Lijst van punten

- Gebed - is de nederigheid van de mens die zijn diepe ellende en de grootheid van God erkent. Tot Hem richt hij zich en aanbidt Hem zo, dat hij alles van Hem verwacht en niets van zichzelf.

Geloof - is de nederigheid van het verstand, dat zijn eigen maatstaven opgeeft en zich buigt voor de oordelen en het gezag van de Kerk.

Gehoorzaamheid - is de nederigheid van de wil, die zich onderwerpt aan de wil van een ander, omwille van God.

Kuisheid - is de nederigheid van het vlees, dat zich ondergeschikt maakt aan de geest.

Versterving - in het uitwendige is de nederigheid van de zintuigen.

Boetvaardigheid - is de nederigheid van alle hartstochten, die aan de Heer worden geofferd.

Nederigheid is de waarheid op de weg van de ascetische strijd.

Het is iets groots zich niets te weten bij God, omdat het zo ís.

“Leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart”. De nederigheid van Jezus! - Wat een les voor jou, armzalig instrument van stof. Hij - de altijd Barmhartige - heeft jou verheven laat in je laagheid, onverdiend verheerlijkt wordt stralen van de zon der genade schijnen. En jij, hoe vaak heb je jouw trots niet verborgen onder de dekmantel van waardigheid of van rechtvaardigheid! En hoeveel gelegenheden om van de Meester te leren heb je niet voorbij laten gaan omdat je niet wist hoe je die op een bovennatuurlijke manier kon gebruiken!

Die depressies als je je gebreken ziet, of als de anderen die gebreken ontdekken, missen elke grondslag

Vraag om de ware nederigheid.

Sta mij toe je te herinneren aan enkele van de duidelijke tekenen van een gebrek aan nederigheid:

denken dat wat jij doet of zegt beter is dan wat anderen doen of zeggen;

altijd je zin willen doordrijven;

discussiëren zonder dat je gelijk hebt, of als je het wel hebt, koppig of slechtgemanierd doordrammen;

je mening geven zonder dat erom gevraagd wordt, of zonder dat de liefde dat gebiedt;

de mening van anderen minachten;

al je gaven en capaciteiten niet als geleend beschouwen;

niet inzien dat je alle eer en achting onwaardig bent, met inbegrip van de aarde waar je op loopt en van de dingen die je bezit;

jezelf in gesprekken als voorbeeld voorhouden;

slecht over jezelf spreken met de bedoeling dat ze een gunstig oordeel over je krijgen of je tegenspreken;

je verontschuldigen, als je berispt wordt;

vernederende gebreken voor je geestelijk leidsman verbergen, opdat hij zijn gunstige mening over jou niet zal verliezen;

er genoegen in scheppen als je geprezen wordt of blij zijn omdat ze gunstig over je hebben gesproken;

er pijnlijk door getroffen zijn als anderen meer eer krijgen dan jij;

weigeren minderwaardige werkzaamheden uit te voeren;

het bijzonder zijn zoeken of verlangen;

in een gesprek eigen roem suggereren of hints geven in de richting van je rechtschapenheid, je scherpzinnigheid, je bekwaamheid, je beroepsaanzien;

je schamen omdat je sommige goederen niet hebt

Nederig zijn is niet hetzelfde als angstig of bevreesd zijn.

Laten we vluchten voor die valse nederigheid die gemakzucht heet.

Petrus zegt Hem: “Heer! Wilt Gíj mijn voeten wassen?” Jezus antwoordde: “Wat Ik doe, kunt ge nu nog niet begrijpen, maar zult ge later begrijpen”. Petrus houdt aan: “Nooit zult Gij mij de voeten wassen!” En Jezus weer: “Als Ik je voeten niet was, zul je mijn deelgenoot niet zijn”. Simon Petrus geeft zich over: “Heer, dan niet alleen mijn voeten, maar ook mijn handen en mijn hoofd”.

Als we in onszelf de oproep horen tot een totale zelfovergave, zonder terughoudendheid, gaan wij daar vaak met een valse nederigheid tegenin, zoals Petrus - O, waren wij óók maar mensen met een groot hart, zoals die apostel! Petrus kan het niet hebben dat iemand méér houdt van Jezus dan hij. Zo'n liefde leidt tot de reactie: hier ben ik! Was mijn handen, hoofd, voeten! Reinig me helemaal! Want ik wil me aan U geven zonder enige reserve.

Voor jou schrijf ik uit een brief het volgende over: “Ik ben met de evangelische nederigheid zeer ingenomen. Maar de schaapachtige en onnozele schuchterheid van sommige christenen, die zo de Kerk te schande maken, stuit mij tegen de borst. Hen moet die atheïstische schrijver op het oog hebben gehad toen hij zei, dat de christelijke moraal een moraal van slaven is”. In werkelijkheid zijn wij dienaars: dienaars die zijn verheven tot de categorie van kinderen van God, die zich niet willen gedragen als slaven van hun hartstochten.

Het overtuigd zijn van je inferieure kwaliteit - dat is namelijk zelfkennis - zal een bovennatuurlijke reactie in je teweegbrengen. Hoe langer hoe meer zullen vreugde en vrede in je ziel wortel gaan schieten als je vernederd wordt, geminacht, belasterd.

In die gevallen zul je na je fiat - Heer, Uw Wil geschiede! - moeten denken: “Is dat alles wat hij heeft gezegd? Het is duidelijk dat hij me niet kent, anders zou hij het daar niet bij hebben gelaten.”

Omdat je ervan overtuigd bent dat je een slechtere behandeling had verdiend, zal je dankbaar zijn tegenover die persoon en blij zijn met wat een ander verdriet zou doen.

Hoe hoger je een standbeeld neerzet, des te groter en gevaarlijker is de klap als het naar beneden komt.

Ga iedere keer nederiger naar je geestelijk leidsman - en stipter, want ook dat is nederigheid.

Bedenk dan - en je vergist je niet, want God zelf is het die tot je spreekt - dat je als een klein kind bent, dat openhartig is, dat geleerd wordt te praten en te lezen, de bloemen en de vogels te kennen, vreugde en verdriet te verwerken, te letten op de grond waarop het loopt.

Quia respexit humilitatem ancillae suae - want Hij zag de nederigheid van zijn dienstmaagd

Ik raak er iedere dag meer van overtuigd dat de echte nederigheid de bovennatuurlijke basis is van alle deugden! Spreek met Onze Lieve Vrouw, opdat zij ons oefent om die weg te begaan.