Lijst van punten

Ik zou graag willen dat je doet zoals Petrus en Johannes: dat je in het gebed met Jezus spreekt over wat je vrienden, je collega's nodig hebben… en dat je hun vervolgens met je voorbeeld kunt zeggen: -Respice in nos, Kijk naar ons! Kijk naar mij!

Wil je van Christus leren en zijn leven tot voorbeeld nemen? Sla dan het evangelie open en luister naar de dialoog van God met de mensen…, met jou.

Onbenulligheden en futiliteiten waaraan ik niets heb en waarvan ik ook niets te verwachten heb, nemen mij meer in beslag dan God. Waar ben ik, wanneer ik niet bij God ben?

Zoals alle kinderen van God, heb ook jij het persoonlijk gebed nodig: dit intiem en rechtstreeks contact met Onze Lieve Heer - een dialoog, oog in oog met elkaar - zonder je te verbergen achter de anonimiteit.

Ergens waar muziek was en het geroezemoes van veel stemmen begon je spontaan te bidden, wat je een onverklaarbare troost gaf. Uiteindelijk zei je: Jezus, ik zoek geen troost, ik verlang naar U.

Het is zo eenvoudig in zichzelf te keren om te bidden en te beschouwen…! Jezus laat ons niet wachten, Hij verwijst ons niet eerst naar een wachtkamer. Hij kijkt juist naar ons uit.

Je hoeft alleen maar te zeggen: Heer, ik wil bidden, ik wil met U omgaan! Het contact met God is er dan meteen en je kunt met Hem spreken.

En alsof dat nog niet genoeg is, stelt Hij ook geen limiet aan de tijd. Dat laat Hij aan jou over. Hij geeft je geen tien minuten of een kwartier, nee, urenlang, de hele dag! En Hij is wie Hij is: de Almachtige, de Alwetende.

In het geestelijk leven is volharding een vereiste, net zoals in de menselijke liefde.

Door vaak op dezelfde thema's terug te komen en ze steeds opnieuw te overwegen, zullen er nieuwe horizonten voor je opengaan.

En misschien vraag je je dan vol verbazing af: waarom heb ik dat niet eerder zo duidelijk gezien? Dat komt doordat wij soms als stenen zijn, die het water almaar over zich heen laten lopen, zonder er ook maar een druppel van op te nemen.

Daarom is het nodig op hetzelfde terug te komen - hoewel het niet hetzelfde is! - om de zegeningen van God in ons op te kunnen nemen.

Kerstmis. Iedereen zingt: Venite, venite… laten wij gaan, want Hij is geboren.

En nadat ik heb staan kijken hoe Maria en Jozef voor het Kind zorgen, durf ik jou toe te fluisteren: Kijk nog eens naar het Kind. Zou iemand daar ooit genoeg van kunnen krijgen?

Je wilt bidden maar je ziet niets, je voelt je verward en leeg. Volg dan deze weg: denk niet aan jezelf, maar richt je blik op het lijden van Christus, onze Verlosser.

Wees ervan overtuigd dat Hij van ieder van ons verwacht wat Hij in de Hof van Olijven aan zijn drie meest geliefde apostelen vroeg: “Waakt en bidt”.

Je keek me heel ernstig aan…, maar ten slotte begreep je me toen ik zei: “Ik wil dat het leven van Christus wordt weerspiegeld in de kinderen van God. Dat wil ik bereiken door zijn leven te beschouwen, zodat ik kan handelen zoals Hij deed en alleen maar over Hem kan spreken.”

Wees niet bang voor de dood. Hij is je vriend!

Probeer met deze realiteit vertrouwd te raken. Ga vaak naar je graf: bekijk, ruik, betast jouw lichaam dat in ontbinding is en daar al acht dagen begraven ligt.

Denk daar in het bijzonder aan wanneer de heftigheid van het vlees je in verwarring brengt.

Verplaats je in gedachten naar het uur van je dood - al is het maar één keer per dag - om de gebeurtenissen in dat licht te bezien.

Ik verzeker je dat je zult ervaren wat een vrede die overweging je geeft.