstootgevend gedrag.

De eerste reden is dat wij, die goede kinderen willen zijn, misschien door de duivel aangezet worden om aan deze dagen - die aan de Heer en zijn Moeder gewijd zijn - niet de nodige aandacht te schenken.

Je merkt zeker al dat deze redenen helaas nog altijd actueel zijn. Laten ook wij eerherstel brengen.

Ik heb het gebed van de christen altijd opgevat als een liefdevol gesprek met Jezus. Ook als we fysiek ver van het tabernakel zijn, zouden we het niet moeten onderbreken, want heel ons leven is als een aaneenschakeling van liefdesliedjes die tot God gericht zijn… en beminnen kunnen wij altijd en overal.

God houdt zoveel van zijn schepselen en onze beantwoording aan die liefde zou zo groot moeten zijn, dat de klok tijdens de heilige Mis stil zou moeten blijven staan.

Ranken die verenigd zijn met de wijnstok brengen rijpe vruchten voort.

Wat moeten wij doen? Wij moeten door het Brood en het Woord heel verenigd zijn met Christus die onze wijnstok is… en Hem de hele dag liefdevolle dingen zeggen, zoals verliefde mensen doen.

Houd veel van Onze Lieve Heer. Koester in je ziel het verlangen Hem lief te hebben. Voed dit verlangen! Houd van God, juist nu, nu velen die Hem in hun handen ontvangen Hem misschien niet liefhebben, Hem slecht behandelen, Hem verwaarlozen.

Ga in de heilige Mis en gedurende de hele dag fijngevoelig met Hem om!

Het gebed is het machtigste wapen van de christen. Het gebed maakt ons doeltreffend. Het gebed maakt ons gelukkig. Het gebed geeft ons de nodige kracht om de geboden van God te onderhouden.

Jazeker, je hele leven kan en moet gebed zijn!

Heilig worden is geen onbereikbaar ideaal, maar een tastbare werkelijkheid die God en mens centraal stelt en, iedere dag opnieuw, zichtbaar wordt in daden van liefde.

Leef in harmonie met anderen, heb begrip, wees een broer van je broeders de mensen. Zaai - zoals de Spaanse mysticus zegt - liefde waar geen liefde is, om liefde te oogsten.

We zijn geen goede broers en zusters van onze medemensen, als we niet bereid zijn ons voorbeeldig te gedragen, ook als de mensen om ons heen ons optreden verkeerd interpreteren en er onaangenaam op reageren.

Je liefde en inzet voor de heilige Kerk kunnen niet bepaald worden door het meer of minder heilig zijn van de mensen die samen de Kerk vormen, ook al verlangen we vurig de christelijke volmaaktheid voor allen.

Je moet de Bruid van Christus, jouw Moeder, beminnen. Zij is zuiver en onbesmet en zal dat altijd blijven.

De inzet voor onze persoonlijke heiligheid werkt door op de heiligheid van vele anderen; op die van de hele Kerk van God.

Wees hiervan overtuigd: aangezien God je hoort, van je houdt en je de heerlijkheid van de hemel belooft, kun je - als je dat wilt - onder de bescherming van je almachtige hemelse Vader een moedig mens zijn, die bereid is overal te getuigen van zijn beminnenswaardige leer.

De akker van de Heer is vruchtbaar en het zaad is goed. Als er toch onkruid in onze wereld opschiet, dan lijdt het geen twijfel dat er weinig respons is bij de mensen, vooral bij de christenen; zij zijn ingeslapen en hebben de akker aan de vijand overgelaten.

Klaag er niet over, want dat is zinloos. Onderzoek liever hoe je je gedraagt.

Een commentaar dat mij pijnlijk trof en dat jou zeker ook aan het denken zet: “Ik zie duidelijk dat het verzet tegen onaanvaardbare wetten uitblijft of ondoeltreffend is, doordat in alle lagen van de maatschappij, van hoog tot laag, de middelmatigheid de toon aangeeft.”

Gemanipuleerd door de niet aflatende haat van de satan, zijn de vijanden van God en van zijn Kerk ononderbroken in actie en plannen aan het smeden.

Met een 'voorbeeldige' volharding vormen zij hun kaders, houden zij hun scholen in stand en trainen zij hun leiders en opruiers. Op een heimelijke - maar doeltreffende - manier verspreiden zij hun ideeën en besmetten zij de gezinnen en de werkvloeren met het zaad dat iedere godsdienstigheid verstikt.

Wat moeten wij, christenen, dan wel niet doen om God altijd in waarheid te dienen?

Verwar sereniteit niet met luiheid, nalatigheid, besluiteloosheid of het uit de weg gaan van problemen die om een oplossing vragen.

Sereniteit gaat altijd samen met inzet, een deugd die nodig is om hangende kwesties zonder uitstel onder ogen te zien en op te lossen.

Kind, waar is de Christus die de mensen in je zoeken? In je hoogmoed? In je zucht aan anderen je wil op te leggen? In karaktertrekken die je niet wilt aanpakken? In die koppigheid…? Is Christus daar? Nee!!

Natuurlijk, je moet persoonlijkheid hebben, maar die moet wel steeds meer overeenkomen met die van Christus.

Hier heb je een gedragslijn voor de broederlijkheid en de geest van dienstvaardigheid: zorg ervoor dat de anderen, wanneer jij er niet bent, met het werk dat je onder handen hebt verder kunnen gaan. Geef je ervaringen edelmoedig door en maak jezelf niet onmisbaar.

Ondanks je slechte neigingen ben je verantwoordelijk voor de heiligheid, de christelijk levenswijze en de doeltreffendheid van de anderen.

Je staat niet los van je omgeving. Als jij stopt zullen vele anderen geremd worden of schade oplopen!